Έλενα Κουντουρά στο “Π”: Ο καρκίνος του μαστού δεν περιμένει
–Άμεση ανάγκη για καθολική πολιτική πρόληψης, διάγνωσης, θεραπείας και φροντίδας
Της
ΕΛΕΝΑΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ
Ευρωβουλευτού ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
Ο Οκτώβριος έχει θεσμοθετηθεί ως ο μήνας πρόληψης και ενημέρωσης κατά του καρκίνου του μαστού, του πιο συχνού τύπου καρκίνου στον γυναικείο πληθυσμό, και 15 Οκτωβρίου είναι η Ημέρα Υγείας του Μαστού.
Ως ευρωβουλευτής, με αρμοδιότητα και έργο σε κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα, μέλος της Ομάδας των Ευρωβουλευτών κατά του Καρκίνου ΜAC και πρόεδρος τoυ Europa Donna Hellas, του ελληνικού παραρτήματος του Πανευρωπαϊκού Συνασπισμού κατά του Καρκίνου του Μαστού Europa Donna, γνωρίζω καλά τα τεράστια προβλήματα και λαμβάνω πολλές αγωνιώδεις καταγγελίες συμπολιτών μας για τη ζωή τους εξαιτίας της ανεπαρκούς πρόσβασης στην πρόληψη, στη διάγνωση ή στη θεραπεία.
O καρκίνος του μαστού είναι μια πλήρως ιάσιμη ασθένεια εφόσον εντοπιστεί έγκαιρα και κάθε γυναίκα πρέπει να στηρίζεται και να διευκολύνεται ώστε να μπορεί να κάνει τον προληπτικό της έλεγχο. Η πολιτική στην υγεία για τα θέματα του καρκίνου του μαστού πρέπει να συνδεθεί οριζόντια με όλες τις πολιτικές για την εργασία, την οικονομία και το κοινωνικό κράτος, γιατί όταν μια γυναίκα νοσεί υποφέρει μαζί της και όλη η οικογένεια.
Μία από τις καταγγελίες που έλαβα μόλις την περασμένη εβδομάδα ήταν από γυναίκα εργαζόμενη, ασθενή με καρκίνο του μαστού και μερική μαστεκτομή, που έχει μπροστά της ακόμη 33 θεραπείες ακτινοβολιών και ανοσοθεραπειών. Αναγκάζεται να παίρνει άδειες άνευ αποδοχών επειδή έχει εξαντλήσει τις ημέρες αναρρωτικής άδειας που δικαιούται από τον νόμο και, συγχρόνως, δυσκολεύεται να καλύψει τα έξοδα μετακίνησης επειδή οι θεραπείες της σε δημόσιο νοσοκομείο είναι 95 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη όπου μένει.
Πόσο ισότιμα στηρίζονται οι γυναίκες που ζουν μακριά από τα αστικά κέντρα και εξακολουθούν να στερούνται επαρκών υπηρεσιών για την υγεία τους και τη ζωή τους;
Οι αριθμοί είναι πολύ σκληροί. Το 2022 διαγνώστηκαν στην Ελλάδα 4.500 νέες περιπτώσεις καρκίνου του μαστού και 1.600 γυναίκες έχασαν τη ζωή τους από τη νόσο, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Εθνικού Ιδρύματος Νεοπλασιών. Και η παρατεταμένη πανδημία αύξησε τα κρούσματα λόγω των αναβολών προληπτικών ελέγχων και χειρουργείων και τραγικών καθυστερήσεων στη διάγνωση των περιστατικών.
Όσον αφορά την πρόληψη, η πρόσβαση των γυναικών σε σύγχρονες ψηφιακές μαστογραφίες είναι διαθέσιμη από το 2018, από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που ανταποκρίθηκε άμεσα στο αίτημα γυναικών βουλευτών όλων των κομμάτων, με επικεφαλής την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, για προληπτική μαστογραφία κάθε 2 χρόνια σε γυναίκες 40 – 50 ετών και κάθε χρόνο σε γυναίκες άνω των 50 ετών ή άνω των 35 ετών εφόσον ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου.
Το νέο πρόγραμμα «Φώφη Γεννηματά» για τον προσυμπτωματικό έλεγχο, που υλοποιείται από τη σημερινή κυβέρνηση, αφορά δυστυχώς γυναίκες μόνο άνω των 50 ετών και επομένως αποκλείει γυναίκες νεότερων ηλικιών.
Περιορίζεται μόνο στις γυναίκες που διαθέτουν ΑΜΚΑ, αποκλείοντας ομάδες όπως οι μετανάστριες και οι πρόσφυγες, και δεν προσφέρεται σε κάθε περιφερειακή ενότητα της χώρας.
Αυτό σημαίνει ότι πολλές γυναίκες σε απομακρυσμένες περιοχές και σε νησιά, ειδικά στις σημερινές συνθήκες παρατεταμένης ακρίβειας και οικονομικής κρίσης, αδυνατούν να ανταποκριθούν στις αυξημένες δαπάνες μετακίνησης ή να λείψουν από την εργασία τους.
Αντίστοιχα, πολλές γυναίκες που έχουν διαγνωστεί ή βρίσκονται σε στάδιο θεραπείας αντιμετωπίζουν τιτάνιες δυσκολίες στη θεραπεία τους και στη φροντίδα τους και ο αγώνας για την επιβίωσή τους υπονομεύεται από την έλλειψη επαρκών δομών και υπηρεσιών θεραπείας, φροντίδας και ψυχολογικής υποστήριξης στον τόπο που ζουν.
Κανένα πρόγραμμα, λοιπόν, για τον καρκίνο του μαστού δεν μπορεί να αποδώσει αποτελεσματικά όταν δεν λαμβάνει ουσιαστικά υπόψη τις σημερινές επείγουσες ανάγκες χιλιάδων γυναικών που παλεύουν μόνες τους με την απειλή του καρκίνου, χωρίς την πλήρη στήριξη της Πολιτείας.
Απαιτείται εθνική, καθολική πολιτική για την αντιμετώπιση του καρκίνου, με ισχυρό Δημόσιο Σύστημα Υγείας, που να εξασφαλίζει την καθολική κάλυψη και την ισότητα στην πρόσβαση στις υπηρεσίες, σε όλα τα στάδια, από την πρόληψη μέχρι τη θεραπεία και τη μετεγχειρητική φροντίδα. Οφείλουμε, με καθολικές υπηρεσίες και στοχευμένες πλέον πολιτικές, να διασφαλίσουμε ότι καμία γυναίκα δεν θα είναι και δεν θα νιώθει μόνη της στον αγώνα για τη ζωή της.
