Περί των σοβαρών θεμάτων – Του Π. Αδαμίδη
Του
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΑΔΑΜΙΔΗ
Δικηγόρου, Καθηγητή Κοινοτικού Δικαίου,
Διεθνών Σχέσεων και Προμηθειών στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
Η επίσκεψη Ερντογάν ολοκληρώθηκε. Σε πλαίσιο εν πολλοίς προδιαγεγραμμένο. Καμία λεκτική ακρότητα, πέραν της αναφοράς στη λεγόμενη «τουρκική μειονότητα της Θράκης». Άμεση η απάντηση και η ανασκευή. Με αποστομωτική αναφορά στη Συνθήκη της Λωζάννης. Όχι στο θυμικό και στις ευαισθησίες μας.
Κατά τα άλλα, ούτε ύβρεις ούτε σοκαριστικές προκλήσεις, όπως προ ημερών στη Γερμανία, όπου ο σπουδαίος πολιτικός παίκτης, τούρκος Πρόεδρος έχει επίγνωση της επιρροής που του εξασφαλίζει η αριθμούσα εκατομμύρια τουρκική κοινότητα. Στα δικά μας, καμία συντελειακή συνέπεια. Η διακήρυξη περί καλής γειτονίας δεν ήταν απαραίτητη. Χωρίς να είναι και κόλαφος. Η διατύπωσή της έπρεπε να προσεχθεί περισσότερο. Δεν είναι, όμως, αυτό λόγος για να υποστηρίξει κανείς ότι «ξεπλύναμε» τους Τούρκους. Οι διεθνείς σχέσεις είναι εν πολλοίς εντυπώσεις. Κανείς δεν κερδίζει με την αδράνεια.
Στις σημαντικές εξελίξεις, η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να φλέγεται. Σε μια προδιαγεγραμμένη, ωστόσο, πορεία υλοποίησης του ισραηλινού σχεδιασμού. Όσοι έσπειραν ανέμους, θερίζουν θύελλες. Και η συνέχεια θα είναι ανάλογη. Το Ισραήλ, με την παρακαταθήκη νομιμοποίησης από τα ασύλληπτης κτηνωδίας εγκλήματα της 7ης Οκτωβρίου, θα κάνει ρυθμίσεις διαρκείας. Όχι ότι αυτό θα εξιλεώσει όσους φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Αλλά είναι το ελάχιστο που μπορούν να προσφέρουν στη μνήμη όσων βασανίστηκαν.
Σε άλλο μακρινό σημείο της υφηλίου, η Βενεζουέλα ετοιμάζεται να εισβάλει και να προσαρτήσει τα 2/3 περίπου, όπως λέγεται, του εδάφους της Βρετανικής Γουιάνας. Η πρόσφατη ανακάλυψη νέων ενεργειακών κοιτασμάτων –πετρελαίου– είναι ένα πρόσθετο δέλεαρ. Βρίσκονται στην, ούτως ή άλλως, πλούσια πετρελαϊκά διαφιλονικούμενη περιοχή, που η Βενεζουέλα ισχυρίζεται ότι της ανήκει, καθώς ποτέ δεν αναγνώρισε τη διαιτητική απόφαση του 1899, με την οποία παραχωρήθηκε στη Γουιάνα. Τη χαρακτήρισε αγγλορωσική συνωμοσία. Και εμμένει στη θέση της αυτή. Είναι μια πρόσθετη απόδειξη του ότι δεν πολυπιστεύει στην ενεργειακή μετάβαση και στην πράσινη οικονομία. Μαζί με αυτήν και όσοι έσπευσαν να σταθούν εύλογα στο «πλευρό» της Γουιάνας. Με πρώτες τις ΗΠΑ. Μακάριοι οι κατέχοντες –πετρέλαιο και φυσικό αέριο– και τα υπόλοιπα συζητιούνται. Ακόμα και αν απαιτηθεί για τον σκοπό αυτό ένοπλη εισβολή.
Στα δικά μας, πέρα από το κυνήγι ανεμόμυλων και πειρατών, το πρόβλημα που δείχνει διαρκώς τα δόντια του είναι το Δημογραφικό. Εκεί μετριέται η αγάπη για την πατρίδα και η μέριμνα για την επόμενη μέρα. Όχι σε ανέξοδους δεκάρικους, εφήμερης δημοσιότητας και γραφικής αυταρέσκειας. Εκεί αποτιμάται και η εθνική υπευθυνότητα καθενός, μέσα από την πολιτική κληρονομιά του και το προσωπικό που ανέδειξε, αν όχι επέβαλε. Και εκεί μοιάζει περισσότερο από ποτέ επίκαιρη η λέξη στον τάφο της Πηνελόπης Δέλτα: «Σιωπή».
