Γιάννης Ιωαννίδης… ο “ξανθός” κόουτς του ελληνικού μπάσκετ
Σε ηλικία 78 ετών έφυγε από τη ζωή μία από τις κορυφαίες και εμβληματικές προσωπικότητες του ελληνικού αθλητισμού, ο Γιάννης Ιωαννίδης, βυθίζοντας στο πένθος τον αθλητικό και όχι μόνον κόσμο.
Ο «Ξανθός», όπως ήταν το προσωνύμιο του στους πάγκους, συνέδεσε το όνομά του με τον Άρη Θεσσαλονίκης, τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής της μεγάλης ομάδας των Νίκου Γκάλη και Παναγιώτη Γιαννάκη (1978-79 και 1982-1990) που έβαλε το άθλημα στα σπίτια των Ελλήνων τη δεκαετία του 80. Από το 1991 έως το 1996 διετέλεσε προπονητής του Ολυμπιακού, ακολούθησε η θητεία στην ΑΕΚ (1996-98) για να επιστρέψει στον Ολυμπιακό (1999-2000). Ο Γιάννης Ιωαννίδης ασχολήθηκε και με την πολιτική και διετέλεσε υφυπουργός Αθλητισμού.
Η ανακοίνωση της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης
“Μια σημαντική προσωπικότητα του ελληνικού μπάσκετ, ένας άνθρωπος που έζησε στο άθλημα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ως αθλητής και προπονητής και είχε καθοριστική συμβολή σε σημαντικές στιγμές της ιστορίας του στην Ελλάδα, έφυγε σήμερα από τη ζωή. Ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο “ξανθός” όπως έμεινε γνωστός στο πέρασμα των χρόνων, απεβίωσε σε ηλικία 78 ετών και τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΟΚ και ο πρόεδρο Ευάγγελος Λιόλιος εκφράζουν τη βαθιά τους θλίψη και τα συλλυπητήριά τους στην οικογένειά του.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε διατελέσει δύο φορές στην καριέρα του προπονητής της Εθνικής ανδρών, στην οποία είχε συμμετάσχει και κατά τη διάρκεια της αθλητικής του καριέρας. Συνέδεσε το όνομά του με τον Αρη, διέγραψε ξεχωριστή διαδρομή με τον Ολυμπιακό, αλλά και στο πιο σύντομο πέρασμά του από την ΑΕΚ, ενώ είχε προπονήσει ακόμα τον Γυμναστικό Σύλλογο Λάρισας.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε εκλεγεί βουλευτής και διατελέσει και Υφυπουργός Αθλητισμού.”
Λίγα λόγια για τον «Ξανθό» του ελληνικού μπάσκετ
Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 26 Φεβρουαρίου 1945. Ο πατέρας του, Δημήτριος, και η μητέρα του, Ελένη (το γένος Τσορλίνη), κατάγονται από την ιστορική Γευγελή. Ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει μια κόρη.
Μεγάλη του αγάπη είναι το μπάσκετ, με το οποίο ασχολήθηκε από τα παιδικά του χρόνια, με αποτέλεσμα στα 15 του να αγωνίζεται βασικός στην ομάδα του Άρη. Η θέση του ήταν πλέι μέικερ. Ο Γιάννης Ιωαννίδης είναι επίσης πτυχιούχος Γεωπονικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και έχει εργασθεί ως γεωπόνος στην Αγροτική Τράπεζα.
Ο Γιάννης Ιωαννίδη ήταν Έλληνας καλαθοσφαιριστής, προπονητής και πολιτικός. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ: συνολικά κατέκτησε 12 Πρωταθλήματα και 6 Κύπελλα. Παραμένει μέχρι σήμερα ο προπονητής που κρατάει το ρεκόρ των περισσότερων τίτλων πρωταθλητή Ελλάδας, αφού κέρδισε 12 (έναν παραπάνω από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς), καθώς και των περισσότερων νικών σε αγώνες πρωταθλήματος (418 νίκες).
Γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη θέση του προπονητή, έχοντας θητεύσει στους Άρη, Λάρισα, Ολυμπιακό, ΑΕΚ, αλλά και στην εθνική ομάδα. Κατέκτησε συνολικά 18 τίτλους, με τον Άρη και τον Ολυμπιακό. Αναλυτικά:
12 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 8 με τον Άρη (1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990) και 4 με τον Ολυμπιακό (1993, 1994, 1995, 1996).
