Ζωή Ράπτη στο “Π”: ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ
Της
ΖΩΗΣ ΡΑΠΤΗ
Κοινοβουλευτικής Εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας,
Βουλευτού Β1 Βόρειου Τομέα Αθήνας
Η 27η Ιανουαρίου, Διεθνής Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Ολοκαυτώματος, απηχεί ένα σημαντικό δίδαγμα για όλη την ανθρωπότητα: Ό,τι κακό συνέβη στο παρελθόν μπορεί να ξανασυμβεί και με μεγαλύτερη ένταση, αν δεν επαγρυπνούμε.
Το «ποτέ ξανά», που είναι η ιαχή των ελεύθερων ανθρώπων, που θεωρούν το Ολοκαύτωμα όνειδος, στίγμα, μελανό σημείο της παγκόσμιας Ιστορίας, ακριβώς εκεί συνίσταται: στην επαγρύπνηση. Να μην αφήσουμε να ξανασυμβεί. Γιατί, αν λησμονήσουμε, θα επαναληφθεί.
Το αίμα των πολέμων και οι σφαγές αθώων ανθρώπων είναι τα υλικά με τα οποία οι δυνάμεις του απολυταρχισμού και τα ανελεύθερα καθεστώτα παρασκευάζουν εφιάλτες.
Και αυτοί οι εφιάλτες δεν φεύγουν το πρωί. Διαχέονται στην καθημερινότητα, γίνονται κοινοτοπία, η κοινοτοπία του κακού, όπως ακριβώς την είχε αναλύσει στο μνημειώδες έργο της η Χάνα Άρεντ.
Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που διαποτίζονται καθημερινά από την προπαγάνδα ενός εγκληματικού καθεστώτος, μπορεί να διαπράξουν απίστευτες φρικαλεότητες και αγριότητες, νομίζοντας απλώς ότι κάνουν τη… δουλειά τους, το καθήκον τους. Το κακό μπορεί να φωλιάσει στην ψυχή του κάθε ανθρώπου.
Κάπως έτσι έγινε, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τη ναζιστική Γερμανία αυτό το πρωτοφανούς αγριότητας σχέδιο αφανισμού των Εβραίων στην Ευρώπη.
Η Ελλάδα από το 2005 αποτελεί πλήρες μέλος της Διεθνούς Συμμαχίας για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος και έχει αναλάβει, με τη Διακήρυξη της Στοκχόλμης, να διατηρήσει στη συλλογική μνήμη τους συνανθρώπους μας που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα.
Η ημέρα αυτή, λοιπόν, είναι μια ημέρα που οι Έλληνες σκύβουμε με τιμή στην ιερή σκιά των χιλιάδων συμπατριωτών μας που χάθηκαν στα κολαστήρια του ναζισμού.
Μαζί τιμούμε τη μνήμη και 6 εκατομμυρίων ομοθρήσκων τους, που μοιράστηκαν την ίδια τραγική μοίρα στη μεγαλύτερη θηριωδία της ανθρωπότητας.
Γιατί το καθήκον της μνήμης είναι πρώτα και κύρια καθήκον ευθύνης. Καθήκον ευθύνης απέναντι στην Ιστορία. Καθήκον ευθύνης απέναντι στις νέες γενιές.
Και για να τηρήσει αυτό το καθήκον, η Ελληνική Πολιτεία προχώρησε στην καθιέρωση της 27ης Ιανουαρίου, με νόμο που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων, ως Εθνική Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων.
Είναι ζήτημα συνείδησης και χρέους για όλους μας.
Συνείδησης για τα δεινά που επιφέρει στην ανθρωπότητα η μισαλλοδοξία, η βία και οι πράξεις που ακυρώνουν τον πολιτισμό μας.
Και χρέους να εντείνουμε τη μάχη κατά των διακρίσεων, να εργαστούμε από κοινού για την ειρηνική συνύπαρξη όλων των λαών και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η 27η Ιανουαρίου αποτελεί μνημόσυνο για όλους εκείνους που έχασαν τη ζωή τους χωρίς να έχουν ούτε την τύχη ενός τάφου στη γη.
Στη χώρα μας, η εβραϊκή κοινότητα πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος.
