Η πορεία της χώρας χωρίς αποφασιστική και μακροπρόθεσμη στρατηγική απέναντι στον τουρκικό κίνδυνο

February 26, 2024 στις κατηγορίες ΑΜΥΝΑ - ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ,ΑΠΟΨΕΙΣ,Αρθρογράφοι,γράφουν,ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ,

Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.

Η πρώτη παρθενική πτήση του Τουρκικού μαχητικού Khaan, που παρουσιάζεται ως μαχητικό 5ης γενιάς, είναι μια Τουρκική επιτυχία που πρέπει να αφυπνίσει την Ελληνική πλευρά. Μπορεί το Τουρκικό μαχητικό να μην είναι εφάμιλλο των αντιστοίχων μαχητικών των μεγάλων δυνάμεων και ειδικότερα του F-35. Δείχνει όμως πόσο παραμένει προσηλωμένη η χώρα αυτή στην αρχή της αμυντικής αυτάρκειας, που είναι προϋπόθεση μιας αυτόνομης πολιτικής πορείας.

Η Τουρκία ακολουθεί με συνέπεια μια συστηματική πολιτική στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, με αποτέλεσμα να έχει επιτύχει σήμερα αυτάρκεια άνω του 70% και να έχει επιτύχει θεαματικές προόδους σε όλους τους κρίσιμους τομείς.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η πρόοδός της στην αεροπορική βιομηχανία, που έχει ιδιαίτερη σημασία στην ισορροπία δυνάμεων με την Ελλάδα και στην ανάδειξή της σε σημαντικό παίκτη στον χώρο των εξοπλισμών. Κατέχει ήδη μια από τις πρώτες θέσεις στον ειδικότερο τομέα των μη επανδρωμένων αεροχημάτων, τα οποία βελτιώνει συνεχώς με νέες εκδόσεις και παραγγελίες. Τα μαχητικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, με ικανότητα εκτοξεύσεως πυραύλων αέρος – θαλάσσης, δεν πρέπει να υποτιμώνται στο ισοζύγιο αεροπορικής ισχύος, ιδίως σε επιθέσεις κορεσμού των αμυντικών συστημάτων του αντιπάλου.

Η Ελλάδα δεν πρέπει να εφησυχάζει με την αναμενόμενη προσθήκη στο δυναμικό της Αεροπορίας της των F-35. Η σημερινή υπεροχή που απολαμβάνει η Ελληνική Αεροπορία, οφειλόμενη στην έξωση αφενός της Άγκυρας από το πρόγραμμα των F-35 και στην καθυστέρηση της εγκρίσεως των αιτημάτων της για τα F-16 και αφετέρου στην προσθήκη στην Ελληνική πανοπλία των Γαλλικών Ραφάλ, με τον πύραυλο Meteor, μπορεί γρήγορα να διαβρωθεί και ενδεχομένως να τεθεί σε κίνδυνο.

Στο πακέτο των F-16 η Άγκυρα έχει περιλάβει μεγάλο αριθμό πυραύλων αέρος – αέρος AMRAAMS, της τελευταίας εκδόσεως, που είναι σχεδόν ισοδύναμοι σε βεληνεκές με τον Meteor των Ελληνικών Ραφάλ. Η Τουρκική πλευρά προηγείται επίσης στον τομέα των δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων. Είναι ανοικτό επίσης το ενδεχόμενο η Άγκυρα, επειδή διαθέτει μεγαλύτερη υποδομή αεροπορικής βιομηχανίας, να περικόψει σε σημαντικό βαθμό τον χρόνο εκσυγχρονισμού των δικών της αεροσκαφών F-16 σε Viper.

Συναριθμώντας όλα αυτά, η Ελληνική πλευρά δεν πρέπει να επαναπαύεται. Θα πρέπει, αντιθέτως, να επιταχύνει το δικό της πρόγραμμα εκσυγχρονισμού σε Viper και το δικό της πρόγραμμα δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων. Θα πρέπει επίσης να κάνει πράξη τις δηλώσεις και τις διακηρύξεις της για τα Ελληνικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ενισχύοντας, μεταξύ άλλων, πολύ σημαντικές πρωτοβουλίες ιδιωτικών εταιρειών, που έχουν κατασκευάσει, χωρίς καμία κρατική βοήθεια, πολύ υποσχόμενα μαχητικά μη επανδρωμένα πρότυπα.

Το μεγάλο, όμως, βάρος για ένα άλμα της Ελληνικής πλευράς στον τομέα των αεροπορικών κατασκευών είναι στους ώμους της ΕΑΒ. Μακάρι η αλλαγή που έγινε στη Διοίκησή της να ανοίξει τον δρόμο για να αναλάβει, επιτέλους, η ΕΑΒ τον ρόλο που της αρμόζει.

Η Τουρκική πολεμική βιομηχανία έχει να επιδείξει ανάλογη πρόοδο και στον τομέα των ναυτικών κατασκευών. Αντιθέτως, είναι πολύ ανησυχητικό ότι καθυστερούν επικίνδυνα κρίσιμοι ελληνικοί ναυτικοί εξοπλισμοί. Καλή είναι η προοπτική της Αμερικανικής φρεγάτας Constellation για το μέλλον, αλλά λείπουν σήμερα φρεγάτες που είναι αναγκαίες και δεν αναπληρώνονται με τις Αμερικανικές υποτιθέμενες φρεγάτες LCS, που είναι στην πραγματικότητα σκάφη παράκτιου αγώνα, με πολλά, άλλωστε, προβλήματα.

