Προτεραιότητα της Ελλάδος πρέπει να είναι το εθνικό της μέλλον και όχι διάφορα νεο-ταξικά ιδεολογήματα
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
Απορεί κανείς με τη σπουδή και την επιμονή του Έλληνα πρωθυπουργού να φέρει νομοσχέδιο για το «γάμο» των ομοφυλοφίλων, αναλαμβάνοντας κινδύνους διαταράξεως της πολιτικής σταθερότητας και δίνοντας προτεραιότητα σ’ ένα θέμα στο οποίο αντιτίθεται σφόδρα η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού.
Η επιμονή αυτή γίνεται ακόμη πιο σκανδαλώδης, εάν ληφθεί υπ’ όψιν η τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα από δημογραφική άποψη. Ο δείκτης γεννήσεων έχει υποχωρήσει κάτω από το 1,40, ενώ είναι γνωστό ότι για τη διατήρηση του σημερινού πληθυσμού ο δείκτης πρέπει να είναι, τουλάχιστον, 2,1.
Για να αντισταθμισθούν οι εντυπώσεις, ανακοινώθησαν εσπευσμένως κάποιες αυξήσεις για τη γέννηση του πρώτου, του δεύτερου, του τρίτου και του τέταρτου παιδιού. Είναι προφανές όμως ότι το μέτρο αυτό είναι αποσπασματικό και είναι πολύ μακριά από το να αντιπροσωπεύει μια ολοκληρωμένη και συγκροτημένη δημογραφική πολιτική που έχει ανάγκη η χώρα.
Προκάλεσε, άλλωστε, στο πρόσφατο παρελθόν, αλγεινή εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει ο πρωθυπουργός αυτό το πρόβλημα και οι ιδέες που εξέφρασε για την αντιμετώπισή του. Άφησε, απροκάλυπτα, να εννοηθεί ότι οι παράνομοι μετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα είναι ένας τρόπος να λυθεί το δημογραφικό. Δεν έχει, δηλαδή, κατ’ αυτόν σημασία αν οι παράνομοι μετανάστες είναι αλλόθρησκοι και αλλόφυλοι, οι περισσότεροι απ’ αυτούς Μουσουλμάνοι. Αρκεί το γεγονός ότι θα αναπληρώσουν το δημογραφικό έλλειμμα και το έλλειμμα σε εργατικό δυναμικό.
Με άλλα λόγια, παραγνωρίζει το καίριο θέμα της πολιτιστικής ταυτότητας της Ελλάδος, το θέμα της εθνικής συνοχής και το θέμα του εθνικού μέλλοντος της Ελλάδος.
Με την ίδια Νεο-ταξική νοοτροπία προσεγγίζει το θέμα του «γάμου» των ομοφυλοφίλων. Ενώ το θέμα έχει ουσιαστικά ρυθμισθεί, σε ό,τι αφορά τις νομικές όψεις του και τα πρακτικά προβλήματα που δημιουργούνται, με το Σύμφωνο Συμβιώσεως, επανέρχεται με την αναβαθμισμένη αξίωση για «γάμο» και «τεκνοθεσία».
Με το νομοσχέδιο αυτό, γίνεται απόπειρα «εξισώσεως» του γάμου μεταξύ ετεροφύλων, που υπάρχει από την αρχή του κόσμου, γιατί ανταποκρίνεται στη βιολογική ανάγκη της αναπαραγωγής της κοινωνίας και του «γάμου» μεταξύ ομοφυλοφίλων, με αναπλήρωση του βιολογικού κενού της αναπαραγωγής με υιοθεσία, τεχνητή γονιμοποίηση και νομική αναγνώριση ως γονέως κάποιου που δεν είναι βιολογικός γονεύς.
Νεωτερισμοί του είδους αυτού μπορούν να εφαρμόζονται από άτομα, με δική τους πρωτοβουλία, στις περιπτώσεις που νομίζουν ότι αυτές μπορούν να τους λύσουν κάποια ατομικά τους προβλήματα. Είναι παραλογισμός όμως να ζητείται από το κράτος ή το κράτος να αναλαμβάνει πρωτοβουλία για την εισαγωγή τέτοιων δήθεν μεταρρυθμίσεων, με το πρόσημο μάλιστα της υποτιθέμενης κοινωνικής προόδου.
