Π. Καλαβρέζος στο “Π”: Προδιαγεγραμμένη πορεία
Του
ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΛΑΒΡΕΖΟΥ
Μέλους του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ
Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ είναι λογικό να προκαλούν εντύπωση για το στοιχείο φαιδρότητας που περικλείουν, αλλά δεν απαιτούν καμία θεωρία συνωμοσίας για να εξηγηθούν.
Δεν είναι τίποτα περισσότερο από την τελική πράξη της προδιαγεγραμμένης πορείας πολιτικού (και οργανωτικού) εκφυλισμού ενός κόμματος που εμπορεύτηκε ξεδιάντροπα την ελπίδα και κατέληξε να υλοποιεί και να στηρίζει, τόσο ως κυβέρνηση όσο και ως αντιπολίτευση, την ίδια σκληρή αντιλαϊκή πολιτική με τη ΝΔ, την οποία «ξέπλυνε» και ενδυνάμωσε.
Αυτόν τον εκφυλισμό βιώνουν –αργά ή γρήγορα– όλα τα κόμματα αυτού του είδους, τα οποία υπηρετούν το σύστημα στο όνομα της «προόδου», του «εκσυγχρονισμού» και, πάνω από όλα, του «εξανθρωπισμού του καπιταλισμού». Τον αντίστοιχο εκφυλισμό του ΠΑΣΟΚ εκμεταλλεύτηκε, άλλωστε, και ο ΣΥΡΙΖΑ για να γιγαντωθεί το 2012, με τη διαφορά ότι, αν για το ΠΑΣΟΚ αυτή η πορεία διήρκεσε πάνω από 30 χρόνια, για τον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να αποδεικνύεται πιο σύντομη. Αυτό σχετίζεται, βέβαια, και με τη διαφορετική φάση στην οποία βρίσκεται σήμερα το καπιταλιστικό σύστημα, με τα μικρότερα περιθώρια που έχει να ενσωματώνει λαϊκό κόσμο για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Τα υπό διαγραφή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει, ούτε αυτά, να παριστάνουν τα έκπληκτα για τη σημερινή κατάσταση. Η πολιτική την οποία και οι ίδιοι όχι μόνο ανέχθηκαν και νομιμοποίησαν αλλά και υπηρέτησαν από υπουργικές θέσεις διαμόρφωσε όλες τις προϋποθέσεις για να φτάσουν σήμερα να έχουν έναν πρόεδρο με το πολιτικό προφίλ του κυρίου Κασσελάκη, ο οποίος τους διαγράφει, μάλιστα, με ένα tweet από τις ΗΠΑ. Ας μην ξεχνάμε, για παράδειγμα, ότι ο κ. Τσακαλώτος ήταν ο υπουργός Οικονομικών της «τρόικας» και του τρίτου Μνημονίου.
Ο κ. Βίτσας ήταν αναπληρωτής του ακροδεξιού υπουργού Άμυνας Π. Καμμένου, την εποχή που «έτρεξε» χιλιόμετρα η αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ και με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, με τα αποτελέσματα να φαίνονται σήμερα. Ο κ. Σκουρλέτης ήταν ο υπουργός Ενέργειας που προχώρησε την απολιγνιτοποίηση, τις ιδιωτικοποιήσεις και πάει λέγοντας. Όλοι τους υπερψήφισαν, ως βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το 50% των νόμων της ΝΔ την περίοδο 2019 – 2023 και ορισμένοι συνεχίζουν…
Όλα αυτά τα δικαιολογούσαν στον λαό, και φυσικά στους ψηφοφόρους και στη βάση του κόμματός τους, με την επίκληση των «αναγκαίων συμβιβασμών» και πάντα στη λογική τού «μικρότερου κακού» και της διαφύλαξης της «κυβερνησιμότητας». Σε όσους τούς ασκούσαν κριτική, μεταξύ των οποίων και το ΚΚΕ, απαντούσαν ότι τα «αριστερόμετρα» ευνοούν τη ΝΔ. Ό,τι τους λέει, δηλαδή, σήμερα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι διαπαιδαγώγησαν και οι ίδιοι όσους παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια.
Μόνο που η λογική αυτή έφτασε πλέον σε τέτοιο σημείο κατρακύλας, ώστε να θέλει έναν «κλώνο» του Μητσοτάκη στη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, μήπως και μπορέσει να κερδίσει τον αυθεντικό Μητσοτάκη… Ακόμα και τα όσα είπε ο κ. Κασσελάκης στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ για το κεφάλαιο, που είναι «εργαλείο για τη μείωση των ανισοτήτων», δεν απέχουν από την επίσημη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ περί «υγιούς επιχειρηματικότητας», που θα φέρει τη «δίκαιη ανάπτυξη». Τώρα ορισμένοι θυμήθηκαν την αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας, μετά από δεκαετίες που την είχαν κηρύξει ξεπερασμένη ή δευτερεύουσα, αλλά είναι πλέον δύσκολο να πείσουν…
Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν αριστεροί, προοδευτικοί άνθρωποι που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ και στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές με «βαριά καρδιά», διατηρώντας ακόμα κάποιες ελάχιστες ελπίδες, οι οποίες πλέον διαψεύσθηκαν.
Η ελπίδα σήμερα δεν βρίσκεται ούτε στην αναβάπτιση του αμαρτωλού ΠΑΣΟΚ ούτε στη σύμπραξη της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ μαζί του. Δεν βρίσκεται, όμως, ούτε στην αναβίωση των αυταπατών του 2012 και του 2015, μέσα από ένα νέο πολιτικό μόρφωμα της συμβιβασμένης, συστημικής «Αριστεράς», ως ανάχωμα στην αυξανόμενη επιρροή του ΚΚΕ (όπως ομολόγησε και ο ίδιος ο κ. Φίλης), η οποία θα ακολουθήσει, με μαθηματική ακρίβεια, την ίδια αδιέξοδη πορεία.
Η ελπίδα απέναντι στην ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης από την κυβέρνηση της ΝΔ βρίσκεται στον δρόμο που έχουν ήδη ακολουθήσει τα τελευταία χρόνια χιλιάδες άνθρωποι, και δεν το μετάνιωσαν: Στην ενδυνάμωση του ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και στη συμπόρευση με το ΚΚΕ.
