Το υπουργείο Εξωτερικών σε «χειμερία νάρκη», χωρίς μπούσουλα και στρατηγική…
Του
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΥ
Tο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, ίσως για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, δείχνει να παρακολουθεί αδρανές και αμήχανο τις εξελίξεις, χωρίς παρεμβάσεις και χωρίς σαφή λόγο και παρουσία.
Πολλοί στο Νεοκλασικό αποδίδουν αυτήν τη… μακαριότητα του ΥΠΕΞ κυρίως στην πολιτική ηγεσία και συνδέουν την κατάσταση αυτή με το γεγονός ότι ο Γιώργος Γεραπετρίτης αποφεύγει κάθε θέμα που θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα, προκειμένου να φτάσει χωρίς «λεκέδες» μέχρι το καλοκαίρι, όταν θα οριστεί και ο νέος Επίτροπος της χώρας μας στην ΕΕ, έχοντας, σύμφωνα με πληροφορίες, πάρει ήδη το χρίσμα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτό το κλίμα, όμως, ουδέτερης παρουσίας στην κορυφή της ελληνικής διπλωματίας συμπαρασύρει όλο το σύστημα, καθώς οι Διευθύνσεις δεν έχουν κατευθύνσεις όσον αφορά την αντιμετώπιση των θεμάτων που προκύπτουν και έχουν ανάγκη άμεσων οδηγιών χειρισμού. Επιπλέον, οι Αρχές Εξωτερικού ακολουθούν τον ρυθμό της ηγεσίας, βάζοντας όλες τις δραστηριότητες στο ρελαντί.
Στο εσωτερικό του υπουργείου Εξωτερικών υπάρχει και το παιχνίδι εξουσίας μεταξύ του πρώτου ορόφου του Νεοκλασικού και του ισογείου, καθώς η υφυπουργός Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, λόγω και της γνώσης του χώρου και των προσωπικών σχέσεων που διατηρεί με τους διπλωμάτες και της προσωπικής εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού, έχει πληθωρική παρουσία στη διαχείριση του υπουργείου. Τελευταίο περιστατικό ήταν η επεισοδιακή συνεδρίαση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου, που ματαιώθηκε από το γραφείο του υπουργού με το επιχείρημα ότι δεν είχε ενημερωθεί για τη σύγκλησή του και πραγματοποιήθηκε μία εβδομάδα αργότερα, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, υπήρξαν διαφωνίες για τις μετακινήσεις συμβούλων πρεσβείας Α’, που είχαν γίνει χωρίς να ενημερωθεί το γραφείο του υπουργού…
Αυτό, όμως, είναι το λιγότερο. Ο Γιώργος Γεραπετρίτης υιοθετεί μια πολιτική εσωστρέφειας το τελευταίο διάστημα. Στις 28 Φεβρουαρίου, από τυπική υποχρέωση, μίλησε στην τακτική Σύνοδο του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στη Γενεύη, ενώ τις επόμενες 15 ημέρες μίλησε σε μια εκδήλωση για την Ημέρα της Γυναίκας στην Αθήνα, συναντήθηκε με τον υπουργό Βιομηχανίας των ΗΑΕ, ο οποίος είχε έρθει στην Αθήνα για να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό, και είχε συνάντηση, επίσης στην Αθήνα, με τον ΥΠΕΞ του… Μαυροβουνίου.
Προφανώς, αυτή δεν είναι δραστηριότητα η οποία αρμόζει στο υπουργείο Εξωτερικών μιας χώρας η οποία βρίσκεται σε μια περιοχή μεγάλων διεθνών κρίσεων, όπου διακυβεύονται και κρίσιμα εθνικά συμφέροντά της.
Το διάστημα αυτό της εσωστρέφειας είχαμε μια σειρά γεγονότα από τα οποία η Ελλάδα ήταν απούσα.
Η κορύφωση της πρόκλησης των Τιράνων με την καταδίκη Μπελέρη αντιμετωπίστηκε από το ΥΠΕΞ με μια νομικού χαρακτήρα δήλωση, αντί να δοθεί σαφές πολιτικό μήνυμα στα Τίρανα. Ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών δεν θεώρησε σκόπιμο να κάνει την οποιαδήποτε δήλωση για το θέμα, θέλοντας να μείνει έξω από την αντιπαράθεση με την Αλβανία, την οποία δεν εγκρίνουν οι ευρωπαίοι εταίροι.
Έτσι, βεβαίως, ακόμη και ο κ. Ράμα αντιλαμβάνεται ότι έχει περιθώρια ακόμη για να εκβιάσει την Ελλάδα και να εξασφαλίσει τη σιωπή της, στην προσπάθειά του για την εξόντωση του Φρέντι Μπελέρη και την «άλωση» του Δήμου Χειμάρρας.