Η Τουρκική πλευρά ρίχνει συνεχώς στη θάλασσα νέα σκάφη, φρεγάτες, υποβρύχια, περιπολικά ανοικτής θαλάσσης, κορβέτες. Η Ελληνική πλευρά δεν μπορεί να επιτρέψει ανατροπή της ισορροπίας στη θάλασσα, όπως και στον αέρα. Χρειάζονται πρόσθετες φρεγάτες, όπως και υποβρύχια. Η εξυγίανση, επιτέλους, και η επαναφορά σε λειτουργία των Ελληνικών ναυπηγείων Ελευσίνος και Σκαραμαγκά παρέχει στην Ελληνική πλευρά την αναγκαία υποδομή για μακροπρόθεσμο σχεδιασμό των ναυτικών εξοπλισμών και για ναυπηγήσεις στην Ελλάδα.

Ανησυχητική είναι η πρόοδος της Τουρκικής πλευράς και στους τομείς των βαλλιστικών πυραύλων, του ηλεκτρονικού πολέμου, των ρομποτικών κατασκευών και των συγχρόνων πυρομαχικών κάθε είδους, περιλαμβανομένων των περιφερομένων πυρομαχικών.

Η Ελληνική πλευρά δεν μπορεί να παραμένει αδρανής. Χρειάζεται κατεπειγόντως η δημιουργία Τμήματος Έρευνας και Αναπτύξεως Πυραύλων και Πυραυλικών Συστημάτων. Χρειάζεται επίσης κατεπειγόντως τα ΕΑΣ να αναδιαρθρωθούν εκ βάθρων, να εκσυγχρονισθούν και να επεκταθούν, για να καλύψουν την παραγωγή συγχρόνων και συμβατικών πυρομαχικών. Βλέπει κανείς σήμερα τι γίνεται στην Ουκρανία. Η Ρωσία έχει ανάγκη να ζητήσει βοήθεια από το Ιράν και τη Β. Κορέα για να καλύψει την τεράστια κατανάλωση πυρομαχικών, που υπερβαίνει τις 10.000 οβίδες κάθε ημέρα. Παρόμοιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για να εφοδιάσουν την Ουκρανία.

Ο ανταγωνισμός με την Άγκυρα είναι μακροπρόθεσμος και δεν περιορίζεται μόνο στον στρατιωτικό τομέα. Η Ελλάδα πρέπει να έχει εθνική στρατηγική για το μέλλον και την προοπτική της σε όλους τους τομείς. Από τη δημογραφία και την εθνική συνοχή μέχρι την οικονομία, τη βιομηχανική και τεχνολογική ανάπτυξη, την ενέργεια, την παιδεία, τον πολιτισμό και την πολιτιστική ταυτότητα.

Η Άγκυρα καλλιεργεί, δυστυχώς, ως μακροπρόθεσμο στόχο και στρατηγική την επέκτασή της σε βάρος του Ελληνικού εθνικού χώρου στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Αυτό δεν λέγεται από κάποια προκατάληψη και υπερβολή. Είναι κάτι που επιβεβαιώνεται σταθερά από τις δηλώσεις των Τούρκων ιθυνόντων και τις απροκάλυπτες αξιώσεις και διεκδικήσεις τους. Οι φωνές που ακούγονται στην Ελλάδα από γνωστούς καλοθελητές, στο όνομα της Ελληνο-Τουρκικής φιλίας ,του κατευνασμού και της ειρήνης, είναι καλό να θυμούνται τα λόγια του μεγάλου ιστορικού Πολύβιου: «Ειρήνη γαρ, μετά μεν του δικαίου και πρέποντος, κάλλιστον έστι κτήμα και λυσιτελεστάτον, μετά δε κακίας ή δειλίας επονειδίστου, πάντων αισχιστόν και βλαβερωτάτον» (Πολύβιος, «Ιστοριών Δ’»).

Η κακοφωνία, ειδικότερα, υπουργού της κυβερνήσεως, Κυπριακής μάλιστα καταγωγής, ο οποίος διέπραξε το ατόπημα να μιλήσει από το βήμα της Ελληνικής Βουλής για «μισή Κύπρο που είναι ήδη Τουρκική», υπερβαίνει κάθε όριο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η έκφραση αυτή εκδηλώθηκε στο ηττημένο μυαλό του από το περίσσευμα ενδοτισμού και υποχωρητικότητας που διακινούν ορισμένοι στην Κύπρο και στην Ελλάδα και στο οποίο ο ίδιος έδωσε πάντα το «παρών», από το Σχέδιο Ανάν μέχρι την Πενταμερή Διάσκεψη του Κραν Μοντανά και την επίρριψη ευθυνών στην Ελληνική πλευρά για την αποτυχία της.

Η Κύπρος είναι σήμερα η Λυδία λίθος, πάνω στην οποία δοκιμάζεται και κρίνεται η ύπαρξη και η φερεγγυότητα μιας πραγματικής εθνικής στρατηγικής. Η Άγκυρα επιδιώκει να απομονώσει την Κύπρο από την Ελλάδα και να επιβάλει σ’ αυτήν μια λύση δύο κρατών, μεταμφιεσμένη σε διζωνική δήθεν δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα. Αυτό θα σήμαινε υπαγωγή ολόκληρης της Κύπρου στον Τουρκικό γεωπολιτικό έλεγχο, δεσπόζουσα Τουρκική επιρροή στην Ανατολική Μεσόγειο, υπονόμευση των στρατηγικών συμμαχιών της Ελλάδος στην περιοχή και έξωση κυριολεκτικά της Ελλάδος από την Ανατολική Μεσόγειο.

Η Ελλάδα έχει μέγιστο εθνικό συμφέρον να προασπίσει τον Κυπριακό Ελληνισμό και ταυτόχρονα τη στρατηγική και γεωπολιτική παρουσία και επιρροή της στην Ανατολική Μεσόγειο.