Φοιτητές και αγρότες αμφισβητούν την κυβερνητική ατζέντα – Του Ν. Στραβελάκη
–Διδάγματα από τις φοιτητικές συνελεύσεις της περασμένης εβδομάδας
Του
ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗ,
Οικονομολόγου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ένας κύκλος μαζικών φοιτητικών συνελεύσεων έχει ολοκληρωθεί και μεγάλα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια έχουν συγκλονίσει την Αθήνα και τις υπόλοιπες φοιτητουπόλεις. Το συμπέρασμα είναι ότι η μάχη για τη Δημόσια Δωρεάν Ανώτατη Παιδεία έχει ανάψει για τα καλά και το κυβερνητικό αφήγημα της «αριστείας» των ιδιωτικών πανεπιστημίων βάλλεται από παντού.
Πρώτα πρώτα, έχουμε το σκάνδαλο ιδιωτικού κολεγίου στην Αθήνα. Σε ανύποπτο χρόνο (7/12/2023), ο ιστότοπος in.gr είχε αποκαλύψει ότι τα πτυχία Νοσηλευτικής του εν λόγω κολεγίου δεν έχουν αντίκρισμα. Ο λόγος είναι ότι κάποια από τα συμβεβλημένα με αυτό «πανεπιστήμια» απλώς δεν είναι πανεπιστήμια. Θα μου πείτε, γιατί αυτό είναι πρόβλημα για τα κυβερνητικά σχέδια;
Η απάντηση είναι ότι αποτελεί πρόβλημα διότι το συγκεκριμένο ιδιωτικό κολέγιο μοιάζει με «πιλοτικό πρόγραμμα» για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια του κυβερνητικού αφηγήματος (διότι νομοσχέδιο δεν έχουμε δει ακόμη). Έχει 12 τμήματα, το καθένα από τα οποία είναι παράρτημα «πανεπιστημίου» του εξωτερικού. Το τελευταίο «χορηγεί» τα αντίστοιχα πτυχία. Τα πανεπιστήμια αυτά, όμως, δεν είναι ούτε το Χάρβαρντ ούτε το Κολούμπια, όπως ισχυριζόταν υπερφίαλα ο κ. Μητσοτάκης πριν από λίγο καιρό. Είναι τριτοτέταρτα ιδρύματα του εξωτερικού, αρκετά από τα οποία δεν είναι καν πανεπιστήμια. Συγκεκριμένα, το πανεπιστήμιο της Αγγλίας που φέρεται ως συμβεβλημένο με το Τμήμα Νοσηλευτικής του εν λόγω κολεγίου δεν είναι αναγνωρισμένο πανεπιστημιακό ίδρυμα στη χώρα αυτή. Συνακόλουθα, οι απόφοιτοι/ες του εν λόγω τμήματος δεν θα λάβουν αναγνωρισμένα πτυχία.
Όταν σπουδαστές και γονείς συνειδητοποίησαν την απάτη που είχαν υποστεί, προχώρησαν σε εξώδικα και αγωγές, ζητώντας να τους επιστραφούν δίδακτρα ύψους 20.000 ευρώ κατ’ άτομο. Το εν λόγω ιδιωτικό κολέγιο είναι ιδιοκτησία fund, που «αγοράζει» την υπογραφή του συμβεβλημένου ιδρύματος για να αναγνωρίσει τα πτυχία του. Είναι προφανές ότι κανένα στοιχειωδώς σοβαρό πανεπιστημιακό ίδρυμα του εξωτερικού δεν πρόκειται να μπει σε μια τέτοια διαδικασία. Σκεφτείτε, λοιπόν, τι έχει να γίνει αν περάσει το νομοσχέδιο και συμβληθούν «ιατρικές σχολές» «πανεπιστημίων» του εξωτερικού με τα ιδιωτικά θεραπευτήρια στην Αθήνα. Μιλάμε για κίνδυνο όχι μόνο για την Παιδεία αλλά και για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας.
Αλλά τα προβλήματα του κυβερνητικού αφηγήματος δεν σταματούν εδώ. Την περασμένη εβδομάδα, η κυβερνητική παράταξη στα πανεπιστήμια, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, δήλωνε ότι το φοιτητικό σώμα θα έβαζε τέλος στις καταλήψεις των σχολών με την ψήφο του στις συνελεύσεις. Ακολούθησαν μαζικές συνελεύσεις στις περισσότερες σχολές της χώρας, που αποφάσισαν με μεγάλη πλειοψηφία τη συνέχιση των καταλήψεων. Διατράνωσαν δε την απόφασή τους αυτή σε μαζικές κινητοποιήσεις την Πέμπτη 25/1.
Τα Μέσα Ενημέρωσης αποσιώπησαν το γεγονός και προσπαθούν να αναστήσουν το κυβερνητικό αφήγημα με τη συνήθη μέθοδο των δημοσκοπήσεων. Είναι τουλάχιστον αστείο να έχουν ψηφίσει υπέρ των καταλήψεων χιλιάδες φοιτητές σε όλη την Ελλάδα και ο κ. Γεράκης να μας «ενημερώνει» από τον ΑΝΤ1 ότι η ελληνική νεολαία είναι υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Είναι αντιπροσωπευτικότερο το δείγμα του κ. Γεράκη (το οποίο δεν γνωρίζουμε) από τους χιλιάδες φοιτητές που συμμετέχουν στις συνελεύσεις και στις διαδηλώσεις; Δεν το νομίζω.
Η πρόθεση της κυβέρνησης και του φιλικού της Τύπου είναι προφανής. Επιδιώκει να ξαναφέρει τη συζήτηση στο εκλογικό πεδίο, προσπαθώντας να πείσει ότι η ΝΔ είναι εκλογικά κυρίαρχη, οπότε η ατζέντα της θα περάσει με το καλό ή με το άγριο. Αν, όμως, μας έχουν διδάξει κάτι αυτές οι τελευταίες μέρες, είναι ότι οι μαζικές κινητοποιήσεις μεταβάλλουν το πολιτικό σκηνικό σε βάρος της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Οι κινητοποιήσεις των φοιτητών έφεραν κινητοποιήσεις των αγροτών, που έκλεισαν την Εθνική Οδό και κλιμακώνουν τη δράση τους, και το ερώτημα είναι τι θα γίνει όταν βγουν στους δρόμους και οι εργαζόμενοι κάτω από την πίεση της ακρίβειας και των πλειστηριασμών.
Το δίδαγμα για τις δυνάμεις που αντιστρατεύονται την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι οι συσχετισμοί, όπως και την εποχή των πλατειών, θα αλλάξουν από την κινητοποίηση του κόσμου και όχι από κάποιες κινήσεις κορυφής. Το ζητούμενο είναι η πραγματική Αριστερά τούτη τη φορά να είναι έτοιμη να εκφράσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
