Στ. Παραστατίδης στο “Π”: Ενισχύεται πράγματι το Δημόσιο Πανεπιστήμιο με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης;
Του
ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΔΗ
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Κιλκίς
Ό,τι παρουσίασε εδώ και 5 χρόνια η ΝΔ ως «μεταρρύθμιση» στον χώρο της Παιδείας και ιδιαίτερα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αποδείχθηκε πως ικανοποιούσε απλώς κάποιες ιδεοληπτικές συντηρητικές εμμονές, που στην πράξη αποδείχθηκαν λανθασμένες και ανεφάρμοστες.
Η κριτική, οι αντιρρήσεις αλλά και οι εναλλακτικές προτάσεις που τότε είχαμε διατυπώσει ως ΠΑΣΟΚ για το πανεπιστημιακό άσυλο, την Πανεπιστημιακή Αστυνομία και τον τρόπο εκλογής των πρυτάνεων δικαιώθηκαν από την εξέλιξη των πραγμάτων.
Αυτό δεν εμπόδισε, όμως, τον κ. Μητσοτάκη να μας ανακοινώσει, πριν από λίγες ημέρες, ότι προχωράει σε μία ακόμη «εμβληματική» μεταρρύθμιση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, με την κωδική ονομασία «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο». Επισήμανε, μάλιστα, το εξής: «Προτεραιότητά μας… είναι το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, που θα έχει ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία, με ακόμα πιο ενισχυμένο το αυτοδιοίκητό του, σε συνέχιση των σημαντικών μεταρρυθμίσεων που έγιναν την πρώτη τετραετία».
Στις δημοκρατίες, όμως, κάθε μεγάλη μεταρρύθμιση στον τομέα της Παιδείας απαιτεί εξαντλητικό διάλογο, που περιλαμβάνει τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, το σύνολο των stakeholders της Παιδείας (εκπαιδευτικούς, φοιτητές, μαθητές) και την κοινωνία. Μια «εμβληματική» μεταρρύθμιση στον χώρο της Παιδείας δεν μπορεί, συνεπώς, να γίνει με την παράκαμψη συνταγματικών κανόνων, αλλά επιδιώκοντας τη μέγιστη δυνατή πολιτική και κοινωνική συναίνεση, που θα εξασφαλίσει την επιβίωσή της σε χρονικό ορίζοντα πέραν της μίας κυβερνητικής θητείας.
Η σημερινή κυβέρνηση δείχνει, όμως, πρωτοφανή αλλεργία στις δημοκρατικές διαδικασίες διαβούλευσης και στον πολιτικό και επιστημονικό διάλογο, που είναι προαπαιτούμενα για τη δημιουργία πολιτικών και κοινωνικών συναινέσεων. Αντ’ αυτού, συνηθίσαμε να μαθαίνουμε αποσπασματικά για τον κυβερνητικό εκπαιδευτικό σχεδιασμό, μέσα από διαρροές, ατάκες σε συνεντεύξεις και παραπολιτικά.
Χαρακτηριστικό είναι το ότι παραμένει αναπάντητη δύο μήνες τώρα η πρόσκληση που απηύθυνα στον κ. Πιερρακάκη να ενημερώσει τα μέλη της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για το περιεχόμενο των σχεδιαζόμενων νομοθετικών πρωτοβουλιών του και να ξεκινήσει Εθνικός Διάλογος για τα μεγάλα θέματα της Παιδείας.
Έτσι, η κυβέρνηση αποφάσισε να πορευθεί σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα χωρίς εθνικό διάλογο με τα υπόλοιπα κόμματα, απαιτώντας εκβιαστικά συναινέσεις και προσχωρώντας (;) σε επιμέρους θέσεις της αντιπολίτευσης, όπως για παράδειγμα στη θέση του ΠΑΣΟΚ για μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια. Η ανάγκη διαλόγου με τις πολιτικές, ακαδημαϊκές και κοινωνικές δυνάμεις υποκαταστάθηκε από ένα προπαγανδιστικό non-paper, που διαμοιράστηκε στα ΜΜΕ, με 19 ερωταπαντήσεις για να μηρυκάσουμε «οργανωμένα» τις θέσεις της κυβέρνησης, και από την εξαγγελία υφιστάμενων ήδη πόρων, σε μορφή «τιμοκαταλόγου», με τα ποσά που υποτίθεται ότι θα «μοιράσει», ως ένα είδος «ΑΕΙ pass», στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Ωστόσο, μέσα σε όλη αυτή την ταχυδακτυλουργία της επικοινωνίας υπάρχει μια απάντηση που δεν έχει δοθεί. Και είναι αυτή που ενδιαφέρει πραγματικά τη χώρα και τους πολίτες της: Ενισχύεται με τη μεταρρύθμιση αυτή το Δημόσιο Πανεπιστήμιο;
Αυτό είναι το κυρίαρχο ερώτημα και το κριτήριο με βάση το οποίο θα μετρηθούμε όλοι στον δημόσιο διάλογο. Και αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να το αποφύγει ούτε ο κ. Μητσοτάκης ούτε ο κ. Πιερρακάκης. Γιατί είναι ένα ερώτημα που δεν το θέσαμε μονάχα εμείς.
Αυτό είναι το κομβικό ερώτημα που έθεσε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο υπουργικό του συμβούλιο και η κυβέρνηση θα κληθεί να το απαντήσει, θέλει – δεν θέλει.
Η δική μας ευθύνη ως αντιπολίτευσης είναι να περιγράψουμε όλες εκείνες τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται το Δημόσιο Πανεπιστήμιο για να γίνει ισχυρό, ανταγωνιστικό, διαφανές, αξιοκρατικό, δίκαιο. Ένα πραγματικό όχημα ανοδικής κοινωνικής κινητικότητας και ίσων εκπαιδευτικών ευκαιριών. Και σε αυτό θα επιμείνουμε αταλάντευτα, χωρίς εκπτώσεις και υπεκφυγές.
Ραντεβού, λοιπόν, στο γήπεδο της Πολιτικής.
