Η φρίκη της τρομοκρατίας
Του
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΑΔΑΜΙΔΗ
Δικηγόρου, Καθηγητή Κοινοτικού Δικαίου,
Διεθνών Σχέσεων και Προμηθειών στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
Ένα από τα θλιβερά προνόμια που μας παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία είναι και το ότι γινόμαστε, σε πραγματικό ουσιαστικά χρόνο, αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες κτηνωδιών, που, αλίμονο, δεν είναι καινούργιες στην ιστορική διαδρομή. Η κατάλυση κανόνων και ελέγχου και η κυριαρχική βία εναντίον αμάχων και αιχμαλώτων είναι το πρόσφορο πλαίσιο για να εκδηλωθούν οι κάθε είδους συμπλεγματικοί και διεστραμμένοι.
Η ανθρωπότητα είναι μάρτυρας της ακραίας αυτής διαστροφής, μετά τα όσα προκάλεσαν και άφησαν πίσω τους οι τρομοκράτες που εισέβαλαν σε 22 οικισμούς και πόλεις του Ισραήλ το προηγούμενο Σάββατο. Πέρα από την ικανοποίηση προσωπικών απωθημένων, οι κτηνωδίες που διέπραξαν, με τη σφαγή νηπίων, τον βιασμό γυναικών, την πυρπόληση ανθρώπων, τις εν ψυχρώ εκτελέσεις, την αρπαγή, ως λείας, ομήρων και την απόλυτη περιφρόνηση στον ανθρώπινο παράγοντα, ανεξαρτήτως της όποιας εμπλοκής του στην κρίση της Μέσης Ανατολής, υπαγορεύονται από συγκεκριμένες στοχεύσεις. Ενώ η τακτική του τρόμου, που εφαρμόστηκε κατά κόρον τη δεκαετία του ’70, στον δυτικό κόσμο, από δίκτυα που κατά βάση χρηματοδοτούνταν και ενορχηστρώνονταν από τις σοβιετικές υπηρεσίες και τους δορυφόρους τους, αποσκοπούσε στην παράλυση των δυτικών κοινωνιών, χρησιμοποιώντας ως μέσα δραστηριοποίησης και ασυλίας των τρομοκρατών τους ίδιους τους θεσμούς των ελεύθερων δυτικών κρατών, η τρομοκρατία που εκδηλώθηκε το προηγούμενο Σάββατο δείχνει να έχει πρόσθετα πρότυπα και στοχεύσεις.
Οι τρομοκράτες κατέγραψαν και αναμετάδωσαν τις κτηνώδεις πράξεις τους και, σε κάθε περίπτωση, άφησαν πειστήρια για αυτές, που εύκολα και άμεσα θα μπορούσαν να γίνουν γνωστά μέσα από τα δίκτυα ενημέρωσης. Ήθελαν να καταδείξουν ότι έχουν τη δύναμη να ταπεινώσουν και να εξευτελίσουν τον αντίπαλο και συνολικά τη Δύση. Το πρότυπο το ανέδειξε και το καλλιέργησε ως μεθοδολογία πυγμής, τρόμου και στρατολόγησης το ISIS. Προφανώς, βρήκε τους επιγόνους του.
Οι τρομοκράτες στόχευσαν και κατέσφαξαν αδιακρίτως στρατιώτες και αμάχους. Ήθελαν να στείλουν το μήνυμα πως για τους ίδιους, ό,τι αντιπροσωπεύουν και όσους τους στηρίζουν δεν υπάρχει καμιά γέφυρα επικοινωνίας με τον αντίπαλο. Οι τρομοκράτες έγιναν μακελάρηδες όσων συμμετείχαν σε ένα φεστιβάλ ειρήνης και εορτασμού, με μουσική και χορό. Ήθελαν να καταδείξουν ότι καμιά ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει με τους ίδιους και ότι αντιμετωπίζουν με το ίδιο μίσος και περιφρόνηση όσους κατά τα άλλα υποστηρίζουν την ανάγκη συνεννόησης μαζί τους. Η επιλογή, εξάλλου, του φεστιβάλ μόνο τυχαία δεν ήταν. Γνώριζαν για τον χρόνο και τον τόπο της διεξαγωγής του, όπως ακριβώς γνώριζαν οι δολοφόνοι στο «Μπατακλάν», στο Παρίσι, τον Νοέμβριο του 2016. Έδειξαν, επίσης, οι τρομοκράτες το μίσος και την απέχθειά τους σε οτιδήποτε είναι συνώνυμο της μουσικής, της διασκέδασης, της χαράς και της ζωής. Τους είχαν, βέβαια, προλάβει οι δήμιοι του Ισλαμικού Κράτους.
Οι τρομοκράτες πυρπόλησαν ανθρώπους, υποδομές και κατοικίες. Ήθελαν να επιβεβαιώσουν, με τον πλέον εμφατικό τρόπο, ότι δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα του Ισραήλ και των ανθρώπων του να υπάρχουν. Δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια συνεννόησης. Οι τρομοκράτες, με τις κτηνώδεις πράξεις τους, ήθελαν να δημιουργήσουν αυτοτροφοδοτούμενους πυρήνες ριζοσπαστικοποίησης.
Το εγχείρημα δεν είναι νέο. Δεν διακρίνεται για τη μαζικότητα αποτελεσματικότητάς του. Οι τρομοκράτες στοχεύουν να προκαλέσουν τη σύγκρουση δίχως αύριο, μεταξύ αυτών που θέλουν δικαιωματικά να απαντήσουν και αυτών που θα θεωρήσουν ότι δεν θα έχουν άλλη επιλογή παρά να συνασπισθούν για να αντιμετωπίσουν τη σφοδρότητα της απάντησης. Τα κράτη, όμως, έχουν μνήμη, εμπειρία και ένστικτο αυτοσυντήρησης. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι θα αποτελέσουν παρελκόμενα των νοσηρών στοχεύσεων των τρομοκρατών και των επιλογών τους.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