Β. Μεταξάς στο “Π”: Επιστολική ψήφος νοθείας και χειραγώγησης!
Του
ΒΑΣΙΛΗ ΜΕΤΑΞΑ
Βουλευτή ΚΚΕ Μαγνησίας
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για την επιστολική ψήφο, υπήρξε μια συστηματική προσπάθεια από μεριάς κυβέρνησης να μην μπει στο επίκεντρο η ουσία, δηλαδή αυτό καθαυτό το ζήτημα της επιστολικής ψήφου. Ένα κρυφτούλι, με τακτικισμούς, όπως το αρχικό ότι «θα ισχύει για τις ευρωεκλογές και όχι για τις βουλευτικές», ότι «δεν απαιτείται να συμφωνεί με το Σύνταγμα αλλά με την ευρωπαϊκή νομοθεσία» κ.λπ.
Βέβαια, όλα αυτά στο όνομα των αποδήμων, που η κυβέρνηση –όπως φάνηκε εκ των πραγμάτων, ιδιαίτερα με την τροπολογία που κατέθεσε– τους αντιμετωπίζει ως «ψηφαλάκια», ως εργαλείο για πολιτικούς τακτικισμούς.
Φυσικά, στην παραπάνω προσπάθεια είχε συμπαραστάτες τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ, που από την πολλή συναίνεση με τη ΝΔ έπαθαν ένα… κοινοβουλευτικό «βέρτιγκο» με το πρωτοφανές και… καινοτόμο: να ψηφίζουν «ναι επί της αρχής» στο νομοσχέδιο και ταυτόχρονα να ψηφίζουν «ναι» και για την αντισυνταγματικότητά του! Αυτά παθαίνει όποιος συμφωνεί στρατηγικά, αλλά θέλει να κρατάει και τα προσχήματα μιας δήθεν αντιπολίτευσης.
Επί της ουσίας, λοιπόν, για την επιστολική ψήφο.
Η κυβέρνηση της ΝΔ προέβαλε ως βασικό επιχείρημα ότι το μέτρο αυτό θα ενισχύσει τη συμμετοχή στις εκλογές. Βέβαια, η πιο προσεκτική εξέταση αυτής της λεγόμενης διεθνούς πείρας απέδειξε περίτρανα ότι πουθενά όπου εφαρμόστηκε η επιστολική ψήφος δεν αντιμετωπίστηκε το ζήτημα της αποχής από τις εκλογές. Και όχι μόνο.
Το μόνο που άλλαξε ήταν πως πρόσθεσε νέα μέσα νόθευσης της εκλογικής διαδικασίας και τελικά αυξήθηκαν μόνο οι σοβαρές καταγγελίες για φαινόμενα παρατυπιών στις εκλογές και όχι η συμμετοχή.
Με την επιστολική ψήφο δίνονται νέα εργαλεία –και μάλιστα πιο εύχρηστα– σε όποιον θέλει να επιβάλει τη δική του πολιτική τοποθέτηση σε τμήματα των ψηφοφόρων. Γιατί με την επιστολική ψήφο:
1) Το ποιο ψηφοδέλτιο μπαίνει στον φάκελο, δηλαδή το τι επιλέγει κάποιος να ψηφίσει, είναι μια ενέργεια που δεν εξασφαλίζεται με κανέναν τρόπο ότι δεν θα γίνεται κάτω από την επίβλεψη κάποιου «τρίτου» και τις πιέσεις του!
2) Η επιστολική εκλογική διαδικασία μπορεί να διαρκέσει και 15 ημέρες. Εδώ υπάρχει και πιο συγκεκριμένη πείρα. Για παράδειγμα, μόλις το 2019 στην Αυστρία, όπου παραμονές εκλογών έσκασε το σκάνδαλο «Ίμπιζα», υπήρξε σοβαρό πρόβλημα με εκλογείς που ψήφισαν με επιστολική ψήφο και απαιτούσαν να αλλάξουν την ψήφο τους!
3) Δίνεται η ευθύνη της ταυτοποίησης του εκλογέα σε εταιρείες «κούριερ». Δηλαδή, ανατίθεται ρόλος δικαστικού αντιπροσώπου και εφορευτικής επιτροπής σε ιδιωτικές εταιρείες, και μάλιστα ακόμα και εταιρείες άλλων χωρών!
Αν η κυβέρνηση, λοιπόν, ήθελε να πάρει μέτρα για τη συμμετοχή στις εκλογές, θα υλοποιούσε τις προτάσεις του ΚΚΕ για να μπορούν να ψηφίζουν οι εποχικοί εργαζόμενοι και γενικότερα οι εργαζόμενοι και οι φοιτητές στον τόπο εργασίας και σπουδών τους, σε ειδικούς καταλόγους! Θα έκανε πράξη τις απαιτήσεις των φορέων του αναπηρικού κινήματος για την ενίσχυση της προσβασιμότητας στα δημόσια κτίρια. Θα έπαιρνε μέτρα για τη δωρεάν μετακίνηση ψηφοφόρων και άλλα.
Ο στόχος όμως δεν είναι η συμμετοχή, προφανώς!
Το συγκεκριμένο μέτρο έρχεται ως συνέχεια άλλων και αποτελεί τμήμα μιας συνεκτικής αντίληψης που η ΝΔ μοιράζεται τόσο με το ΠΑΣΟΚ όσο και με τον ΣΥΡΙΖA, τη Νέα Αριστερά κ.λπ. Και αυτή εκφράστηκε στην κοινή στάση κατά τη συζήτηση για την ψήφο των αποδήμων, με την απόδοση δικαιώματος ψήφου σε εκλογείς που δεν έχουν κανέναν δεσμό, μέχρι και καμία γνώση για την πολιτική και την κοινωνική πραγματικότητα της χώρας, αλλά και στην προσπάθεια επιβολής της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στα σωματεία.
Αποτυπώνεται στη λογική των ηλεκτρονικών κομμάτων, με followers και όχι μέλη, όπου η ένταξη θα περιορίζεται στην εκλογή ηγεσίας, και μάλιστα με μοναδική προϋπόθεση το κατέβασμα μιας εφαρμογής στο κινητό.
Είναι μια κοινή, τελικά, αντίληψη για τον «πολίτη» στο πλαίσιο του αστικού πολιτικού συστήματος. Όχι γενικά και αόριστα αποξένωσης από την πολιτική, αλλά απομάκρυνσης πρώτα και κύρια από την αμφισβήτηση ενός βάρβαρου για τον λαό συστήματος. Κάτι που απαιτεί γνώση, ενασχόληση με την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, συμμετοχή στον αγώνα, οργάνωση και πάλη.