Η οικογένεια είναι το βασικό κύτταρο της κοινωνίας και της κοινωνικής οργανώσεως και λειτουργίας. Υπονόμευση του θεσμού αυτού, με την απροκάλυπτη προαγωγή της ομοφυλοφιλίας μέσα από μέτρα του είδους αυτού, δημιουργεί, μακροπρόθεσμα, τεράστια προβλήματα. Από πού θα προέλθουν τα παιδιά που θέλουν τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια να υιοθετήσουν; Προφανώς, από παρένθετη μητέρα, παρά την υποτιθέμενη απαγόρευση της δυνατότητας αυτής. Η απαγόρευση θα παρακάμπτεται μέσω τρίτης χώρας. Από υιοθεσία επίσης παιδιών από χώρες του Τρίτου Κόσμου. Από τράπεζες σπέρματος ανωνύμων δοτών. Τι σημαίνει αυτό για ένα παιδί που δεν ξέρει τον πατέρα του και τι σημαίνει για την κοινωνία ο πολλαπλασιασμός των παιδιών χωρίς προγονική μνήμη και τη συνέχεια των γονέων;
Προβάλλεται ως επιχείρημα για την εισαγωγή του νομοσχεδίου αυτού η υποτιθέμενη «ισότητα» και το «δικαίωμα» των ομοφυλοφίλων στον «γάμο». Ο Αριστοτέλης παρατηρούσε, ορθώς, ότι ο νόμος δεν πρέπει να αντιφάσκει με τη φύση. Είναι, δηλαδή, ανεδαφικό να επιδιώκεται η υποκατάσταση του φυσικού με νομική διάταξη. Η επιχειρούμενη όμως εξίσωση, με παράβλεψη του γεγονότος της βιολογικής διαφοράς και της τεκνογονίας, ισοδυναμεί με προσπάθεια υποκαταστάσεως της βιολογικής διαφοράς με νομική διάταξη. Το ίδιο ισχύει για την αξίωση της αναγνωρίσεως από τον νόμο ως δήθεν γονέως κάποιου ο οποίος δεν είναι βιολογικός γονεύς.
Παρέλκει, βεβαίως, να παρατηρήσει κανείς ότι τέτοιες πρακτικές, όπως οι παραπάνω, παραπέμπουν σε γονέα 1 και γονέα 2 και υπονομεύουν την παραδοσιακή έννοια της πατρογονίας και της μητρογονίας.
Προφανώς, οι συνέπειες των ανεδαφικών και περίεργων αυτών νεωτερισμών θα είναι πολύ σημαντικές και στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Η χώρα αντιμετωπίζει έναν πραγματικό εθνικό κίνδυνο από τη συνεχή απομείωση του πληθυσμού της. Έχει ανάγκη από ένα δραστικό και ολοκληρωμένο πρόγραμμα για να αναστρέψει τη σημερινή τάση και να βελτιώσει, το γρηγορότερο δυνατόν, τους δέκτες γεννήσεων.
Αντί όμως η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός να δώσουν υψηλή προτεραιότητα στο πρόβλημα αυτό, προκαλούν την κοινωνία με Νεο-ταξικές προτεραιότητες, που αποβλέπουν στην υπόσκαψη της εθνικής συνοχής και ταυτότητας, των συλλογικών αξιών που συνέχουν μια κοινωνία και στην άκρατη καλλιέργεια ενός παράλογου και επικίνδυνου ατομισμού και δικαιωματισμού.
Το νομοσχέδιο που θέλει να επιβάλει ο πρωθυπουργός στον Ελληνικό λαό δεν προκύπτει από κάποιο αίτημα της Ελληνικής κοινωνίας. Πολύ περισσότερο όταν έχουν αντιμετωπισθεί, όπως αναφέρθηκε, με το Σύμφωνο Συμβιώσεως τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνική αυτή ομάδα.
Το νομοσχέδιο έρχεται στο πλαίσιο μιας διεθνούς εκστρατείας για την επιβολή του γάμου των ομοφυλοφίλων ως νέας κοινωνικής αξίας και δικαιώματος. Η διεθνής αυτή υποστήριξη δεν είναι διακριτική και κρυφή. Εκδηλώνεται και επίσημα μέσω των Πρεσβειών διαφόρων χωρών. Τι δουλειά έχει, π.χ., η Αμερικανική πρεσβεία να παρίσταται, θορυβωδώς, στις παρελάσεις υπερηφανείας των ΛΟΑΤΚΙ στην Αθήνα;
Έτσι εξηγείται και το επιχείρημα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, ότι το νομοσχέδιο ανταποκρίνεται στις αξίες που υποστηρίζει ο Δυτικός κόσμος, στον οποίο ανήκει η Ελλάδα. Τα ιδεολογήματα της Νέας Τάξεως, που αποβλέπουν στην καταστροφή των εθνών της ιστορικής μνήμης, των συλλογικών αξιών και στη διαμόρφωση ενός νέου ανθρώπου που θα είναι κατάλληλος για μια παγκόσμια κυριαρχία, που ξέρουμε, βεβαίως, από πού εκπορεύεται, αφορούν τον μανδύα του Δυτικού κόσμου και των Δυτικών δήθεν ιδεωδών.
Η Ελλάδα δεν είναι οποιαδήποτε χώρα. Εκπορεύθηκε από αυτήν ο ανθρωπιστικός πολιτισμός, που έγινε στη συνέχεια οικουμενικός. Έχει και πρέπει να έχει άποψη για το τι είναι ο πολιτισμός αυτός και οι πραγματικές του αξίες. Προφανώς, δεν είναι οι ΛΟΑΤΚΙ το πρόβλημα, αλλά η χρησιμοποίησή τους προς μια ορισμένη κατεύθυνση, που εξυπηρετεί την παγκοσμιοποίηση και τη Νέα Τάξη.
