Ευρ. Στυλιανίδης στο “Π”: Γάμος ομόφυλων ζευγαριών: Η σύγκρουση ενός ατομικού δικαιώματος με την κοινωνική αξία της οικογένειας
Του
Δρος ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΣΤ. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ
Βουλευτή ΝΔ Ροδόπης, πρώην Υπουργού Παιδείας,
Αναπληρωτή Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Ένα σοβαρό θέμα που αφορά δικαιώματα του ανθρώπου ή έναν θεμελιώδη θεσμό της κοινωνίας, όπως η οικογένεια, είναι απόλυτο λάθος να συζητείται στη βάση της ακτιβιστικής λογικής των δικαιωματιστών ή της μικροκομματικής λογικής μιας τυχοδιωκτικής ψηφοθηρίας.
Δεν είναι φασίστας όποιος έχει διαφορετική άποψη, ούτε ακραίος όποιος έχει το θάρρος να την εκφράζει δημόσια. Οδηγός της όποιας επιλογής του νομοθέτη μπορεί να είναι μόνο η ψύχραιμη ορθολογική προσέγγιση μιας δημοκρατικής λογικής που σέβεται τα δικαιώματα του ανθρώπου από τη μία, από την άλλη όμως ισορροπεί επιδέξια με τον σεβασμό προς τις κοινωνικές αξίες, την ιστορική παράδοση της ελληνικής κοινωνίας και τα διαχρονικά διδάγματα της ελληνικής ιστορίας.
Στην περίπτωση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και της τεκνοθεσίας κατ’ αρχάς δεν μπορεί επ’ ουδενί να υπάρξει διαχωρισμός των δύο εννοιών, διότι η τεκνοθεσία αποτελεί εκ των πραγμάτων ουσιώδες στοιχείο της έννοιας του γάμου. Ακόμα, λοιπόν, και αν νομοτεχνικά, για λόγους τακτικής, διατυπωθεί ο διαχωρισμός τους, είναι θέμα χρόνου νομικά η ελληνική ή η ευρωπαϊκή δικαιοσύνη να ταυτίσει τελικά τις δύο έννοιες, εφόσον ο γάμος ομοφύλων θεσμοθετηθεί.
Στην περίπτωση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών βιώνουμε τη σύγκρουση ενός ατομικού δικαιώματος, της ελευθερίας του σεξουαλικού προσδιορισμού / προσανατολισμού με μια κοινωνική αξία, την οικογένεια, που προσδιόρισε και συνεχίζει να προσδιορίζει τον πυρήνα της ελληνικής πολιτιστικής, κοινωνικής και εθνικής ταυτότητας.
Το δικαίωμα του σεξουαλικού προσανατολισμού προστατεύεται με πληρότητα τόσο από το Σύνταγμα (άρθρο 4) όσο και ειδικότερα από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (άρθρα 8 και 14), την οποία η Ελλάδα ενσωμάτωσε στην εσωτερική έννομη τάξη της.
Η ελληνική νομοθεσία προέβλεψε το σύμφωνο συμβίωσης, με σεβασμό στη διαφορετικότητα, που θα μπορούσε συμπληρωμένο με τις αναγκαίες νομοθετικές διατάξεις να επιλύσει όλα τα νομικά και άλλα ζητήματα των ομόφυλων ζευγαριών.
Η ελληνική οικογένεια από την άλλη, με την παραδοσιακή της μορφή, προστατεύεται απόλυτα από το άρθρο 21 του Συντάγματος, καθώς και από πλέγμα νομοθετικών διατάξεων. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα αποτέλεσε το θεμέλιο της ελληνικής κοινωνίας, που την κράτησε όρθια εθνικά κατά τη διάρκεια του οθωμανικού ζυγού, των πολέμων, της Κατοχής, της προσφυγιάς και μέχρι τις πρόσφατες δοκιμασίες της οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, όταν το κοινωνικό κράτος κατέρρεε. Η οικογένεια αποτελεί τον βασικό φορέα κοινωνικοποίησης του παιδιού, δημιουργώντας τα πρώτα βιωματικά πρότυπα.
