Ευαγ. Λιακούλη στο “Π”: Η ματαιοδοξία είναι σίγουρα η αγαπημένη τους αμαρτία
Της
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΛΙΑΚΟΥΛΗ
Ποινικολόγου, Βουλευτού Λάρισας ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ,
Γραμματέως της ΚΟ
Η εμμονή στη δημιουργία «παντοκρατοριών», που θα εκτείνονταν καθέτως από το Μέγαρο Μαξίμου μέχρι τον πιο μικρό και απομακρυσμένο δήμο της χώρας, ιδίως όταν συνοδεύεται από άκρατη αλαζονεία, δημιουργεί εκνευρισμό στους ψηφοφόρους και ενίοτε φέρνει τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που το πολιτικό υποκείμενο των συγκεκριμένων συμπεριφορών προσδοκούσε.
Όπου πολιτικό υποκείμενο, στην προκειμένη περίπτωση, ο πρωθυπουργός και αρκετοί κορυφαίοι υπουργοί του, οι οποίοι, παρότι στα λόγια παρουσιάζονται εχθροί της «τοξικότητας» και των «αντιδημοκρατικών συμπεριφορών», όλο το τελευταίο –προεκλογικό– διάστημα, απολύτως ματαιόδοξα, «διέπρεψαν» με ένα κρεσέντο τόσο αντι-θεσμικών όσο και αντι-αυτοδιοικητικών συμπεριφορών.
Αυτό έγινε ξεκάθαρο στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών της περασμένης Κυριακής. Οι κατά τόπους πολίτες των δήμων και των περιφερειών που δεν εξέλεξαν αιρετούς από την πρώτη Κυριακή των εκλογών επέλεξαν να τιμωρήσουν με την ψήφο τους τον κυβερνητικό «δάκτυλο» που αφ’ υψηλού και επιτακτικά τους έδειχνε ποια ήταν η μοναδική (sic) επιλογή τους. Στο Μέγαρο Μαξίμου όφειλαν, όμως, να μελετήσουν βαθύτερα –και να κατανοήσουν καλύτερα– το απόφθεγμα του αείμνηστου Παύλου Μπακογιάννη: «Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα».
Γιατί κανένα «αδιέξοδο» –όπως φάνηκε– δεν υπήρχε για τους πολίτες της χτυπημένης από τις θεομηνίες Θεσσαλίας, που άκουσαν τις εκβιαστικές «παραινέσεις» του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Λευτέρη Αυγενάκη υπέρ του εκλεκτού της ΝΔ για την περιφέρεια κ. Αγοραστού, ότι τάχα «το αποτέλεσμα της κάλπης είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ταχύτητα και την τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων (των αποζημιώσεων) που μόλις εξαγγείλαμε». Οι Θεσσαλοί εξέλεξαν πανηγυρικά τον εκλεκτό της Κεντροαριστεράς κ. Κουρέτα, με σχεδόν 20 μονάδες διαφορά, με τον κ. Αυγενάκη, έκτοτε και συνεχώς, να ανασκευάζει ότι θα συνεργαστεί ΚΑΙ με τη νέα Περιφερειακή Αρχή, όπως βέβαια θεσμικά όφειλε να κάνει εξαρχής…
Κανένα «αδιέξοδο» δεν ένιωσαν –και το απέδειξαν διά της ψήφου τους– οι δημότες του Χαλανδρίου όταν ο υπουργός Εργασίας Άδωνης Γεωργιάδης, συγκεκαλυμμένα, τους προειδοποιούσε πως ο δήμος-στολίδι των βορείων προαστίων της Αθήνας και κομβικός δήμος στην εκλογική περιφέρεια του ίδιου του υπουργού «θα χάσει όλες τις ευκαιρίες του νέου ΕΣΠΑ και του Ταμείου Ανάκαμψης εάν για τα επόμενα πέντε χρόνια μείνει με αυτόν τον δήμαρχο», τον εκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προερχόμενο κ. Ρούσσο. Μάλιστα, ο ευφραδής, ως συνήθως, κ. Γεωργιάδης συμπλήρωνε με νόημα, για την περίπτωση που κάποιος δημότης δεν το είχε… αντιληφθεί: «Όχι για λόγους ιδεολογικούς μόνον, αλλά καθαρά για το καλό του δήμου».
Στον υψηλού συμβολισμού για τη συντηρητική παράταξη Δήμο της Αθήνας εξελέγη δήμαρχος ο Χάρης Δούκας και στην εξίσου κομβική για τη ΝΔ Θεσσαλονίκη ο Στέλιος Αγγελούδης. Αλλά και σε Αιγάλεω, Ηλιούπολη, Ηράκλειο Αττικής κ.α. και στους όμορους της συμπρωτεύουσας Δήμους Καλαμαριάς, Νεάπολης – Συκεών, Θέρμης, όπως και σε Ιωάννινα, Καβάλα και σε πολλές άλλες πόλεις ανά την επικράτεια αντικυβερνητικοί υποψήφιοι κέρδισαν τους δημαρχιακούς θώκους επειδή τελικά οι πολίτες επέλεξαν την Αυτοδιοίκηση έναντι της «ετεροδιοίκησης».
Οι πολίτες, εντέλει, επέλεξαν να ορθώσουν το ανάστημά τους στον ίδιο τον πρωθυπουργό, ο οποίος λίγο πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές δήλωνε σε παρέμβασή του στο βραδινό δελτίο ειδήσεων κεντρικού καναλιού πως οι περιφερειάρχες καλούνται να διαχειριστούν πάνω από 8 δισ. ευρώ από το νέο ΕΣΠΑ, ενώ συγκεκαλυμμένα, όσο και ανεπίτρεπτα, συμπλήρωνε πως «είναι εξαιρετικά σημαντικό να γνωρίζουμε, ως κυβέρνηση, ότι μπορούμε να έχουμε ανθρώπους με τους οποίους μπορούμε να συνεννοηθούμε και οι οποίοι συμμερίζονται και το αναπτυξιακό μας πρόγραμμα, αλλά θα έλεγα και τη γενικότερη φιλοσοφία μας για το πώς πρέπει να ασκείται η διοίκηση σε όλα τα επίπεδα».
«Vanity is definitely my favorite sin» («Η ματαιοδοξία είναι σίγουρα η αγαπημένη μου αμαρτία») επαναλάμβανε συχνά στον «Δικηγόρο του Διαβόλου» ο Αλ Πατσίνο, υποδυόμενος τον Εωσφόρο, προσπαθώντας να οδηγήσει τους ήρωες της ταινίας στην πτώση τους. Η πρώτη μεγάλη ήττα του κ. Μητσοτάκη, μετά από τέσσερα και πλέον χρόνια διακυβέρνησης, οφείλεται στο ότι «ούτε είδε ούτε άκουσε» αυτά που ο μέσος πολίτης και «είδε» και «άκουσε», έστω και στην τηλεόρασή του ή στη μεγάλη οθόνη…
