Η επόμενη μέρα στη Γάζα – Του Π. Αδαμίδη
Του
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΑΔΑΜΙΔΗ
Δικηγόρου, Καθηγητή Κοινοτικού Δικαίου,
Διεθνών Σχέσεων και Προμηθειών στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
Τα όσα φριχτά έγιναν σε βάρος των ισραηλινών αμάχων από πλιατσικολόγους στις 7 Οκτωβρίου προδιέγραφαν τη νομοτελειακή εξέλιξη των πραγμάτων. Οι δυνάμεις άμυνας και ασφαλείας του Ισραήλ, όπως και όλος ο πολιτικός του κόσμος, είχαν υποστεί μια άνευ προηγουμένου ταπείνωση. Που δεν ήταν απλώς συμβολική, αλλά καταγράφονταν στα όσα ανήκουστα τα θύματα υπέστησαν. Και ωσάν να αναβίωναν καταστάσεις πειρατών και Μπαρμπαρόσα, εκατοντάδες Ισραηλινών είχαν απαχθεί ως όμηροι.
Το πολιτισμικό κεκτημένο είχε μηδενιστεί πολλαπλά. Ο στόχος που εξαγγέλθηκε ήταν και σαφής και εύλογος. Οι Ισραηλινοί θα εξουδετέρωναν -και δικαίως- ό,τι θεωρούσαν διαρκή απειλή σε βάρος τους. Είχαν απωλέσει την ευκαιρία σε ανάλογο εγχείρημά τους στο παρελθόν και έχοντας αφομοιώσει την αρχαία ελληνική γραμματεία, περί του δις εξαμαρτείν, δεν είχαν πρόβλημα να οριοθετήσουν τον στόχο τους.
Αίφνης ανεφάνησαν διάφοροι, αμυντικοί, πολιτικοί, διεθνείς και κάθε είδους επιλεγόμενοι αναλυτές. Η χώρα μας δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Που στη λαχτάρα τους να δουν μια ήττα της Δύσης σε ό,τι αυτή αντιπροσωπεύεται από το Ισραήλ, άρχισαν να επιδίδονται σε απίστευτες αμπελοφιλοσοφίες και χυδαίους συμψηφισμούς. Κάποιοι από αντιδυτικό και μόνο μένος. Κάποιο από το μίσος τους για το Ισραήλ και οτιδήποτε θεωρούν εβραϊκό. Ιστορικά εξάλλου ο αντισημιτισμός αποσκοπεί στο να κεφαλαιοποιήσει την κοινωνική δυσθυμία και να επενδύσει στην απελπισία των κάθε λογής απόκληρων της ζωής, των αμόρφωτων και όσων θεωρούν ότι υπάρχει ένα σκοτεινό σχέδιο που εκπορεύεται από τους εβραίους και δεν τους αφήνει να προκόψουν. Συντελεί σε αυτό και το αρχέτυπο ότι οι εβραίοι σε κάθε κοινωνία είναι συνυφασμένοι με το εμπόριο και τον πλούτο. Λες και δεν υπάρχουν αναρίθμητοι εβραίοι και στο Ισραήλ και όπου της γης, που μοιράζονται με τους συμπολίτες τους τα δεινά και την ταλαιπωρία της φτώχειας.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, στο Ισραήλ αυτήν τη στιγμή ένα ευάριθμο ποσοστό των εδράνων της Κνεσέτ, της Βουλής, περί το 16% κατέχεται από άραβες πολίτες, ενώ ένα εξίσου ευάριθμο ποσοστό των ενόπλων δυνάμεών του αποτελείται από χριστιανούς, τέκνα μεικτών γάμων κατά κανόνα, με προέλευση από τη Ρωσία. Οι τυχοδιώκτες βέβαια του αντισημιτισμού, κάποιοι από τους οποίους έκαναν και πολιτική καριέρα στη χώρα μας, ουδόλως ενδιαφέρονται σε αυτά τα στοιχεία. Θα έχαναν έτσι την πολιτική τους πραμάτεια και το ακροατήριο των αφελών και των δολίων.
Παρά λοιπόν τις αναλύσεις αραμπά των κάθε λογής αστείων και τις μύχιες επιθυμίες τους, οι ισραηλινές δυνάμεις με μεθοδικότητα εκπληρώνουν τους στρατιωτικούς τους στόχους. Έχουν μιλήσει για μήνες σε μια προφανή προσπάθεια να εξοικειώσουν με την προοπτική αυτήν τη διεθνή κοινή γνώμη και να αποκτήσουν βάθος ανοχής. Η ολοκλήρωση των στρατιωτικών τους επιχειρήσεων φαίνεται να είναι θέμα εβδομάδων. Ανακύπτει το θέμα της επόμενης μέρας. Οι σκέψεις για παρουσία πολυεθνικής δύναμης, είτε των αραβικών κρατών που θα έχουν την πλειοψηφία είτε του ΟΗΕ, έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν. Χρειάζονται επεξεργασία. Ακούγονται επίσης σκέψεις για μετακίνηση του αραβικού πληθυσμού, διαρκής ισραηλινή παρουσία, έλεγχο και συστηματικό εποικισμό. Θα είναι λάθος γιατί θα διαιωνίσει μια διαρκή πηγή έντασης και εκτροφής της διεθνούς τρομοκρατίας.
Από την άλλη είναι απόλυτα εύλογο το συμφέρον του Ισραήλ να έχει τη δυνατότητα άμεσης επέμβασης και αποφασιστικής δράσης για εξάλειψη εν τω γενέσθαι κάθε τρομοκρατικού σχεδιασμού και δράσης. Θα ήταν αφελές να ζητά κανείς οτιδήποτε λιγότερο. Το διαρκές ζητούμενο ωστόσο, είναι να εξαλειφθούν οι συνθήκες που δημιουργούν ευήκοα ώτα για τους θηρευτές του φανατισμού και της τρομοκρατίας. Η συντονισμένη οικονομική ανάπτυξη της περιοχής θα θωρακίσει τους κατοίκους της απέναντι στα κηρύγματα του μίσους. Και θα δώσει λύση βιώσιμη και διαρκείας. Αυτή πρέπει να είναι η επόμενη μέρα.
