Όταν η τουρκική απειλή καραδοκεί και η Ελλάδα περί άλλα τυρβάζει
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
Οι πρόσφατες δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Ενέργειας ότι η Τουρκία σχεδιάζει να δραστηριοποιηθεί στη Λιβυκή ΑΟΖ για εξορύξεις υδρογονανθράκων επαναφέρει στην επικαιρότητα το θέμα του Τουρκολιβυκού μνημονίου, της «Γαλάζιας Πατρίδας», της Τουρκικής προνομιακής εγκαταστάσεως στη Λιβύη και τον κίνδυνο να αρχίσει η Τουρκία να εξορύσσει υδρογονάνθρακες νότια της Κρήτης, υπό τη σημαία της Λιβύης, ενώ έχει καθηλώσει σε αδράνεια και απραξία την Ελλάδα με την Κοινή Διακήρυξη των Αθηνών.
Θα έλεγε κανείς ότι δεν είναι δυνατόν να έχει δεσμευθεί η Ελλάδα για τήρηση μορατόριουμ και νότια της Κρήτης. Αυτό είναι το λογικό, αλλά δεν μπορεί κανείς να είναι βέβαιος. Υπάρχει το προηγούμενο των δηλώσεων Δένδια, μετά την υπογραφή της συμφωνίας για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ιταλία. Είχε αφήσει ανοικτό τότε το ενδεχόμενο να προχωρήσει η Ελλάδα, αμέσως μετά, στην ανακήρυξη της ΑΟΖ νότια της Κρήτης και σε επέκταση στα 12 μίλια των χωρικών υδάτων. Είναι γνωστό όμως ότι δεν έγινε, έστω στην περιοχή αυτή, ούτε ανακήρυξη ΑΟΖ ούτε επέκταση των χωρικών υδάτων. Υπάρχει, βεβαίως η μερική ανακήρυξη ΑΟΖ, σε συμφωνία με την Αίγυπτο, που διακόπτει και ακυρώνει τον αυθαίρετο διάδρομο της «Γαλάζιας Πατρίδας», που ενώνει, κατά την Τουρκική άποψη, την «Τουρκική» ΑΟΖ με εκείνη της Λιβύης. Αυτό όμως, όσο χρήσιμο και κρίσιμο και αν είναι, δεν υποκαθιστά την ανάγκη να ανακηρυχθεί η Ελληνική ΑΟΖ στην περιοχή αυτή, σε όλη την έκτασή της, και να επεκταθούν σε 12 μίλια τα Ελληνικά χωρικά ύδατα.
Πολύ περισσότερο όταν η αμφιλεγόμενης νομιμότητας «κυβέρνηση» της Λιβύης προχώρησε προσφάτως, μονομερώς, σε ανακήρυξη και «οριοθέτηση» της δικής της ΑΟΖ, υπολογίζοντας μάλιστα, αντίθετα με το διεθνές δίκαιο, ως γραμμή βάσεως όχι το βάθος του κόλπου της Σύρτεως, αλλά μια ευθεία γραμμή που κλείνει οριζοντίως τα δύο άκρα του στομίου του.
Δεν έχουμε μέχρι τώρα καμία επίσημη κυβερνητική αντίδραση ούτε για την οριοθέτηση από τη Λιβυκή «κυβέρνηση» της υποτιθέμενης Λιβυκής ΑΟΖ και του Κόλπου της Σύρτεως ούτε για τις Ελληνικές προθέσεις σχετικά με την εξόρυξη των Ελληνικών υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης. Αυτό που είναι μόνο γνωστό είναι ότι οι «οικολογικές» οργανώσεις, που είχαν δραστηριοποιηθεί στο παρελθόν για να εμποδίσουν την εξόρυξη των Ελληνικών υδρογονανθράκων στην περιοχή αυτή, υπέβαλαν πάλι νέες προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας, επικαλούμενες τα ίδια επιχειρήματα.
