Δεδομένη και πρόθυμη και στην κρίση της Γάζας η κυβέρνηση, αγνοώντας τα εθνικά συμφέροντα
Του
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΥ
Για μία ακόμη φορά, η κυβέρνηση, με ελαφρότητα, παίρνει μέρος και εμπλέκεται σε μια διεθνή κρίση, χωρίς να εξασφαλίσει τουλάχιστον στοιχειωδώς ότι μέσα από αυτήν την εμπλοκή και τους κινδύνους που συνεπάγεται για τη χώρα θα μπορέσει να βελτιώσει τη στρατηγική θέση της χώρας και να αποσπάσει χειροπιαστά ανταλλάγματα.
Μετά την Ουκρανία, η κυβέρνηση μπαίνει βαθιά στην κρίση στη Μέση Ανατολή, τασσόμενη υπέρ του Ισραήλ, ικανοποιώντας έτσι και τις παροτρύνσεις των Αμερικανών, χωρίς να έχει ζυγίσει τις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτή η εμπλοκή για την ασφάλεια και τα συμφέροντα της χώρας.
Η Αθήνα δεν θα πρέπει να ξεχνά
Η επίθεση που δέχθηκε το Ισραήλ από τη Χαμάς σωστά καταδικάστηκε, καθώς επρόκειτο για μια δολοφονική τρομοκρατική επίθεση εναντίον αμάχων και μια κίνηση η οποία είχε στόχο την αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής. Όμως, η Αθήνα δεν θα πρέπει να ξεχνά ότι το Ισραήλ, παρά τις βαρύγδουπες διατυπώσεις για τη στρατηγική σχέση με τη χώρα μας, ήταν αυτό που είχε ξεκινήσει την εξομάλυνση των σχέσεών του με τον Ταγίπ Ερντογάν και ότι πρώτο θέμα στην ατζέντα των συνομιλιών ήταν η ενεργειακή συνεργασία και το ενδεχόμενο εξαγωγής του ισραηλινού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Εξάλλου, η υπονόμευση του αγωγού East Med σε μεγάλο βαθμό οφειλόταν στην παρέμβαση μεγάλων οικονομικών συμφερόντων του Ισραήλ αλλά και στη συναίνεση του Ισραήλ στο σχέδιο των ΗΠΑ για τη δημιουργία μιας νέας αρχιτεκτονικής στην Ανατολική Μεσόγειο, που θα περιλάμβανε και την Τουρκία.
Τον ρόλο του πρόθυμου είχε παίξει η Ελλάδα και στην υπόθεση της Ουκρανίας, καθώς, πέραν των θέσεων αρχών, δεν είχε κανέναν λόγο να μπει στην πρώτη γραμμή του αντιρωσικού μετώπου.
Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να το κάνει χωρίς να εξασφαλίσει στοιχειωδώς από την Ουάσινγκτον ισχυρά ανταλλάγματα σε σχέση με τις προκλήσεις που η ίδια αντιμετωπίζει στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη οχυρώθηκε καλά τα τελευταία δύο χρόνια πίσω από τα δεδομένα που δημιουργούσε η αντίσταση στο Κογκρέσο για την προώθηση των σχέσεων με την Τουρκία και κυρίως την πώληση και αναβάθμιση των F-16. Όμως, πρακτικά, η ίδια εξουδετέρωσε αυτό το όπλο με τη διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων που άρχισε με την Τουρκία, η οποία προσφέρει λίγο χρόνο ηρεμίας στην Ελλάδα, αλλά συγχρόνως φαίνεται ότι δίνει ζωτικό χρόνο στην Τουρκία, ώστε να μπορέσει να ξεγελάσει Ευρωπαίους και Αμερικανούς και να τους πείσει για τις «καλές προθέσεις» της, τις οποίες σπεύδει να ανταλλάξει…
Σήμερα η Αθήνα εμπλέκεται σε δύο κρίσεις, τασσόμενη δυναμικά με τη μία πλευρά, χωρίς να είναι ορατό το πώς προωθεί με τον τρόπο αυτό τα εθνικά συμφέροντα.
