Γκρίζα τουρκική προπαγάνδα για τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και για «μοιρασιά» των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Κυπριακή ΑΟΖ
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
Ήταν φυσικό να προκαλέσει ερωτήματα και ανησυχίες το πρόσφατο δημοσίευμα της Τουρκικής εφημερίδας «Γενί Σαφάκ», προσκείμενης στον Ερντογάν, για τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Η εφημερίδα έκανε λόγο για ευχάριστη έκπληξη, από την Ελληνική πλευρά, που σταμάτησε τη στρατιωτικοποίηση νησιών και νησίδων του Αιγαίου «που δεν έχουν αποδοθεί με συνθήκες στην Ελλάδα».
Με εύσχημο τρόπο, το Τουρκικό δημοσίευμα κάνει αμάλγαμα του εξοπλισμού των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, που παραβιάζει, κατά την Τουρκική άποψη, το καθεστώς αποστρατικοποιήσεώς τους και θέτει, σε μια τέτοια περίπτωση, υπό αμφισβήτηση την Ελληνική κυριαρχία σ’ αυτά, με την Τουρκική θεωρία περί γκρίζων ζωνών. Η τελευταία ισχυρίζεται ότι υπάρχουν 152 νησιά ή και πολύ περισσότερα νησιά, νησίδια και βραχονησίδες στο Αιγαίο που δεν έχουν παραχωρηθεί με συνθήκες στην Ελλάδα και είναι, επομένως, αδιευκρίνιστης κυριαρχίας, που πρέπει να γίνει αντικείμενο διαπραγματεύσεως μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.
Η Τουρκία συμπλέκει σκοπίμως το θέμα της στρατιωτικοποιήσεως των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, το οποίο έχει εγείρει κατά την τελευταία περίοδο, φτάνοντας στο σημείο να αμφισβητεί, λόγω καταγγελλόμενης παραβιάσεως των Συνθηκών, και την Ελληνική κυριαρχία σ’ αυτά, με το γνωστό θέμα της Τουρκικής διεκδικήσεως νησιών, νησίδων και βραχονησίδων στο Αιγαίο που είναι δήθεν, απροσδιορίστου κυριαρχίας και κατά πρώτιστο λόγο Τουρκικά, εφόσον η Τουρκία είναι χώρα-διάδοχος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Ασφαλώς το δημοσίευμα επιδιώκει, ταυτόχρονα, δύο στόχους. Πρώτον, να συντηρεί στο εσωτερικό την υποστήριξη στον Ερντογάν, καλλιεργώντας την ιδέα ότι αυτός προωθεί και επιτυγχάνει τους στόχους της Τουρκικής εθνικής πολιτικής, και, δεύτερο, να ασκεί επιθετική προπαγάνδα προς την Ελληνική πλευρά, με υποβολιμαίες «πληροφορίες», που προεξοφλούν ως μονόδρομο Ελληνικές υποχωρήσεις και να δημιουργεί ταυτόχρονα σύγχυση και διχασμό στην Ελληνική πλευρά.
Η Ελληνική κοινή γνώμη δεν θα ήταν τόσο ευεπίφορη στην Τουρκική προπαγάνδα, εάν είχε εμπιστοσύνη στην Ελληνική ηγεσία, εάν πίστευε ότι δεν συζητά και δεν διαπραγματεύεται αυτά που δεν πρέπει και εάν δεν περίμενε να μάθει από την Τουρκική πλευρά τι συζητείται απορρήτως μεταξύ των δύο πρωθυπουργών.
Οι αμφιβολίες και οι ανησυχίες της Ελληνικής πλευράς είναι εύλογες, όταν ακούει τον πρωθυπουργό της να μιλά προκαταρκτικά, πριν από οποιαδήποτε επίσημη συζήτηση, για ανάγκη υποχωρήσεων. Όταν τον ακούει να αναφέρεται στη Νέα Υόρκη, σε συνέντευξή του στο CNN, σε «εδαφικές διαφορές» με την Τουρκία. Όταν η αδελφή του πρωθυπουργού, πρώην υπουργός Εξωτερικών και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, να δηλώνει απροκάλυπτα ότι «δεν έχει κανένα ταμπού με τη συνεκμετάλλευση». Όταν πληροφορείται ότι διά της πλαγίας οδού, που οδηγεί στην Ουκρανία, απομακρύνονται από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου οπλικά συστήματα και δεν αντικαθίστανται.
