Ελ. Βαγενάς στο “Π”: Μια κυβέρνηση «επιστρατευμένη» στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών
Του
ΕΛΙΣΑΙΟΥ ΒΑΓΕΝΑ
Μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ,
Υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων
Οι υπεροπτικές κυβερνητικές δηλώσεις πως «τα τελευταία χρόνια η χώρα μας κατάφερε να μεγεθύνει το γεωπολιτικό της αποτύπωμα και να αναβαθμίσει τον στρατηγικό της ρόλο στην ευρύτερη περιοχή» δείχνουν ότι η κυβέρνηση της ΝΔ πιάστηκε για άλλη μια φορά στον «ύπνο του (ΝΑΤΟϊκού) δικαίου».
Μοιάζει να μην μπορούν να την ξυπνήσουν ούτε οι δηλώσεις του αντιπροέδρου του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, που χαρακτήρισε «νόμιμο στόχο της Ρωσίας τις υποδομές των χωρών του ΝΑΤΟ, λιμένες και αεροδρόμια, οι οποίες χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά πολεμικού υλικού στην Ουκρανία και την εξόρμηση εναέριων μέσων, καθώς και το στρατιωτικό προσωπικό της Συμμαχίας που στάλθηκε στην Ουκρανία». Ούτε φαίνεται να ιδρώνει το αυτί της από τις δηλώσεις στελεχών των Χούθι ή του Ιράν πως θα υπάρξουν αντίποινα για όσες δυνάμεις εμπλακούν στην εντεινόμενη κρίση στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Περσικό Κόλπο.
Τελικά, το μόνο που «μεγεθύνθηκε» είναι το «αποτύπωμα» της χώρας ως στόχου αντιποίνων από τα φλεγόμενα μέτωπα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής.
Και ενώ η κυβέρνηση της ΝΔ, με τις πλάτες των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέας Αριστεράς και των ακροδεξιών κομμάτων, ρίχνει χρήμα, πυρομαχικά, πυραύλους Stinger, αντιπυραυλικά Patriot, φρεγάτες για την εξυπηρέτηση των σχεδιασμών του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ, το μάρμαρο το πληρώνει ο λαός. Στους καιρούς των πολέμων, που μας μπλέκουν τα κόμματα του Ευρωατλαντισμού, δεν υπάρχουν λεφτά για τις δημόσιες κοινωνικές δαπάνες, που εμπορευματοποιούνται παραπέρα, «δεν υπάρχουν δημοσιονομικά περιθώρια» για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των αγωνιζόμενων αγροτών, των οικοδόμων, της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, που στενάζουν από την ακρίβεια. Επιπλέον, βαθαίνουν οι πραγματικοί κίνδυνοι για τον λαό να βρεθεί στον «βάλτο, όπου συγκρούονται τα βουβάλια».
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως αυτό επιτάσσουν τα «εθνικά συμφέροντα». Προβάλλει, π.χ., πως η Ελλάδα είναι «παγκόσμια ναυτική δύναμη» και πως, εάν δεν παρθούν και στρατιωτικά μέτρα για την ελεύθερη ναυσιπλοΐα στη Διώρυγα του Σουέζ, τα ελληνικά λιμάνια θα χάσουν την «πελατεία» των κοντέινερ που έρχονται από την Ασία. Πολύ περισσότερο που και τα ντόπια επιχειρηματικά «τσακάλια» θέλουν να έχουν λόγο στο «φαγοπότι» της «ανασυγκρότησης» της Ουκρανίας (ή σε ό,τι απομείνει από αυτήν).
Από πού προκύπτει, ωστόσο, η υποχρέωση για τον λαό, όταν μιλάμε για την αποστολή τμημάτων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων 3.500 χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα της χώρας μας για να φυλάνε τα καράβια των εφοπλιστών, οι οποίοι πλουτίζουν κάτω από όλες τις συνθήκες και βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή των ναυτεργατών δρομολογώντας τα πλοία τους μέσα στη φωτιά του πολέμου;
Τι όφελος έχει ο λαός από τον ελληνόκτητο στόλο, που απολαμβάνει περισσότερες από 50 φοροαπαλλαγές, φορολογείται εθελοντικά στη χώρα και εφαρμόζει την πιο άγρια νομοθεσία σε βάρος ελλήνων και ξένων ναυτεργατών;
Από πού προκύπτει για τον λαό όφελος εάν η χώρα γίνει «διαμετακομιστικός κόμβος» για να αυξηθούν τα κέρδη των μονοπωλίων;
Γιατί θα πρέπει οι ελληνικές φρεγάτες, που τις έχει χρυσοπληρώσει ο λαός, να φυλάνε τα καράβια τους, ενώ θα έπρεπε να φυλάνε τα σύνορα της χώρας και να υπερασπίζονται τα κυριαρχικά της δικαιώματα;
Γιατί θα πρέπει ο λαός μας να στηρίξει τη συμμετοχή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Ουκρανίας, για να έχουν λόγο στη μοιρασιά της «λείας» της «ανοικοδόμησης» ορισμένοι μεγάλοι όμιλοι;
Η κυβέρνηση, σέρνοντας τη χώρα στους πολέμους του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, εξυπηρετεί συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα μιας μειοψηφίας, που κρατάει στα χέρια της την οικονομία και την εξουσία και στο εσωτερικό τσακίζει τον λαό, τα δικαιώματα και τις ανάγκες του.
Δεν έχει και ούτε θα αποκτήσει καμία νομιμοποίηση για τους κινδύνους στους οποίους βάζει τον λαό.
