Φωτιά και λάβρα η φοιτητική στέγη
Mπροστά σε μια νέα πραγματικότητα, που συνιστά μια ακόμα… μαχαιριά στον οικογενειακό προϋπολογισμό, βρίσκονται οι γονείς των παιδιών που στις τελευταίες εξετάσεις πέρασαν σε κάποιο πανεπιστήμιο της επαρχίας.
Γιατί τώρα, που έρχεται η περίοδος που θα ανοίξουν τα πανεπιστήμια, πάνε στις πόλεις που λειτουργούν οι σχολές που θα πάνε τα παιδιά τους και αρχίζουν να δέχονται τις πρώτες… μπαταριές, δηλαδή τις τιμές των επιπλωμένων διαμερισμάτων για φοιτητές, που φέτος έχουν πάει… στον ουρανό.
Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς ακινήτων, η αύξηση στα ενοίκια των φοιτητικών κατοικιών σε σχέση με πέρυσι ανέρχεται στο 20%. Αυτό οφείλεται στη μικρή προσφορά σπιτιών, καθώς τα περισσότερα οι ιδιοκτήτες τα νοικιάζουν με το σύστημα Airbnb, και φυσικά στο γενικότερο κλίμα αυξήσεων, που συμπαρασύρει κάθε οικονομική δραστηριότητα. Σε βάθος εικοσαετίας, οι αυξήσεις ξεπερνούν το 62%. Οι πόλεις στις οποίες συναντάμε τις μεγαλύτερες αυξήσεις είναι η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα, ο Βόλος, το Ηράκλειο Κρήτης και η Κομοτηνή. Τα σκήπτρα τα έχει η Αθήνα, καθώς μέσα σε δέκα χρόνια τα ενοίκια στα φοιτητικά διαμερίσματα αυξήθηκαν κατά 80%!
Η πρωτοφανής αυτή ακρίβεια έχει οδηγήσει πολλούς φοιτητές στην απόφαση να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους και να επιχειρήσουν να ξαναδώσουν του χρόνου εξετάσεις, μήπως και περάσουν σε σχολή κοντά στο σπίτι τους, για να μην υποχρεωθούν να… ξενιτευτούν.
Και βέβαια να τονίσουμε ότι το φοιτητικό επίδομα, μετά τη ραγδαία άνοδο των ενοικίων, δεν φτάνει για… τίποτα. Επίσης, εκείνο που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι σε κάποια πανεπιστήμια λειτουργούν φοιτητικές εστίες, οι οποίες όμως καλύπτουν μόλις το 3% των φοιτητών. Ουσιαστικά, δηλαδή, είναι σαν να μην υπάρχουν…
Την έλλειψη φοιτητικών εστιών, όπως δείχνουν τα πράγματα, σχεδιάζει να εκμεταλλευτεί η ιδιωτική πρωτοβουλία, καθώς σε κάποιες πόλεις μεγάλες εταιρείες έχουν αγοράσει εκτάσεις κοντά στις πανεπιστημιακές σχολές προκειμένου να δημιουργήσουν ιδιωτικές φοιτητικές εστίες, που θα διαθέτουν καταλύματα σε φοιτητές με χαμηλότερο ενοίκιο και με περισσότερες παροχές.
Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν επειδή το κράτος παρουσιάζει εμφανείς αδυναμίες στον συγκεκριμένο τομέα και βρίσκουν χώρο να παρεισφρήσουν οι διάφοροι επιχειρηματίες. Γιατί, αν αυτό που πάνε να κάνουν οι ιδιώτες το έκανε το κράτος, δεν θα υπήρχε πρόβλημα.
Αλλά, είπαμε, ο πολίτης σ’ αυτήν τη χώρα έρχεται πάντα τελευταίος. Τον θυμούνται μόνο όταν είναι να πληρώσει και να… ψηφίσει.