Όταν, πριν από μερικούς μήνες, έπεσε στο τραπέζι από τον Πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Χριστοδουλίδη η πρόταση για θαλάσσιο διάδρομο μεταφοράς ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, ο ίδιος ο έλληνας ΥΠΕΞ πρωτοστάτησε στην προώθηση αυτής της ιδέας. Εδώ και δέκα ημέρες, που, με τη στήριξη της Ουάσινγκτον και της Κομισιόν, έχει ξεκινήσει η υλοποίηση του σχεδίου –μάλιστα, πραγματοποιήθηκε και το πρώτο δοκιμαστικό δρομολόγιο για τη Γάζα–, η Αθήνα είναι εντελώς απούσα. Ούτε καν μια δήλωση στήριξης του εγχειρήματος δεν έγινε, ενώ δεν είναι γνωστό αν προσφέρθηκε και τεχνική ή άλλου είδους βοήθεια στην Κύπρο, για ένα σχέδιο στο οποίο η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή, με όλες τις υποδομές που διαθέτει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Η «διπλωματία των γενεθλίων» και το τίμημα για τα «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο
Στο Κυπριακό, που καθημερινά διαπιστώνεται ο τρόπος με τον οποίο η Τουρκία και το ψευδοκράτος «χτίζουν» το αδιέξοδο, η Αθήνα αποφεύγει τις καθαρές τοποθετήσεις και τη δημόσια αποδοκιμασία των θέσεων που προβάλλει η τουρκική πλευρά για αναγνώριση των δύο κρατών ως προϋπόθεση για επανέναρξη των συνομιλιών. Προφανώς, από φόβο μήπως ενοχληθεί η Τουρκία και ο Χακάν Φιντάν. Έτσι, όμως, δημιουργείται σταδιακά διπλωματικό κεφάλαιο για την Τουρκία, η οποία, χωρίς να παίρνει άμεσα απαντήσεις, εμπεδώνει στη διεθνή κοινότητα την πεποίθηση ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη χαλαρή συνομοσπονδία δύο κρατών.
Στη Λιβύη, το υπουργείο Εξωτερικών παραμένει ακόμη χωρίς πυξίδα και χωρίς στρατηγική. Οι διεργασίες που συντελούνται στη γειτονική χώρα είναι καταιγιστικές και όμως η Αθήνα παρακολουθεί από μακριά, χωρίς να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, τη στιγμή που στη Λιβύη πηγαινοέρχονται ευρωπαίοι υπουργοί, διεκδικώντας την προώθηση των συμφερόντων των χωρών τους. Η Αθήνα δεν προσπάθησε να αξιοποιήσει την απόφαση του Δικαστηρίου της Τρίπολης, που κήρυξε άκυρο το τελευταίο τουρκολιβυκό μνημόνιο για κοινές έρευνες στην υφαλοκρηπίδα της Λιβύης, ούτε, όμως, επιχειρεί να αναθερμάνει τις σχέσεις με τον πρόεδρο της Βουλής Ακίλα Σάλεχ και τον πρόεδρο του Πολιτικού Συμβουλίου Αλ Μένφι, επαφές που είναι εξαιρετικά χρήσιμες όχι μόνο τώρα αλλά και στην κατάσταση που θα προκύψει με την επίλυση της πολιτικής κρίσης στη χώρα.
Όσο για τα ελληνοτουρκικά, οι χειρισμοί, βεβαίως, έχουν ανατεθεί στην υφυπουργό Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου και εν μέρει στον υφυπουργό Κώστα Φραγκογιάννη, αλλά είναι εμφανής η προσπάθεια του ίδιου του υπουργού να κρατηθεί χαμηλά κάθε θέμα που θα προκαλούσε την αντίδραση της Τουρκίας, οδηγώντας έτσι σε μια σχεδόν αυτολογοκρισία της Αθήνας απέναντι σε ζητήματα που εγείρει κάθε φορά η Άγκυρα.
Κανέναν δεν ενδιαφέρουν οι λόγοι αυτής της πολιτικής εσωστρέφειας που χαρακτηρίζουν το τελευταίο διάστημα το υπουργείο Εξωτερικών και την ελληνική εξωτερική πολιτική. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν συμβάλλουν στην προώθηση των στόχων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής…
ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Ομολογία Ερντογάν για την Κύπρο! Παραδέχεται πως στόχος ήταν η κατάληψη ολόκληρης της Μεγαλονήσου!