Ν. Γιαννακοπούλου στο “Π”: Με στοχοποίηση των ελεύθερων επαγγελματιών δεν αντιμετωπίζεται η φοροδιαφυγή
Της
ΝΑΝΤΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βουλευτού ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Β2 Δυτικού Τομέα Αθηνών
Πρόσφατα ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση μέτρα για τη φοροδιαφυγή. Ας δεχτούμε ότι έτσι δείχνει την πρόθεσή της για την πάταξη της φοροδιαφυγής, να ασχοληθεί περισσότερο με την προσπάθεια αντιμετώπισης αυτής της παραβατικής συμπεριφοράς, σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι, εμμέσως πλην σαφώς, ομολογεί ότι στα τέσσερα πρώτα χρόνια της θητείας της, είτε από ολιγωρία είτε γιατί το απέφευγε, δεν έκανε απολύτως τίποτα σ’ αυτή την κατεύθυνση. Το βασικό ερώτημα όμως είναι αν θα υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα.
Πιστεύω ότι δεν θα δούμε απτά αποτελέσματα. Γιατί αν τα εξετάσουμε προσεκτικά, θα δούμε ότι όχι μόνο είναι αμφίβολο αν θα δούμε φορολογική συμμόρφωση από κάποιους επιτήδειους, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις προκαλούν νέες αναταράξεις. Εν ολίγοις γίνεται περισσότερο επικοινωνιακός θόρυβος, παρά εξετάζεται η ουσία του θέματος.
Ας ξεκαθαρίσουμε ότι για το πολιτικό σύστημα συνολικά και ιδιαίτερα για το ΠΑΣΟΚ η φορολογική δικαιοσύνη πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα. Είναι πρόβλημα για την κοινωνική συνοχή να συντηρείται η νοσηρή αυτή κατάσταση, σύμφωνα με την οποία κάποιοι «πληρώνουν τον λογαριασμό» και κάποιοι μόνιμα φοροδιαφεύγουν, επιβαρύνοντας τους υπόλοιπους. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με τη στοχοποίηση των ελεύθερων επαγγελματιών. Ούτε επιλύεται με τον στρουθοκαμηλισμό σε προβλήματα που δεν αγγίζονται καν.
Ας σταθούμε σε τρία καίρια θέματα:
Σίγουρα υπήρχαν περιπτώσεις ελεύθερων επαγγελματιών που δήλωναν και δηλώνουν κάτω από το ύψος του κατώτατου μισθού και που κρύβουν εισοδήματα. Σίγουρα αρκετοί φοροδιαφεύγουν κατ’ επανάληψη. Δεν σημαίνει όμως ότι όλοι αυτοί δήλωναν αναληθή στοιχεία. Η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι υπάρχουν αρκετοί που πραγματικά έχουν αυτά τα λίγα εισοδήματα και δεν ψεύδονται. Ο κάθε φορολογούμενος είναι μοναδική περίπτωση και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται αν θέλουμε να μιλάμε για φορολογική δικαιοσύνη. Η λογική των οριζόντιων μέτρων είναι εξ ορισμού άδικη, καταδικαστέα, δοκιμασμένη στο παρελθόν χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Υπάρχει επίσης το θέμα της χρήσης του πλαστικού χρήματος. Είναι σημαντική η προσπάθεια να πειστεί η κοινωνία να αυξήσει τις ηλεκτρονικές συναλλαγές. Όμως όσο δεν δίνονται κίνητρα στους καταναλωτές τόσο θα βλέπουμε να συνεχίζονται οι πληρωμές με μετρητά. Γιατί να πληρώσει κάποιος με κάρτα έναν ελεύθερο επαγγελματία όταν το έξοδο αυτό δεν εκπίπτει του φόρου; Είναι νομίζω κατανοητό από όλους ότι ο ίδιος ο πολίτης θα επιδιώξει τη συναλλαγή με μετρητά αν έχει την ευκαιρία να πληρώσει λιγότερα. Είναι τέτοιες οι οικονομικές συνθήκες και καλπάζει τόσο πολύ η ακρίβεια πλήττοντας τους οικογενειακούς λογαριασμούς, που και το κάθε ευρώ πλέον το μετράει κάποιος.
Μαζί μ’ αυτό υπάρχει ένα ακόμα σοβαρό πρόβλημα που συνδέεται με την ευρύτερη χρήση των POS. Είναι αυτό των προμηθειών των τραπεζών. Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν τόσο υψηλές προμήθειες στη χώρα μας. Ειδικά οι πολύ μικρές επιχειρήσεις, όπως τα περίπτερα ή τα ψιλικατζίδικα, θα υποφέρουν.
Ασφαλώς και πρέπει να διευρυνθεί η χρήση των POS, όμως θα πρέπει να υποχρεωθούν οι τράπεζες να μειώσουν τις προμήθειές τους στα ευρωπαϊκά επίπεδα. Είναι αδιανόητο στη χώρα μας να ισχύουν μέχρι και τριπλάσιες προμήθειες από αυτές που ισχύουν στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.
Τέλος, αλγεινή εντύπωση προκαλεί η απόφαση της κυβέρνησης να επιβραβεύεται οικονομικά ο πολίτης που θα προχωρήσει σε καταγγελία κάποιου που φοροδιαφεύγει. Είναι εξαιρετικά χρήσιμη η κουλτούρα της καταγγελίας όταν βλέπουμε παραβατικές πρακτικές, όχι όμως αντί ανταλλάγματος. Θα πρέπει να μάθουμε να καταγγέλλουμε επειδή θέλουμε να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα. Η οικονομική επιβράβευση του καταγγέλλοντα νομίζω ότι περνάει λάθος μήνυμα. Πρέπει να γίνουμε περισσότερο υπεύθυνοι, όχι παραδόπιστοι.
Αυτές είναι ορισμένες σκέψεις για το νέο φορολογικό του Κ. Χατζηδάκη. Δυστυχώς είναι ένα ακόμα δείγμα πρόχειρης νομοθέτησης χωρίς διάλογο με τον κόσμο της αγοράς, χωρίς στόχευση δημιουργίας φορολογικής συνείδησης και στράτευσης της κοινωνίας για την επίλυση μιας κλοπής που με διάφορους τρόπους ζούμε για δεκαετίες.
