Δημ. Κυριαζίδης στο “Π”: Η στείρα και χωρίς ρεαλιστικές προτάσεις αντιπολίτευση πρέπει να λάβει τέλος

Του
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΥΡΙΑΖΙΔΗ
Βουλευτή ΝΔ Δράμας

Το ελληνικό κράτος, από συστάσεώς του, παρουσίασε δομικές και θεσμικές εν γένει παθογένειες, η λειτουργική αποκατάσταση των οποίων, παρά τη σημαντική πρόοδο που έχει ομολογουμένως συντελεσθεί στα 200 σχεδόν χρόνια της ύπαρξής του, αποτελεί ζητούμενο ακόμη και σήμερα.

Και αποτελεί ζητούμενο, καθώς, παρά την ύπαρξη σημαντικότατων φωτισμένων πολιτικών ηγεσιών στο διάβα της ιστορίας του και την εκ μέρους τους εφαρμογή καινοτόμων και εν γένει μεταρρυθμιστικών πολιτικών, εκείνο που εξακολουθεί να παρατηρείται είναι η έλλειψη συνέχειας, σταθερότητας και συνέπειας στις διάφορες πολιτικές που ακολουθούνται, σε συνδυασμό με τη διαχρονική έλλειψη ενός minimum συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων.

Παρά το γεγονός ότι ουκ ολίγες φορές το κράτος μας αντιμετώπισε καταστάσεις οι οποίες έθεσαν σε κίνδυνο ακόμη και αυτή καθ’ εαυτή τη συνέχιση της ύπαρξής του, δυστυχώς, δεν αποκτήσαμε παιδεία πολιτικής συνεννόησης, συναντίληψης, συνεργασίας και συνέχειας για το καλό του τόπου μας. Αυτό έχει ως μονίμως παρατηρούμενο αποτέλεσμα η καθ’ όλα δημοκρατική και συνταγματικώς επιβαλλόμενη εναλλαγή των κυβερνήσεων στην εξουσία να συνεπάγεται συχνή, εκ θεμελίων πολλές φορές, μεταβολή πολιτικών σε κρίσιμους τομείς, όπως σε αυτούς της φορολογίας, της υγείας και της εκπαίδευσης, στη λογική του «ράβε – ξήλωνε», δίχως λόγο ή δεδικαιολογημένη αιτία, και προεχόντως χωρίς μακροχρόνια στρατηγική. Κάθε κράτος, όμως, οφείλει να λειτουργεί πάνω σε ορισμένες αξίες και σταθερές, ούτως ώστε να διασφαλίζεται κατά τρόπο πάγιο η θεσμική του λειτουργία και συνέχεια, παιδεύουσα και εθίζουσα ακολούθως τους πολίτες αλλά και τη δημόσια διοίκηση σε μια λογική ομαλότητας και κανονικότητας.

Δεν είναι δυνατόν σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη να παρατηρείται μια συνέχεια των πολιτικών σε βασικούς πυλώνες του κράτους και της δημόσιας διοίκησης, οι οποίοι λειτουργούν ακόμη και σε περιόδους πολιτικής αστάθειας και ακυβερνησίας, και στη χώρα μας οι πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης μονίμως να διαφωνούν στα κρίσιμα ζητήματα του τόπου, μεταφέροντας ωσαύτως το μήνυμα της προσωρινότητας των όποιων νομοθετικών παρεμβάσεων. Είναι καιρός, πιστεύω, να αλλάξουμε νοοτροπία ως πολιτικό σύστημα και να ωριμάσουμε. Δεν είναι δυνατόν να διαφωνούμε πάντα και σε όλα. Πρέπει, επιτέλους, να υπάρξει ένα ελάχιστο consensus σε βασικές πολιτικές και στρατηγικές, παραμερίζοντας τις όποιες ιδεολογικές, προσωπικές ή άλλες διαφορές.

Πολίτες και πολιτικοί οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι είμαστε όλοι μέτοχοι σε ένα κράτος, η ευημερία και συνέχεια του οποίου συναρτάται άμεσα με τις δικές μας αντιλήψεις και ατομικές συμπεριφορές. Υπό αυτήν την προσέγγιση, δεν έχουν χώρο στον δημόσιο διάλογο πολιτικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες, αλλά ούτε και εξωθεσμικές παράμετροι στη διαμόρφωση της πολιτικής, όπως το κομματικό-πολιτικό κόστος. Η χώρα μας έχει ανάγκη από διαρκείς μεταρρυθμίσεις, τις οποίες και επιβάλλεται να στηρίξουμε, προς άρση των συστημικών παθογενειών του κράτους μας. Σε αυτήν την κατεύθυνση, το τρίπτυχο θέση – αντίθεση – σύνθεση διασφαλίζει τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών και εγγυάται το βέλτιστο πολιτικό αποτέλεσμα, το οποίο και έχουμε ανάγκη ως κοινωνία και πολιτεία.

Με αυτές τις σύντομες σκέψεις, οφείλουμε να αναλογιστούμε το βάρος που φέρουμε ως πολιτικό σύστημα, να κάνουμε τον αναστοχασμό μας και να εισέλθουμε σε μια νέα ιστορική περίοδο δημιουργικής σύνθεσης. Στο πλαίσιο αυτό, η στείρα και χωρίς ρεαλιστικές προτάσεις αντιπολίτευση πρέπει να λάβει τέλος, οι δε δυνάμεις του Κοινοβουλίου που διαπνέονται από τις δημοκρατικές αξίες οφείλουν να στηρίξουν τις μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, συμπράττοντας έτσι προς τον κοινό σκοπό της ανασυγκρότησης του κράτους, με μια ευημερούσα κοινωνία και οικονομία.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: destanea.com