Μπορεί με αυτό το ολοκαύτωμα να χωρίσει η ήρα από το στάρι;

Μπορεί με αυτό το ολοκαύτωμα να χωρίσει η ήρα από το στάρι;


Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ


Και ενώ οι στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ στέκονται με το δάχτυλο στη σκανδάλη, περιμένοντας τα καινούργια αμερικανικά αεροπλανοφόρα για να αρχίσει η επίθεση, εμείς οι υπόλοιποι, που παρακολουθούμε τις κινήσεις των δύο αντίπαλων πλευρών, σκεπτόμαστε τις καταστροφικές συνέπειες αυτού του πολέμου, που μπορεί να παρασύρει στη δίνη του και άλλες χώρες, κοντινές και μη, και να θυσιάσει στη διένεξη των δύο χωρών τα παιδιά τους, που θα αναγκαστούν να συμμετέχουν σε μια σύρραξη που θα ανατρέψει την καθημερινότητα, δημιουργώντας την καταστροφή.

Βλέπουμε στις οθόνες μας τις τελευταίες τρεις εβδομάδες να βομβαρδίζονται κτίρια και να απλώνεται μια σκιά θανάτου, που καλύπτει τον ήχο της ζωής. Και μέσα σ’ όλα αυτά οι άμαχοι, που τρέχουν να σωθούν, καθώς αυτοί μένουν πάντα στα μετόπισθεν, οι γυναίκες, οι γέροντες και τα μικρά παιδιά. Και η εικόνα αυτή πληγώνει τις ψυχές μας, τη συνείδησή μας, ειδικά όταν βλέπουμε μικρά παιδιά να ψάχνουν τους δικούς τους μέσα στα ερείπια. Αυτό το ξερίζωμα της συνέχειας της ζωής κανείς δεν το λογαριάζει.

Αιτία όλων των πολέμων ήταν και είναι η ματαιοδοξία της εξουσίας, τα μεγάλα συμφέροντα, το διαφέντεμα χωρών και λαών. Δεν θέλω να σκέφτομαι την εμπλοκή της πατρίδας μας σε αυτόν τον πόλεμο, που είναι επί θύραις. Τα παιδιά μας και τα παιδιά όλου του κόσμου τι θα απογίνουν, άραγε; Για ποιον λόγο θα βρεθούν ανάμεσα σε πυρά; Για να υπερασπιστούν την πατρίδα μας; Όχι βέβαια.

Ίσως, όμως, το αγαθό της ελευθερίας και της απεμπλοκής από συμφέροντα είναι ένας λόγος για να αρχίσει ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η εδαφική επικράτηση της Λωρίδας της Γάζας ήταν πάντα μια πληγή ανοιχτή ανάμεσα στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη. Ποτέ δεν βρέθηκε μια λογική λύση. Γιατί πίσω από αυτή κρύβονται άλλου είδους συμφέροντα. Είναι η ευλογημένη γη που παρέχει σε όλο τον κόσμο την πρώτη ύλη που επηρεάζει την παγκόσμια οικονομία. Η εξόρυξη πετρελαίου αποτελεί την κινητήριο δύναμη κάθε κράτους, που αναγκάζεται να υπερασπιστεί τη μία ή την άλλη πλευρά για να εξασφαλίσει όχι το δίκιο της γης αλλά το δίκαιο του καταμερισμού του υγρού θησαυρού, που αντλείται από τα σπλάχνα της γης των χωρών της Μέσης Ανατολής.

Κρατούν στα χέρια τους ένα όπλο ισχυρό, ικανό να συνθλίψει τις οικονομίες των φτωχών χωρών αλλά και των πλουσίων. Ο μαύρος χρυσός που εξάγουν ρυθμίζει κατά κάποιον τρόπο τις ζωές μας, καθώς η τιμή του ανεβοκατεβαίνει στο χρηματιστήριο αξιών και παρασύρει έτσι την παγκόσμια οικονομία, βοηθούμενη από τους φίλους και τους υπερασπιστές τους.

Η αλήθεια είναι όμως ότι ολόκληρη η παγκόσμια κοινότητα δονείται από έναν άλλου είδους πόλεμο, που βρυχάται με τοπικά γεγονότα βίας. Θαρρείς και αποζητά να ξεφύγει από έναν τρόπο ζωής με το ξεκαθάρισμα των ακροτήτων που έχουν ξεπηδήσει από ένα καζάνι κόλασης, ασέβειας, εξευτελισμού. Και σκέφτομαι, όπως σκέφτονταν οι πρόγονοί μου: Μπορεί με αυτό το ολοκαύτωμα να χωρίσει η ήρα από το στάρι, μπορεί το ηχηρό ράπισμα μιας καταστροφής να φέρει στη επιφάνεια την υγιή μορφή της ζωής, βοηθώντας την να επανέλθει στη γαλήνη;

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ


Σχολιάστε εδώ