6 Κύπελλα Ελλάδας: 5 με τον Άρη (1985, 1987, 1988, 1989, 1990) και 1 με τον Ολυμπιακό (1994).
Επίσης κατέκτησε 3 φορές τη δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα Ελλάδας (Άρης το 1984, Ολυμπιακός το 1992 και ΑΕΚ το 1997), ενώ υπήρξε 2 φορές φιναλίστ του Κυπέλλου Ελλάδας (Άρης το 1984 και ΑΕΚ το 1998).
Δεν κατάφερε, ωστόσο, να κατακτήσει κανέναν ευρωπαϊκό τίτλο, παρ’ ότι βρέθηκε 6 φορές στο final four (φάιναλ φορ) της Ευρωλίγκα. Τις πρώτες 3 φορές με τον Άρη επί 3 συνεχόμενα χρόνια (1988, 1989, 1990) δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, ενώ το κατάφερε τις επόμενες 3 φορές (το 1994 και το 1995 με τον Ολυμπιακό και το 1998 με την ΑΕΚ), γνωρίζοντας όμως και τις 3 φορές την ήττα στον τελικό.
Ιδιόρρυθμος χαρακτήρας, ισχυρογνώμων και απόλυτος, έντονα προληπτικός και βαθιά θρησκευόμενος, παρά την τάση να ρίχνει «Παναγίες» στους παίκτες του στα τάιμ άουτ, ο Ιωαννίδης αναγνωρίζεται ως ο καθοδηγητής της μεγάλης ομάδας του Άρη της δεκαετίας του 1980, που βοήθησε πολύ στο να αγαπήσουν οι Έλληνες το μπάσκετ. Στον Ολυμπιακό, ήταν ο αγαπημένος προπονητής του Σωκράτη Κόκκαλη, ακριβώς λόγω του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του.
Στην πολιτική, υπήρξε βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας από το 2004 μέχρι το 2015 και διετέλεσε Υφυπουργός «Πολιτισμού» στην δεύτερη κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή και Υφυπουργός «Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού» στη κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά.
Από τις εκλογές του 2004 μέχρι τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 κατείχε θέση βουλευτή στην Εκλογική περιφέρεια Α΄ Θεσσαλονίκης με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και μετά τις εκλογές του 2007 διορίστηκε στη θέση του υφυπουργού Πολιτισμού, αρμόδιου για θέματα Αθλητισμού, θέση που κράτησε μέχρι τις 7 Οκτωβρίου 2009. Μετά την επανεκλογή του το 2009, άσκησε τα καθήκοντα του υπεύθυνου Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Αθλητισμού της Νέας Δημοκρατίας. Στη νέα κυβέρνηση συνεργασίας της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ που συγκροτήθηκε μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 τοποθετήθηκε ξανά στη θέση του υφυπουργού Αθλητισμού, ως τον Ιούνιο του 2013.
Διετέλεσε μεταξύ άλλων μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων, της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Έρευνας και Τεχνολογίας, της Υποεπιτροπής για την Παρακολούθηση θεμάτων Αθλητισμού, της Διαρκούς Επιτροπής Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης & Δικαιοσύνης, της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ισότητας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, της Διακομματικής Επιτροπής για τη Διαμόρφωση Θεσμικού Πλαισίου Εγγυήσεων Διαφάνειας στον Αθλητισμό, καθώς και της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος.
Του έχουν απονεμηθεί πολλές διακρίσεις, από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, από ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, από νομικά και φυσικά πρόσωπα και πλήθος άλλους φορείς. Ανάμεσα στις διακρίσεις του προεξέχουσα θέση κατέχει η βράβευση του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών που φέρει τον τίτλο HOMO HELLENICUS. Ο τιμητικός αυτός τίτλος απονέμεται σε προσωπικότητες από όλο τον κόσμο που υπηρέτησαν με το έργο και τη ζωή τους τις Αξίες του Ελληνισμού, καθώς και σε υψηλά πολιτικά πρόσωπα και αρχηγούς κρατών, όπως στον Τάσο Παπαδόπουλο, στον Βλαντιμίρ Πούτιν και στον Νικολά Σαρκοζί.