Οι 60.000 αδελφοί μας, Έλληνες Εβραίοι, αλλά ανάμεσά τους και χριστιανοί ορθόδοξοι, που συνελήφθησαν γιατί βοήθησαν εβραίους συμπολίτες τους να διαφύγουν, θυσιάστηκαν στον βάρβαρο βωμό του ναζισμού, αποτελώντας την πέμπτη πολυπληθέστερη εθνική ομάδα στο Άουσβιτς.
Οι πάνω από 46.000 Εβραίοι της Θεσσαλονίκης που στάλθηκαν το 1943 στο Άουσβιτς, μαζί με 2.000 από την Κέρκυρα, 500 από τις Σέρρες και περισσότερους από 500 από την Ξάνθη συνθέτουν τον τραγικό απολογισμό.
Ο Ελληνισμός βίωσε γενοκτονίες στα χώματά μας:
Δίστομο, Κομμένο, Κάνδανος, Καλάβρυτα, Νέα Κερδύλλια και Κορμίστα Σερρών, σχεδόν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας που αντιστάθηκε στον ναζισμό και στον φασισμό.
Γι’ αυτό και ο λαός μας μπορεί να καταλάβει καλύτερα από τον καθένα τι σημαίνει δίωξη, σύλληψη και τελικά θανάτωση.
Και γι’ αυτό και είναι χρέος μας να αγωνιζόμαστε καθημερινά για την προάσπιση των θεμελιωδών αξιών της σύγχρονης μεταπολεμικής Ευρώπης, την προάσπιση της ελευθερίας και του ανθρωπισμού.
Έχουμε χρέος να θυμόμαστε όσα έχουν γίνει και να διδάσκουμε στις νεότερες γενιές την ιστορία αυτής της ανείπωτης τραγωδίας.
Οφείλουμε κάθε ημέρα να αναλογιζόμαστε τη θηριωδία του Ολοκαυτώματος, ώστε να μην ξαναζήσει ποτέ η ανθρωπότητα τέτοιες στιγμές.
Είναι μονόδρομος για τις δημοκρατικές δυνάμεις να συνεχίζουν να μάχονται για την ειρήνη, την αλληλεγγύη και τη δικαιοσύνη.
Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για κάθε πράξη μίσους και μισαλλοδοξίας, εκείνη την τραγική περίοδο, υπήρχαν αντίστοιχες πράξεις καλοσύνης και απαράμιλλης γενναιότητας.
Το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής εκφράστηκε από αυτούς που πήγαν κόντρα στο ρεύμα, που δεν συμβιβάστηκαν με τις κατεστημένες λογικές, που με τις πράξεις τους και τη γενναιότητά τους έγραψαν το δικό τους κεφάλαιο στο βιβλίο των πανανθρώπινων αξιών.
Και η Ελλάδα μπορεί να είναι περήφανη για τους πολλούς έλληνες πολίτες που στάθηκαν στο πλευρό των εβραίων αδελφών τους.
Μάλιστα, στο μνημείο του Ολοκαυτώματος Yad Vashem, στην Ιερουσαλήμ, βρίσκεται χαραγμένο στις πλάκες των Δίκαιων των Εθνών και το όνομα της Ευαγγελίας Γεωργιάδου, αδελφής της γιαγιάς του πρωθυπουργού, η οποία συγκαταλέγεται στους δεκάδες Έλληνες που με πράξεις μεγάλης γενναιότητας διέσωσαν Εβραίους.
Σήμερα, λοιπόν, δεν τιμούμε απλά τη μνήμη των νεκρών του Ολοκαυτώματος.
Είναι μια ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε ότι παραμένουμε σε επαγρύπνηση, υψώνοντας ανάστημα απέναντι σε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού.
Αλλά και κάθε μέρα πρέπει να καταδεικνύουμε, να απομονώνουμε και να καταδικάζουμε έμπρακτα κάθε φαινόμενο ρατσισμού, σεξισμού, εθνικισμού και μισαλλοδοξίας.
Η ιερή και καταστατική υποχρέωση της δημοκρατίας είναι να φράζει τον δρόμο στους επίγονους του φασισμού και στους αρνητές του Ολοκαυτώματος.
Μαζί, λοιπόν, με όλο τον κόσμο συμμεριζόμαστε και δεν κουραζόμαστε να επαναλαμβάνουμε το σύνθημα «Ποτέ ξανά».
