Απέναντι στη μετανάστευση – Του Π. Αδαμίδη
Του
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΑΔΑΜΙΔΗ
Δικηγόρου, Καθηγητή Κοινοτικού Δικαίου,
Διεθνών Σχέσεων και Προμηθειών στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
Οι φωνές ολοένα και πληθαίνουν. Και διατρέχουν όλο το πολιτικό φάσμα. Σε άλλες περιπτώσεις εκφράζουν τη δικαίωση όσων είναι συνεπείς στον λόγο τους. Σε άλλες τη διάψευση και την ειλικρινή μεταστροφή. Και σε άλλες, πάλι, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, οι βολικοί επιμηθείς έρχονται και πάλι να νουθετήσουν. Περί της μετανάστευσης ο λόγος και των τραγικών αδιεξόδων που έχει δημιουργήσει στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Και, ακόμη χειρότερα, προ του εφιάλτη που όλοι, ρητά – άρρητα, περιμένουν.
Χαρακτηριστικά τα όσα είπε ο γερόλυκος της διπλωματίας, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Χένρι Κίσινγκερ. Μίλησε για λάθος επιλογές, που οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, διαφορετικού υπόβαθρου, κοσμοθεωρίας και στόχων, να βρεθούν στο μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για εκατομμύρια. Και πως το σύνολο της ευρωπαϊκής επικράτειας αποτελεί μαλακό υπογάστριο, αφού δεν υπάρχει η αμυντική γραμμή και ο έλεγχος των συνόρων. Και δεν ήταν ο μόνος. Στη «Φιγκαρό», την παραδοσιακή εφημερίδα της γαλλικής Δεξιάς, πρώην κορυφαίος γάλλος πολιτικός σε σοσιαλιστικές κυβερνήσεις μίλησε για τα τραγικά λάθη της μεταναστευτικής πολιτικής, που οδήγησαν στη δημιουργία μιας βόμβας αλλογενών στα θεμέλια της γαλλικής κοινωνίας.
Ο φόβος και ο αναστοχασμός δεν είναι τυχαίοι. Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, που έχουν δρόμο αίματος μπροστά τους, συγκλονίζουν. Οι εκκλήσεις σε μοναχικούς λύκους, τζιχαντιστές, για να επιτεθούν σε όλο τον δυτικό κόσμο, είναι διαρκείς. Οι αφιονισμένοι μουλάδες έχουν με πείσμα μεταδώσει το δηλητήριό τους. Και, απέναντι σε όλο τον συρφετό του σκοταδισμού, η δυτική δημοκρατία προσπαθεί να διαχειριστεί την τρομοκρατία με όρους πολιτικής δικονομίας! Το ακούσαμε και αυτό στην περίπτωση του τυνήσιου μακελλάρη, ο οποίος πήρε τις ζωές δύο Σουηδών, που είχαν την ατυχή έμπνευση να φορέσουν τα εθνικά τους χρώματα (!), και δεν είχε απελαθεί γιατί δεν έβρισκαν τη διεύθυνση διαμονής του, ώστε να του επιδώσουν την απέλαση.
Η πολιτική στη μετανάστευση δεν στερείται σκοπιμοτήτων. Οι μεγάλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημιούργησαν γκέτο εκατομμυρίων, προερχόμενων από άλλες ηπείρους, ως κατάλοιπα της αποικιοκρατίας τους. Το 2015, οι άδηλες σκοπιμότητες όσων προέταξαν τους γραφικούς και μυαλοφυγόδικους, που αναζητούσαν πρόσφυγες και αγωνιστές της δημοκρατίας σε μέρη που δεν γνωρίζουν το περιεχόμενο, αν όχι την ύπαρξή της, είχαν οικονομικά κίνητρα. Την έλευση, δηλαδή, φτηνού εργατικού δυναμικού, που θα συμπίεζε ακόμα περισσότερο τον κατώτατο μισθό. Η ύβρις αυτών που ήθελαν να γίνουν παιδονόμοι της ένωσης κυρίαρχων κρατών, όπως είναι η Ευρώπη, και να εξευτελίσουν τους λαούς της. Η ευθύνη της κ. Μέρκελ είναι τεράστια.
Και, αφού έγινε το λάθος, κάποιοι, είτε από αδράνεια, είτε από έλλειψη στοιχειώδους ευφυίας, είτε από ιδεοληψία, επιμένουν να το διαχειριστούν με νέο λάθος. Μιλούν για την ενσωμάτωση ανθρώπων που δεν θέλουν να ενσωματωθούν. Για τη συμπερίληψη όσων θέλουν να συμπεριλάβουν, αν όχι να εξαφανίσουν, τον δυτικό τρόπο ζωής. Για την κατάρτιση αυτών που δεν θέλουν να εργαστούν. Για την επιμόρφωση αυτών που, είτε στοχευμένα είτε ενδιάθετα, πιστεύουν ότι βρίσκονται σε ένα διαρκές γιουρούσι μέσα στις ανοχύρωτες δυτικές πολιτείες. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από την επιστροφή τους στις χώρες προέλευσής τους ή σε κάθε άλλον ενδιάμεσο σταθμό με όμοιες πολιτισμικές καταβολές και συνήθειες. Και η απάντηση αυτή πρέπει να δοθεί μεθοδικά. Με επιμονή και σύστημα.
Και τα αποτελέσματα θα έρθουν. Σαφώς και θα πρέπει να υπάρχει μέριμνα για όσους, εποχιακούς κυρίως, εργάτες θέλουν να ενταχθούν σε τομείς παραγωγής που τους έχουν ανάγκη. Με στόχο και με ατζέντα εργασίας θα έρθουν οι άνθρωποι. Μια λογική και αμοιβαία επωφελής λύση, που οι πειρατές και οι διακινητές τους την έχουν αμαυρώσει. Η πολιτική επιστροφής είναι η απάντηση. Η ορολογία δίνει τον τόνο. Πρέπει να είναι το ξεκίνημα.