Πολύ ανησυχητική είναι επίσης η παρατηρούμενη νέα Ελληνική αδράνεια και απραξία στην ενίσχυση του Ελληνικού Ναυτικού. Ακυρώθηκε το πρόγραμμα των κορβετών και η τέταρτη φρεγάτα τύπου Bellhara και δεν έχει ακόμα προχωρήσει ούτε ο εκσυγχρονισμός των παλαιών φρεγατών ΜΕΚΟ ούτε η αναζήτηση ή η παραγγελία νέων φρεγατών, που είναι πραγματικά αξιόμαχες και κατάλληλες για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Επανέρχεται, αντιθέτως, το σενάριο για την προμήθεια των ακατάλληλων Αμερικανικών υποτιθέμενων φρεγατών, που χαρακτηρίσθηκαν στο παρελθόν, ευστόχως, ως «αλουμινότρατες», οι οποίες έχουν απορριφθεί από το Αμερικανικό Ναυτικό. Για να γίνει πιο αποδεκτή η προμήθειά τους, παρουσιάζεται ως «ενδιάμεση λύση» μέχρι την υποτιθέμενη προμήθεια της Αμερικανικής μελλοντικής φρεγάτας Constellation.
Η Τουρκική πλευρά δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις της! Έχει ήδη παραγγείλει ένα νέο αεροπλανοφόρο και οκτώ νέες φρεγάτες σε Τουρκικά ναυπηγεία. Διαρρέει επίσης στον Τύπο ότι έχει στους σχεδιασμούς της την απόκτηση πυρηνοκίνητων υποβρυχίων, βασιζόμενη στην πυρηνική τεχνολογία που της παρέχει η κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου ηλεκτρικής ενέργειας στο Ακούγιου, με Ρωσική συνεργασία. Ετοιμάζεται επίσης να θέσει σταδιακά σε υπηρεσία τα εξής υποβρύχια τύπου 214, όπως και τα Ελληνικά, που κατασκευάζει σε Τουρκικά ναυπηγεία, με Γερμανική συνεργασία.
Το μέγεθος του Τουρκικού προγράμματος δεν αφήνει αμφιβολία για τις Τουρκικές φιλοδοξίες κυριαρχίας και ηγεμονίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Προτίθεται η Ελλάδα, που είναι μια νησιωτική, κατά το ήμισυ, χώρα, να επιτρέψει Τουρκική υπεροπλία και ηγεμονία στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο; Όταν μάλιστα είναι γνωστές και πάντα ενεργές οι Τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδος;
Σημειώνεται επίσης η παράλληλη προσπάθεια της Άγκυρας να επιτύχει υπεροχή σε σύγχρονα ανορθόδοξα μέσα ναυτικού πολέμου, όπως τα μικρά μη επανδρωμένα ναυτικά οχήματα, επιφανείας και υποβρύχια, που έρχονται ως θαλάσσιο συμπλήρωμα των αντιστοίχων μη επανδρωμένων οχημάτων ξηράς και αέρος και περιφερομένων πυρομαχικών.
Ο υπουργός Αμύνης, σε πρόσφατη συνέντευξή του, έδωσε ιδιαίτερη σημασία στις σύγχρονες και καινοτόμες μορφές πολέμου και υποσχέθηκε να υποστηρίξει την Ελληνική αμυντική βιομηχανία τόσο στη συμβατική της μορφή όσο και στα νέα αυτά συστήματα, που δείχνουν στο πεδίο της μάχης των σημερινών πολέμων ποια είναι η αξία και ο ρόλος τους. Υπάρχει, βεβαίως, μεγάλη απόσταση μεταξύ λόγων και έργων. Η κατάσταση της Ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, όταν η αντίστοιχη Τουρκική καλπάζει, είναι απαράδεκτη και αποτελεί καίριο θέμα εθνικής ασφάλειας. Πολύ περισσότερο όταν παρέχεται σήμερα και μια άλλη δυνατότητα χρηματοδοτήσεως και συνεργατικής αναπτύξεως οπλικών συστημάτων, μέσα από τη δεδηλωμένη βούληση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως να δώσει ισχυρή ώθηση στην ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας. Ο αρμόδιος για τα θέματα αυτά Ευρωπαίος Επίτροπος Τιερί Μπρετόν απεκάλυψε, προσφάτως, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση συστήνει για τον σκοπό αυτό ειδικό ταμείο 100 δισ. ευρώ.