Η τεκνοθεσία είναι ατομικό δικαίωμα που προβλέπεται από τον νόμο, αφού, όμως, εξεταστεί με αυστηρότητα από την Πολιτεία το περιβάλλον στο οποίο θα κληθεί να ζήσει το παιδί. Σε κάθε περίπτωση, σε όλα τα ανθρωποκεντρικά συστήματα του κόσμου στις τεκνοθεσίες αυτό που κυριαρχεί ως κριτήριο είναι το συμφέρον του παιδιού και γι’ αυτό αρμόδια να μιλήσει είναι η επιστήμη και να κρίνει είναι η Πολιτεία.
Η νομοθέτηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, που σίγουρα αργά ή γρήγορα θα συνοδευτεί από την τεκνοθεσία, κλονίζει αναμφισβήτητα το επιτυχημένο μοντέλο της ελληνικής πυρηνικής οικογένειας, απομακρύνει από τα ορθόδοξα χριστιανικά πρότυπα της ελληνικής παράδοσης και ιστορίας και αποδυναμώνει την προσπάθεια δημογραφικής ενίσχυσης μιας χώρας που πλήττεται σφοδρά από την υπογεννητικότητα.
Η διεθνής ατζέντα που επιδιώκεται να κυριαρχήσει και στην πατρίδα μας έχει έντονα τα στοιχεία του McDonaldisation, δηλαδή, μιας απόπειρας κλωνοποίησης των πολιτισμών και όχι προστασίας και ανάδειξης της ιδιαίτερης πολιτιστικής μας ταυτότητας, που, σημειώνω, δεν έχει διάρκεια ανάλογη του ελληνικού κράτους δηλαδή, 200 χρόνια, αλλά του ελληνικού πολιτισμού, δηλαδή, πάνω από 2.500 χρόνια δημιουργίας και διεθνούς καταξίωσης.
Διεθνείς μελέτες αποδεικνύουν ότι μόνο ένα γνήσιο υποσύνολο της LOATKI κοινότητας οφείλει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό σε γενετικά αίτια. Το μεγαλύτερο ποσοστό διαμόρφωσε αυτήν την επιλογή από μόδα, εμπειρία, λόγω κοινωνικών επιρροών κ.λπ. Ως εκ τούτου, προκύπτει η μεγάλη σημασία που διαδραματίζει η οικογένεια μαζί με το σχολείο στη διαμόρφωση ταυτοτικών προτύπων που πηγάζουν από την ίδια τη φύση (άντρας – γυναίκα) και καθιστούν την οικογένεια θεμέλιο της κοινωνίας και του έθνους.
Ένας από τους λόγους που τα πρότυπα αυτά που συντήρησαν την ανθρωπότητα επί χιλιετίες (παραδοσιακή οικογένεια) κλονίζονται, και αυτό εμφανίζεται ως δήθεν προοδευτισμός, οφείλεται στην απομάκρυνση των παιδιών από τους πολυάσχολους γονείς τους και τους συχνά αδιάφορους δασκάλους τους και στη μονομερή και ανεξέλεγκτη εξάρτησή τους από την τεχνολογία, δηλαδή το κινητό, το διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που συχνά προπαγανδίζουν μια άλλη αντίληψη της ζωής σε έναν ψεύτικο ψηφιακό κόσμο, που συχνά προτρέπει στη βία και στην κατάλυση των αξιών. Έτσι εξηγούν οι ειδικοί τη νεανική και την οπαδική βία, το σχολικό bullying, τη νεανική εγκληματικότητα, τα έντονα ψυχολογικά προβλήματα.
Η ελληνική, παραδοσιακή, πυρηνική οικογένεια ήταν και παραμένει, παρά τις όποιες λίγες εξαιρέσεις, το ασφαλέστερο όχημα για να αναπτύξουν τα παιδιά την προσωπικότητά τους ομαλά, ξεκάθαρα, χωρίς τις ταυτοτικές συγχύσεις και τις ψυχολογικές συνέπειες που θα προκαλούσε ο γάμος και η τεκνοθεσία ενός ομόφυλου ζευγαριού. Η έννοια της μάνας και του πατέρα είναι αναντικατάστατες και ταυτίζονται με ό,τι καλύτερο έχει επιτύχει το ανθρώπινο γένος, την αγαπημένη παραδοσιακή οικογένεια, ως θεμέλιο της συντεταγμένης ανθρώπινης κοινωνίας.