Όταν ιδίως, μετά τα BMP1, σημαντικό αριθμό πολυπυραυλικών συστημάτων RM70, αντιαεροπορικών πυραύλων Στίνγκερ, αντιαρματικών πυραύλων και πυρομαχικών, γίνεται τώρα λόγος για απομάκρυνση και όλων των Ρωσικής προελεύσεως αντιαεροπορικών συστημάτων, χωρίς καμιά πρόβλεψη για άμεση αντικατάστασή τους, ώστε να μην υπάρξει κενό στην αντιαεροπορική άμυνα των νησιών. Τη στιγμή μάλιστα που πληθύνονται, άμετρα, οι απειλές με τα Τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Όταν επίσης γίνονται συζητήσεις για Ελληνοτουρκική και ενδεχομένως Ευρω-Τουρκική συμφωνία για την παράνομη μετανάστευση, με διεκδικούμενο αντάλλαγμα από την Τουρκία, εκτός από τα πολλά δισεκατομμύρια ευρώ, την άρση της βίζας για όλους τους Τούρκους υπηκόους. Αναλογίζεται κανείς στην κυβέρνηση ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις ενός τέτοιου μέτρου για την άμυνα του Αιγαίου, τη διαφύλαξη της δημογραφικής του δομής και γενικά για την εθνική ασφάλεια της χώρας;
Το δημοσίευμα όμως της «Γενί Σαφάκ» ακολούθησαν οι δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, ο οποίος, χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα τη συμφωνία Ισραήλ – Λιβάνου, για την οριοθέτηση της μεταξύ τους ΑΟΖ, παρά το γεγονός ότι δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις, πρότεινε «μοιρασιά» των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Κυπριακής ΑΟΖ μεταξύ του ψευδοκράτους και της Ελληνικής πλευράς, χωρίς να αναμένεται προηγουμένως η λύση του Κυπριακού.
Η Τουρκική πρόταση υποκρύπτει πολλούς στόχους ταυτόχρονα. Την αμφισβήτηση, κατά πρώτο λόγο, της Κυπριακής ΑΟΖ και την προβολή «δικαιωμάτων» των Τουρκοκυπρίων και του ψευδοκράτους όχι μόνο στην ΑΟΖ των κατεχομένων αλλά και στον Νότο, σ’ ολόκληρη την ΑΟΖ της Κύπρου, γιατί οι Τουρκοκύπριοι είναι «συνιδιοκτήτες» και «συνέταιροι» σ’ ολόκληρο το νησί.
Στην αμφισβήτηση, κατά δεύτερο λόγο, των ορίων της Κυπριακής ΑΟΖ, που εφάπτεται με την ΑΟΖ του Ισραήλ και του Λιβάνου, και την προβολή της θεωρίας της «Γαλάζιας Πατρίδας», βάσει της οποίας τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, πέραν των 12 μιλίων των χωρικών τους υδάτων. Σε μια τέτοια περίπτωση, η ΑΟΖ του Λιβάνου και του Ισραήλ δεν θα είχε επαφή με την Κυπριακή ΑΟΖ, αλλά με την Τουρκική, που κατά την Τουρκική άποψη προεκτείνεται νότια από τα Τουρκικά παράλια και συναντά την ΑΟΖ των δύο αυτών χωρών και της Αιγύπτου. Η Τουρκία, για να δελεάσει το Ισραήλ και την Αίγυπτο, τους προσφέρει σε μια τέτοια περίπτωση μεγάλα κομμάτια της Κυπριακής ΑΟΖ. Με τον Λίβανο, η Κυπριακή Δημοκρατία έχει διαπραγματευθεί και συμφωνήσει για την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Η επικύρωσή της όμως παρέμεινε σ’ εκκρεμότητα λόγω της γνωστής διαμάχης που είχε ο Λίβανος με το Ισραήλ. Η διευθέτηση της μεταξύ τους ΑΟΖ, με τη διαμεσολάβηση τρίτων, ανοίγει θεωρητικά την προοπτική να ολοκληρωθεί η συμφωνία οριοθετήσεως ΑΟΖ και μεταξύ Λιβάνου και Κύπρου.
Η Τουρκία όμως ασκεί πιέσεις στον Λίβανο να μην ολοκληρώσει τη συμφωνία με την Κυπριακή Δημοκρατία και δραστηριοποιείται διπλωματικά για να αναλάβει ρόλους στην ΑΟΖ του Λιβάνου και την εν δυνάμει ΑΟΖ της Παλαιστινιακής Αρχής, σε συμφωνία και συνεργασία με το Ισραήλ. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η Τουρκική προπαγάνδα είχε διαδώσει, προσφάτως, «πληροφορίες» για κοινές γεωτρήσεις με το Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, η Άγκυρα θέλει να εντάξει και τις διεκδικήσεις της στην Κυπριακή ΑΟΖ, τις οποίες προβάλλει με δύο τρόπους. Προτάσσοντας αφενός τα δήθεν «δικαιώματα» των Τουρκοκυπρίων και αφετέρου τη θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας», σύμφωνα με την οποία τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ πέραν των χωρικών τους υδάτων.
Με αυτές τις προτάσεις, ο Χακάν Φιντάν προωθεί, κατά τρίτο λόγο, την ιδέα της συνεκμεταλλεύσεως, αρχίζοντας από την Κύπρο, αλλά και την «ισότιμη κυριαρχία» του ψευδοκράτους και τη «λύση» του Κυπριακού πάνω στη βάση δύο ισοτίμων και ισοκυριάρχων «κρατών», όπως επισήμως ζήτησε ο Ταγίπ Ερντογάν από το βήμα της Γ. Συνελεύσεως του ΟΗΕ.
Παρέλκει, βεβαίως, να υπογραμμισθεί ο στόχος της υπονομεύσεως από την Άγκυρα και των περιφερειακών στρατηγικών συμμαχιών της Ελλάδος και της Κύπρου, με την Αίγυπτο, δηλαδή, και το Ισραήλ.