Είναι ενδεικτική επίσης της Τουρκικής απειλής η πρόσφατη εκφόρτωση στο λιμάνι της Αμμοχώστου στην Κύπρο νέων βαρέων οπλικών συστημάτων, πυροβόλων τύπου Firtina των 155 χλμ. και ραντάρ νέας γενιάς για τη συνεργασία τους με αντιπλοϊκούς πυραύλους τύπου Atmaca. Τη στιγμή δηλαδή που η Άγκυρα κάνει σχέδια για τη Λιβύη και τους υδρογονάνθρακες νότια της Κρήτης αλλά και της Κύπρου, ενισχύει ακόμη περισσότερο τη στρατιωτική παρουσία της στην Κύπρο, με στόχο την προβολή ισχύος σ’ ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση στην Ελλάδα κυριολεκτικά περί άλλα τυρβάζει. Ανάγει σε μέγα θέμα τον γάμο των ομοφυλοφίλων, ενώ είναι γνωστό ότι τα πρακτικά και νομικά θέματα που θέτει μια τέτοια συμβίωση ρυθμίζονται από το Σύμφωνο Συμβιώσεως. Θα αρκούσε, εάν υπάρχει ανάγκη για κάποια συμπλήρωση, να τροποποιηθεί και να συμπληρωθεί το υπάρχον Σύμφωνο.
Η κυβέρνηση όμως φέρνει νομοσχέδιο για «γάμο», στον οποίο αντιτίθεται η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, παρά τον καθημερινό βομβαρδισμό του από τα ελεγχόμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Η διαφορά και ο στόχος είναι προφανείς. Η κυβέρνηση λειτουργεί ως ανταποκριτής και εντολοδόχος ξένων κέντρων που θέλουν να προωθήσουν μια Νεοταξική agenda, που επιδιώκει την επιβολή ενός «ριζοσπαστικού νεωτερισμού», όπως τον αποκαλεί, που ισοπεδώνει εθνικές και πολιτιστικές ταυτότητες και επιβάλλει ως δήθεν αξία και δικαίωμα την εξίσωση βιολογικώς διαφορετικών ατόμων και την κοινωνική αναγνώριση και καταξίωση της τεχνητής τεκνογονίας ως εναλλακτικής της τεκνογονίας με γάμο ανδρός και γυναικός.
Η καταφυγή σε μια τράπεζα σπέρματος, στην περίπτωση που υπάρχει αποχρών λόγος, δεν μπορεί να αποκλείεται. Δεν είναι όμως δυνατό να συζητείται από την πολιτεία η προώθηση της πρακτικής αυτής ως υποκατάστατης τεκνογονίας. Η αλαζονεία του πρωθυπουργού να θέλει να επιβάλει στην Ελληνική κοινωνία μια τέτοια δήθεν «μεταρρύθμιση», που έρχεται να προστεθεί σε άλλα πλήγματα κατά της Ελληνικής ταυτότητας, με την ανεξέλεγκτη ακόμη λαθρομετανάστευση, παρά τους ισχυρισμούς περί του αντιθέτου και την ολιγωρία στο μέγα θέμα του δημογραφικού προβλήματος της χώρας, δημιουργεί, δικαίως, μεγάλο προβληματισμό για το πού το πάει ο σημερινός πρωθυπουργός.
Ο ισχυρισμός ότι αυτά γίνονται και σε άλλες Δυτικές χώρες είναι έωλος, γιατί γίνονται σ’ αυτές και άλλα, πολύ χειρότερα, που δεν έχει κανέναν λόγο η Ελλάδα ούτε να μιμηθεί ούτε να εισαγάγει. Η Ελλάδα έχει τη δική της ιστορία, τις δικές της παραδόσεις και τον δικό της πολιτισμό.
