Ρ. Δούρου στο “Π”: Εξωτερική πολιτική της δεξιάς κυβέρνησης: Στον πολυπολικό κόσμο του 2024 με πυξίδα του 1950!
Της
ΡΕΝΑΣ ΔΟΥΡΟΥ
Βουλευτού ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Β2 Δυτικού Τομέα Αθήνας,
Τομεάρχου Εξωτερικών
Ο μισός πλανήτης ψηφίζει φέτος! Από τη γαλλική «Le Monde» έως την εξειδικευμένη επιθεώρηση «Foreign Policy» κυριαρχούν οι εκλογές σε 76 χώρες – από τον αναδυόμενο «Παγκόσμιο Νότο» μέχρι τις ΗΠΑ και τα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Κατά τα άλλα, ο πλανήτης παραμένει απρόβλεπτος, αβέβαιος, ανασφαλής, με δομικές ανακατατάξεις, που σηματοδοτούν, μεταξύ άλλων, την ανάδυση του «Παγκόσμιου Νότου», κυρίως μέσα από τη διεύρυνση της ομάδας BRICS. Τα δύο μέτωπα πολέμου σε Ουκρανία και Γάζα συνεχίζουν να είναι ανοιχτά, με θύματα χιλιάδες αμάχους. Όπως ανοιχτό παραμένει και το μέτωπο της επιδεινούμενης κλιματικής κρίσης.
Αυτό το ολοένα και πιο δυστοπικό διεθνές περιβάλλον αντιμετωπίζει η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, που από το 2019 φέρει τη σφραγίδα του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη.
Μια ΙΧ εξωτερική πολιτική, που υπηρετεί τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων διεθνώς, πολιτικά και οικονομικά, δυνάμεων, κατώτερη των –παλιών και νέων– προκλήσεων και με έντονα επικοινωνιακά χαρακτηριστικά, όπως διαπιστώνουν οι πολίτες. Τελευταίο παράδειγμα, η επίσημη συνάντηση που επέλεξε να έχει ο πρωθυπουργός με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντ. Μπλίνκεν στην… οικογενειακή οικία του στα Χανιά, «με θέα στον κόλπο της Σούδας». Στον ίδιο χώρο, άλλωστε, είχε συναντηθεί τον Σεπτέμβριο του 2020 με τον προκάτοχο του κ. Μπλίνκεν, τον Μ. Πομπέο.
Μια εξωτερική πολιτική του δεδομένου και προβλέψιμου συμμάχου, απόρροια της επιλογής διπλής ρήξης από τη δεξιά κυβέρνηση.
Ρήξη Νο1 με πάγια δόγματα της εξωτερικής μας πολιτικής, περί χώρας-«πυλώνα σταθερότητας» και «γέφυρας». Όπως αποτυπωνόταν το 1979, όταν εν μέσω Ψυχρού Πολέμου ο τότε πρωθυπουργός Κων. Καραμανλής επισκεπτόταν τη Μόσχα. Σήμερα, στο πλαίσιο της Ελλάδας-προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης, ο πρωθυπουργός, κατά την επίσκεψή του στο Ισραήλ τον περασμένο Οκτώβριο, ενώ συναντήθηκε με τον ισραηλινό ομόλογό του, επέλεξε να μη συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Παλαιστίνης Μ. Αμπάς. Στον βωμό αυτής της ρήξης βρέθηκε ακόμη και ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της εξωτερικής μας πολιτικής, η Συνθήκη της Λωζάννης, που είναι «παρωχημένη κατά 97%», σύμφωνα με τον πρώην υπουργό, νυν βουλευτή και καθηγητή Άγγ. Συρίγο. Δήλωση που δεν αποκήρυξε επισήμως η κυβέρνηση.
Ρήξη Νο2 με την πολυδιάστατη και ενεργητική εξωτερική πολιτική που οικοδόμησε μέσα στις δύσκολες μνημονιακές συνθήκες η κυβέρνηση Τσίπρα. Εγκαταλείφθηκαν έτσι πρωτοβουλίες πολυμερούς διπλωματίας, όπως ήταν η πρωτοβουλία για τον διαθρησκευτικό διάλογο και την προστασία των μειονοτήτων στη Μέση Ανατολή, τα πολυμερή σχήματα στα Βαλκάνια, η σύνοδος των ευρωπαϊκών χωρών του Νότου κ.ά.
Ακόμα, όμως, και όταν δεν προχωράει σε ρήξεις, η δεξιά κυβέρνηση επιλέγει την –εξίσου αρνητική– αδράνεια, εγκλωβισμένη σε εσωκομματικές ισορροπίες και στην εθνολαϊκιστική ρητορεία της ΝΔ ως αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ενδεικτική η παραπομπή στις ελληνικές καλένδες της επικύρωσης των τριών μνημονίων συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία που προβλέπει η ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών. Κάτι που, μαζί με τη μη σύγκληση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας και τη μη αλλαγή των οδικών πινακίδων, συνιστά επιλογή υπονόμευσης της συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, την αύξηση των περιθωρίων της Τουρκίας για ενίσχυση του ρόλου της στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας.
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν το πρόσημο μιας εξωτερικής πολιτικής που καλείται να πορευθεί στον πολυπολικό κόσμο του 21ου αιώνα με πυξίδα κολλημένη στο… 1950! Μια επικίνδυνη για τα εθνικά συμφέροντα εξωτερική πολιτική, χωρίς σαφή, συνεκτική στρατηγική, είτε μιλάμε για τον επιβεβλημένο ελληνοτουρκικό διάλογο είτε για τη διεύρυνση της ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια, που ξεπάγωσε, ας μην το ξεχνάμε, χάρη στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Απέναντι σε αυτή την αντιπαραγωγική, πατριδοκάπηλη εξωτερική πολιτική, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, δύναμη πατριωτισμού και διεθνισμού, καταθέτει συγκροτημένη στρατηγική, στη βάση της πολιτικής μας της περιόδου 2015 – 2019, για ενεργητική, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Παρεμβαίνουμε ασκώντας εποικοδομητική κριτική σε μια κυβέρνηση που προεκλογικά εργαλειοποίησε το θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη για να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.
Εμείς δεν θεωρήσαμε και δεν θεωρούμε την εξωτερική πολιτική πεδίο μικροπολιτικής, όπως επανειλημμένα έχει πράξει η δεξιά κυβέρνηση, στοχοποιώντας τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ («Ο πατριωτισμός είναι ξένη λέξη για εσάς», Μάιος 2022, Κυρ. Μητσοτάκης προς τον Αλ. Τσίπρα). Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ έχει επιλέξει τη διασφάλιση των συμφερόντων του τόπου, της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων στη βάση του Διεθνούς Δικαίου. Έχει επιλέξει τον δρόμο της ευθύνης για την πατρίδα μας σε έναν ανασφαλή πλανήτη.
