Οι ελληνορωσικές σχέσεις στο ναδίρ – Του Εμμ. Γούναρη

January 22, 2024 στις κατηγορίες ΑΠΟΨΕΙΣ,Αρθρογράφοι,γράφουν,ΕΥΡΩΠΗ - ΚΟΣΜΟΣ,

Του
Δρος ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΟΥΝΑΡΗ
Εμπειρογνώμονος, Πρεσβευτού ε.τ.,
Διδάκτορος του Πανεπιστημίου του Βερολίνου (FU Berlin)

Τις αποφάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για το Ουκρανικό στήριξε και η χώρα μας, ως κράτος-μέλος των διεθνών αυτών οργανισμών, παρά τις καλές σχέσεις που διαχρονικά είχε με τη Ρωσία και παρότι η Ρωσία στα θέματα Δικαίου Θαλάσσης, που τόσο αφορούν τη χώρα μας, έχει τις ίδιες θέσεις με εμάς, όπως οι οριοθετήσεις υφαλοκρηπίδος και ΑΟΖ, το δικαίωμα των νησιών να έχουν τις ίδιες θαλάσσιες ζώνες με τις χερσαίες ακτές, όπως και στο Κυπριακό.

Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν επιθυμούσε οποιαδήποτε διατάραξη των ελληνορωσικών σχέσεων, διότι, στην πραγματικότητα, οι εχθροπραξίες μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας έχουν τη βάση τους στο όνειρο του ουκρανού Προέδρου να αποβεί η Ουκρανία μεγάλη δύναμη έναντι της γειτονικής της Ρωσίας και της επιθυμίας του να ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, κάτι που έρχεται σε αντίθεση δεδηλωμένες προειδοποιήσεις της Ρωσίας στην Ουκρανία και στο ΝΑΤΟ.

Αποτέλεσμα της υποστήριξης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην Ουκρανία ήταν η απαγόρευση από τους δύο αυτούς οργανισμούς κάθε εισόδου και εξόδου προϊόντων από και προς τη Ρωσία.

Κατόπιν τούτου, η Ρωσία σταμάτησε κάθε εξαγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου προς τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με ιδιαίτερα δυσμενείς επιπτώσεις για τα κράτη-μέλη.

Εκείνο όμως που διατάραξε τις ελληνορωσικές σχέσεις ήταν η αποστολή από την Ελλάδα όπλων στην Ουκρανία. Για καθαρά εθνικούς λόγους, αφού ζουν χιλιάδες Έλληνες στις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας και στη Ρωσία, η Ελλάδα θα μπορούσε να μην προβεί γενικώς στην αποστολή όπλων στην Ουκρανία, τα οποία, μάλιστα, αποσύρθηκαν από τα νησιά του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, που απειλούνται από την Τουρκία. Σαν μην έφτανε αυτό, η Ελλάδα δεν συνέστησε, ενώ μπορούσε, στον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως να αποφύγει και να μη δεχθεί την πρόταση της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας να ενταχθεί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, αποσυρόμενη από το Ρωσικό Πατριαρχείο, στο οποίο πάντα ανήκε. Η Ρωσία με ανακοίνωσή της καθόρισε ως εχθρικά προς αυτήν όλα τα κράτη που συμμετέχουν στην αποστολή όπλων προς την Ουκρανία, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.

Όσον αφορά την Τουρκία, φαινομενικά, αυτή κράτησε αρχικά ουδέτερη στάση στο Ουκρανικό, στην πραγματικότητα όμως υποστήριξε τη Ρωσία, αποφεύγοντας να στείλει ως κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ οπλισμό προς την Ουκρανία, ευελπιστώντας μεταξύ των άλλων ότι έτσι η Ρωσία θα μπορούσε να αλλάξει τις θέσεις της όσον αφορά το Δίκαιο της Θάλασσας, που ταυτίζονται με τις ελληνικές. Τελευταίως, με δηλώσεις τους σε δημοσιογράφους, τόσο ο υπουργός των Εξωτερικών κ. Λαβρόφ όσο και η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ κ. Ζαχάροβα επανέλαβαν ότι οι θέσεις της Ρωσίας σχετικά με το Δίκαιο της Θάλασσας στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Κυπριακό είναι πάντα οι ίδιες.

Τώρα, πλέον, τα περισσότερα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, βλέποντας ότι είναι μάλλον ουτοπία να στέλνουν οικονομική βοήθεια και όπλα στην Ουκρανία, αφού δεν πρόκειται να υπάρξει νίκη της Ουκρανίας στις εχθροπραξίες με τη Ρωσία, αρχίζουν να ελαττώνουν την αποστολή βοήθειας, παρότι η Αμερική, η Γερμανία, η Βρετανία και η Δανία εξακολουθούν να στέλνουν χρήμα και όπλα, σκεπτόμενες, όμως, και αυτές ότι θα πρέπει σύντομα να μειώσουν τις αποστολές αυτές, διότι στις επόμενες εκλογές στην Αμερική νικητής δεν θα είναι ο Μπάιντεν, αλλά ο Τραμπ. Ο τελευταίος, μάλιστα, έχει δηλώσει ότι θα ακολουθήσει άλλη πολιτική σε ό,τι αφορά το Ουκρανικό και το Παλαιστινιακό και ότι είναι εναντίον της σφαγής χιλιάδων αμάχων.

Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας συνεχίζει να εκλιπαρεί στο Νταβός για την αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, αφού βλέπει ότι η ελάττωση της αποστολής βοήθειας είναι πλέον πραγματικότητα.

Μήπως η Ουκρανία θα πρέπει να κάνει ορισμένες θυσίες, όπως είχε δηλώσει ο γάλλος Πρόεδρος Μακρόν, εννοώντας βέβαια την αυτονομία στις ρωσόφωνες περιοχές της στην Ανατολική Ουκρανία, οι οποίες ήδη έχουν, έπειτα από δημοψηφίσματα, ανακηρύξει την ανεξαρτησία τους; Θα είναι κρίμα να συνεχισθεί ο θάνατος χιλιάδων νέων, Ουκρανών και Ρώσων, και να προσέρχεται η Ουκρανία σε διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία για το τέλος των ουκρανορωσικών στρατιωτικών εχθροπραξιών.

Κατόπιν των ανωτέρω, και ανεξάρτητα από την πορεία του Ουκρανικού, η Ελλάδα θα πρέπει να σταματήσει κάθε περαιτέρω αποστολή οικονομικής, αλλά κυρίως στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, εάν επιθυμεί την επαναφορά των ελληνορωσικών σχέσεων σε ένα καλό επίπεδο.