Η Τουρκία, παζαρεύοντας ακόμη και την… αναπνοή της, ενώ έχει αναδειχθεί σε φανερό υποστηρικτή της Χαμάς και πρώτο τη τάξει κατήγορο του Ισραήλ και των Αμερικανών, κατόρθωσε, με μια αναμενόμενη κίνηση, τη Δευτέρα να αποσπάσει τα εύσημα της Ουάσινγκτον.
Έτσι, ο κ. Ερντογάν, ο οποίος εκβιάζει στυγνά τη Δύση και την Ουάσινγκτον, με έναν ελιγμό, την υπογραφή του πρωτοκόλλου για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και την παραπομπή του στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση για έγκριση, προκάλεσε αισθήματα ανακούφισης στις Βρυξέλλες και στην Ουάσινγκτον!
Ξαφνικά, λοιπόν, όλοι ξέχασαν ότι η Τουρκία, στην πιο κρίσιμη στιγμή για τη Συμμαχία, στην κορύφωση της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία στο Ουκρανικό, έβαλε βέτο στο πιο φιλόδοξο σχέδιο της Δύσης για τη διεύρυνση της Συμμαχίας. Και ότι ολόκληρη η Δύση έμεινε όμηρος στους εκβιασμούς του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος απαιτούσε ταπεινωτικούς όρους από τη Σουηδία και την έγκριση της πώλησης των F-16 από τις ΗΠΑ.
Η Αθήνα, αντί της μονόπλευρης στήριξης του Ισραήλ, οφείλει να θέτει στην κορυφή της ατζέντας την προστασία των αμάχων και τον τερματισμό των πολιτικών που απλώς ανατροφοδοτούν τη βία. Επίσης, πρέπει καθαρά να ταχθεί εναντίον κάθε ιδέας εξώθησης των Παλαιστινίων της Γάζας στην προσφυγιά, με επίγνωση ότι μεγάλο μέρος τους θα καταλήξει στην Ευρώπη μέσα από τις μεταναστευτικές ροές, τις οποίες πρώτη θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα.
Στην Ελευσίνα σταθμεύουν ήδη αμερικανικές δυνάμεις, ενώ τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα ανεφοδιάζονται στη Σούδα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ουδέτερα από τις ΗΠΑ. Και ένα πρώτο βήμα θα ήταν η πίεση στις ΗΠΑ ώστε να αποδεχθούν ότι το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης των νησιών είναι ξεπερασμένο. Και αν δεν το κάνουν ρητά, ας το κάνουν ντε φάκτο, εκμεταλλευόμενοι τις στρατιωτικές διευκολύνσεις που προσφέρουν τα ελληνικά νησιά. Και με την αναγνώριση ότι ναι μεν δεν αναγνωρίζουν τα 10 μίλια εναέριου χώρου, αλλά αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Ελλάδας να εξομοιώσει τον εναέριο χώρο με τα χωρικά ύδατα, βάσει του δικαιώματός της για επέκταση των χωρικών υδάτων έως τα 12 ν.μ.
Και αν το Ισραήλ θέλει να συνεχιστεί η ισχυρή στήριξη που προσφέρει η Ελλάδα, θα πρέπει αρχικά να δεσμευθεί για πλήρη και απόλυτη προστασία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, των δικαιωμάτων του και της περιουσίας του και ότι θα στηρίξει εμπράκτως τα ενεργειακά σχέδια συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Αθήνα έχει κάθε λόγο, επίσης, να προστατέψει τις σχέσεις της με τον αραβικό κόσμο… Χωρίς υπερβολές, χωρίς όμως και εκπτώσεις. Και δεν αρκεί μια δήλωση του πρωθυπουργού ότι η ισραηλινή εισβολή στη Γάζα δεν πρέπει να έχει πολλά θύματα μεταξύ των αμάχων και ότι το δικαίωμα στην αυτοάμυνα πρέπει να ασκείται βάσει του διεθνούς δικαίου…
Η Ελλάδα πρέπει να αποφύγει τις… εκδουλεύσεις και να εμφανισθεί με καθαρές θέσεις. Καταδίκη της επίθεσης της Χαμάς, καταδίκη όμως και μιας μαζικής επίθεσης αντιποίνων, με θύματα κυρίως αμάχους, που θα έβαζε τέλος για πολλά χρόνια στην επιλογή επίλυσης του Παλαιστινιακού στη βάση των δύο κρατών.
