Β. Πατουλίδου στο “Π”: Πέτα, κορίτσι μου! Πέτα!
Της
ΒΟΥΛΑΣ ΠΑΤΟΥΛΙΔΟΥ
Αντιπεριφερειάρχου ΜΕ Θεσσαλονίκης
«Πέτα, κορίτσι μου! Πέτα! Πέτα και διαλάλησε στα πέρατα της Γης τα δίκαια της Ελλάδας». Αυτή την εντολή έλαβα από τη Μελίνα Μερκούρη.
Αυτή την εντολή «εκτελώ» από τη στιγμή που κράτησα στα χέρια μου το τηλεγράφημά της, μετά τη νίκη μου στη Βαρκελώνη.
Η Μελίνα διεκδίκησε με πάθος την επιστροφή των κλεμμένων Γλυπτών του Παρθενώνα. «Ελπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν αργότερα, εγώ θα ξαναγεννηθώ…».
Αυτά τα «δίκαια» που έπνιγαν εκείνη πνίγουν κι εμένα.
Τα Γλυπτά του Παρθενώνα δεν είναι αυθύπαρκτα έργα τέχνης. Είναι αναπόσπαστα κομμάτια του ελληνικού μνημείου.
Η ιεροσυλία του Έλγιν είναι αρπαγή βιαίως ακρωτηριασμένων μελών από ένα κορμί. Το κορμί της απαράμιλλης πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Πέρα από τη λογική και το δίκιο, όμως, που πνίγει κάθε Έλληνα, υπάρχει και κάτι πιο βαθύ και πιο μεγάλο.
Πέρα από το πρόστυχο αλισβερίσι που προηγήθηκε, υπάρχει κάτι που δύσκολα μπορεί να το αντιληφθεί κάποιος που δεν είναι Έλληνας.
Όταν ο Μακρυγιάννης ξεστομίζει το «Για αυτά τα Μάρμαρα πολεμήσαμε», αποκαλύπτει τη σχέση του Έλληνα με τον πολιτισμό του.
Όχι, δεν είναι πέτρες απλές, χωρίς ψυχή.
Αυτά τα Μάρμαρα είναι η πορεία του Έλληνα στην Ιστορία της ανθρωπότητας.
Είναι η ρίζα του, η καταγωγή του. Η διαδρομή του στην αιωνιότητα.
Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα και κάθε αποτύπωμα που αφήνουμε σε αυτόν τον πλανήτη είναι ο λόγος που υπάρχουμε.
Μάρτυρες ενός ισχυρού πολιτισμού, που επιβιώνει εδώ και χιλιάδες χρόνια με την υπεροχή του μοναδικού.
Αυτά τα Μάρμαρα είναι η ουσία της ταυτότητάς μας.
Το νόημα της αγονάτιστης ύπαρξής μας…
Είναι ο γονιδιακός μας χάρτης, που δημιουργήθηκε στο φως! Όχι στην ομίχλη και στο σκοτάδι.
Αυτά τα Μάρμαρα έχουν φλέβες, που μέσα τους κυλάει αίμα ελληνικό.
Στην ξενιτιά ξεψυχούν και αργοπεθαίνουν.
Στραγγίζουν μακριά από τα κομμάτια από τα οποία αποκόπηκαν.
Σαν τον εξόριστο που τον τρώει η λησμονιά για την πατρίδα του.
Σαν τον όμηρο που τον κρατούν παράνομα.
Η διεκδίκηση της επιστροφής τους δεν είναι το αίτημα ενός κακομαθημένου λαού, που δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.
Είναι «η φλόγα της καλής αντρειάς, του δίκιου ο δυναμίτης».
Κι αν δεν μπορείς να καταλάβεις, ξένε, αυτό που ενώνει αυτά τα Μάρμαρα με αυτόν τον λαό, προσπάθησε τουλάχιστον να σεβαστείς αυτό που ορίζουν λέξεις όπως Ελευθερία, Δημοκρατία, Ανθρωπισμός.
Με αυτό το κράμα γεννήθηκε ο πολιτισμός μας.
Με αυτά τα εργαλεία λαξεύτηκε το πνεύμα μας.
Αν δεν μπορείς να αντιληφθείς, ξένε, το αόρατο νήμα που συνδέει αυτά τα Μάρμαρα με αυτήν τη γη, προσπάθησε τουλάχιστον να σεβαστείς αυτόν που στέκεται απέναντί σου και εκπροσωπεί αυτόν τον τόπο.
Σε κάθε Έλληνα που πετά και διαλαλεί στα πέρατα της Γης τα δίκαια της ΕΛΛΑΔΑΣ!
