Ν. Σερετάκης στο “Π”: Δύο χρόνια από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, οι λαοί συνεχίζουν να ματώνουν για τα κέρδη των λίγων
Του
ΝΙΚΟΥ ΣΕΡΕΤΑΚΗ
Μέλους του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ
Δύο χρόνια μετά την τυπική έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, με την απαράδεκτη ρωσική εισβολή και την ακόμα πιο άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, οι λαοί της Ουκρανίας και της Ρωσίας, που έζησαν ειρηνικά για επτά δεκαετίες και μεγαλούργησαν στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ, βλέπουν τις πληγές που άνοιξαν οι αντεπαναστατικές ανατροπές του 1989 – 1991 στην Ευρώπη να αιμορραγούν ακόμα περισσότερο.
Όλοι οι λαοί σήμερα βιώνουν έναν κόσμο που, χωρίς τον σοσιαλισμό, είναι χειρότερος και πιο επικίνδυνος, και όχι «ειρηνικός» και «δικαιότερος», όπως ισχυρίζονταν τότε οι απολογητές του καπιταλισμού. Το βλέπουμε στη Μέση Ανατολή και στην Ερυθρά Θάλασσα, το νιώθουμε στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Αφρική, στον Ειρηνικό. Για τα κέρδη των μονοπωλίων, για τον έλεγχο των αγορών, των πρώτων υλών, των δικτύων μεταφοράς, ανταγωνίζονται άγρια και συγκρούονται καπιταλιστικά κράτη και συνασπισμοί.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και των άλλων ευρωατλαντικών κομμάτων, εμπλέκει ολοένα και περισσότερο τη χώρα στα πολεμοχαρή σχέδια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Για τα κέρδη των λίγων, η χώρα μας μετατρέπεται σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση, σε επιθετική πλατφόρμα επιθέσεων σε άλλους λαούς. Για τα συμφέροντα των λίγων, η κυβέρνηση στηρίζει τον κατακτητή απέναντι στον κατακτημένο, το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ απέναντι στον λαό της Παλαιστίνης. Για τις ευρωατλαντικές επιδιώξεις και τις μπίζνες των εφοπλιστών, συμμετέχει στον πόλεμο ενάντια στους Χούθι της Υεμένης και στέλνει φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα. Για μεγαλύτερο μερτικό στη μοιρασιά, η ελληνική αστική τάξη βυθίζει τη χώρα μας στο «σφαγείο» του ιμπεριαλιστικού πολέμου, διεκδικώντας, μάλιστα, πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ο λογαριασμός, ως συνήθως, στέλνεται στους πολλούς: Ο λαός μας πληρώνει αδρά τους ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς, βιώνει τον κίνδυνο της μετατροπής της χώρας σε στόχο αντιποίνων, βλέπει το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου και το ανατολίτικο παζάρι με το τουρκικό κράτος χάριν της συνοχής της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, παρακολουθεί με αγωνία τα ένστολα παιδιά του να στέλνονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορά μας.
Είναι αδήριτη ανάγκη να δυναμώσει η πάλη του λαού μας για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή. Για το κλείσιμο των βάσεων του θανάτου. Για να μη σφίγγουμε το ζωνάρι χάριν των ΝΑΤΟϊκών πολεμικών δαπανών. Για να μην υπάρχει ούτε ένας έλληνας φαντάρος ή αξιωματικός σε αποστολή εκτός συνόρων. Να δυναμώσουν οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και φιλίας με τον παλαιστινιακό λαό, με όλους τους λαούς. Να υλοποιηθεί, επιτέλους, η ομόφωνη απόφαση της Ελληνικής Βουλής για αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης. Να δυναμώσει ο κοινός αγώνας ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τις αστικές τάξεις, τις κυβερνήσεις και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους. Για μια κοινωνία ελεύθερη από εκμετάλλευση, με τον λαό νοικοκύρη στον τόπο του!
