Στον ρυθμό της… Τσικνοπέμπτης – Το έθιμο

Οι ρίζες χάνονται στο χρόνο για το έθιμο της Τσικνοπέμπτης. Σύμφωνα με τη διδασκαλία της χριστιανικής παράδοσης, οι νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής είναι πάρα πολύ σημαντικές οπότε η Πέμπτη θεωρείται μια μέρα όπου ο πιστός μπορεί να καταναλώσει ό,τι θέλει.

Οι πιστοί, πάντως, έχουν την δυνατότητα την Τσικνοπέμπτη, να καταναλώσουν τις ποσότητες κρέατος τους έχουν απομείνει ώστε να οδηγηθούν στην Κυριακή των Αποκρέω που είναι η τελευταία ημέρα που επιτρέπεται η κατανάλωση κρέατος. Έπειτα από αυτή την Κυριακή ακολουθεί η Τυρινή εβδομάδα, όπου επιτρέπεται μόνο η κατανάλωση γαλακτοκομικών και ψαριού.

Σύμφωνα με την παράδοση, όλοι, ακόμα και οι πιο φτωχοί μιας κοινότητας, πρέπει να ψήσουν κρέας με λίγο λίπος επάνω του ώστε η τσίκνα να γεμίσει την ατμόσφαιρα και οι άλλοι να ξέρουν ότι γιορτάζουν αυτή τη μέρα.

Στο παρελθόν κάθε οικογένεια έψηνε το κρέας της και το πήγαινε σε άλλο φιλικό σπίτι για να γιορτάσουν όλοι μαζί , ή φίλοι και συγγενείς μαζεύονταν σε ένα σπίτι για να ψήσουν μαζί.

Η Τσικνοπέμπτη γιορτάζεται απ’ άκρη σε άκρη όλης της χώρας ενώ σε πολλά μέρη υπάρχουν και ιδιαίτερα έθιμα που συνοδεύουν τον εορτασμό της και συνδέονται με την παράδοση κάθε τόπου.

Με την Τσικνοπέμπτη αρχίζει η περίοδος της Αποκριάς.

Συνώνυμη της λέξης Αποκριά είναι και η λέξη Καρναβάλι (Carnival) που προέρχεται από το λατινικό carnem levare (αποχή από το κρέας) και οι ρίζες των βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα, στη Διονυσιακή λατρεία.

Ο θεός (κατά το δωδεκάθεο των αρχαίων) της γονιμότητας ήταν ο Διόνυσος και οι αρχαίοι Έλληνες τον τιμούσαν με μεγάλους εορτασμούς, τα Διονύσια με παρελάσεις αρμάτων, χορευτές και τραγουδιστές μεταμφιεσμένοι με προσωπίδες που τραγουδούσαν σατυρικά τραγούδια.

Οι εορτασμοί αυτοί, πέρασαν από πολιτισμό σε πολιτισμό δεχόμενοι επιρροές από διάφορες κουλτούρες.