Πέτα τις ψηφίδες…
Το πράγμα πάει να παγιωθεί – όχι ότι περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό. Και φέτος, λοιπόν, επίσημος χορηγός του Πανθρακικού, της τοπικής ομάδας της Κομοτηνής, παραμένει ο Λεβέντ Σαδίκ, γιος του συγχωρεμένου… αλλά και της μαμάς του, η οποία πριν από μερικές εβδομάδες είχε… καταγγείλει ότι ο άντρας της δολοφονήθηκε και δεν σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Τα είπε σε «εκδήλωση» στην Άγκυρα, και μάλιστα πολύ… εύγλωττα. Βέβαια, έπεσε σε αντιφάσεις η χήρα Σαδίκ, αλλά ποιος νοιάστηκε;
Σίγουρα όχι οι παράγοντες της ποδοσφαιρικής ομάδας, οι οποίοι, όπως φαίνεται, δεν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα…
Ο γιος της κυρίας και του συγχωρεμένου θα συνεχίσει να πληρώνει την αναγραφή της εταιρείας του, ΥΑΚΑ, στις μπλούζες των ποδοσφαιριστών. Η φίρμα διαβάζεται Γιακά(ς), όπως δηλαδή οι Κομοτηναίοι αποκαλούν την κερασοπεριοχή στις παρυφές της πόλης και κάτω από το βουνό – στον «γιακά» ακριβώς του βουνού…
Σε ό,τι αφορά την εταιρεία, πρόκειται για επιχείρηση επεξεργασίας και συσκευασίας κερασιών, με στόχο την προμήθεια «αρίστου προϊόντος» στην «Ελλάδα και σ’ όλον τον κόσμο»…
Την έφτιαξε το 2017, ενώ είχε ήδη παρεισφρήσει… στο τοπικό επιχειρείν, μέσω μιας γιαπωνέζικης εταιρείας που προμηθευόταν καπνό… από όλον τον κόσμο και άλλες τέτοιες δραστηριότητες, εκτός βεβαίως της εντεταλμένης, που είναι λίγο – πολύ γνωστή σε όσους ασχολούνται με τα συμβαίνοντα στη Θράκη…
Είχε κάνει μάλιστα και… αγροτική ημερίδα, στο προπύργιο των «εντεταλμένων», στα Αρριανά, αλλάζοντας τα φώτα στους ελληνικούς θεσμούς, προϊδεάζοντας –όσους είχαν τη διάθεση– για το τι θα επακολουθούσε.
Εν τω μεταξύ, πλασαρίστηκε ως αρωγός και… προστάτης των «ομογενών» κερασοπαραγωγών, που είναι στην πλειοψηφία τους μέλη της μειονότητας. Αν και αυτοί δεν έδειξαν μαζικά να πείθονται από τις… εξαγγελίες, χρειάστηκε να συναινέσουν – να του δίνουν, δηλαδή, με την παραγωγή τους…
Και κάπως έτσι, από πέρυσι, έγινε και αθλητικός παράγοντας, μέχρι να γίνει και ιδιοκτήτης του Πανθρακικού – αν δεν είναι ήδη…
«Το μεγάλο πλεονέκτημα της περιοχής μας αποτελεί η πολυπολιτισμικότητα και το ‘‘ψηφιδωτό’’ πολιτισμών και θρησκειών, με γνώμονα πάντα την ανάπτυξη του αθλητισμού της περιοχής μας και την ενασχόληση της νέας γενιάς με αυτόν», σημειώνεται, μεταξύ άλλων, στην ανακοίνωση της ομάδας, που προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, και μάλιστα με φράσεις και σκέψεις με τις οποίες πιπίλιζαν τον κόσμο πριν από 30 χρόνια – ευτυχώς, δεν μάσησαν όλοι.
Στην τελική, ένα ψηφιδωτό, για να δικαιολογήσει το όνομά του, θέλει διαφορετικές ψηφίδες. Εμείς, έτσι όπως το πάμε, τη λέξη-τρένο «πολυπολιτισμικότητα», αφού πρώτα την κάναμε λάστιχο, αρχίζουμε να την εξαφανίζουμε σιγά σιγά.
Όχι όλα…
Πεζοναύτης γίνεται γέφυρα για να πατήσει μια ηλικιωμένη.
Η φωτογραφία συγκλονίζει και αποδεικνύει ότι τελικά… δεν τα έχουμε δει όλα. Μια βιβλική καταστροφή και μερικά συμπεράσματα, που δεν έχουν καμιά σχέση με τον Θεό, χρειάστηκαν, απλώς…
Α, και τα φαινόμενα μαυραγοριτισμού που… αναμετρώνται με τη συγκεκριμένη φωτογραφία.
Το νεράκι
Διότι όταν μια εξάδα νερό στις πληγείσες περιοχές κοστίζει 15 ευρώ, αναρωτιέται κανείς όχι μόνο για το «πώς φτάσαμε εδώ;» αλλά και για το πόσο δρόμο έχουμε να διανύσουμε ακόμα για να πιάσουμε πάτο…
Να γιατί ο πεζοναύτης, που έγινε γέφυρα για την ηλικιωμένη μέσα στα λασπόνερα, έχει ανυπολόγιστη αξία…
Τρεις το λάδι…
Εν τω μεταξύ, το λάδι πάει στον Θεό και πριν βγάλουμε το ανάλογο συμπέρασμα, ότι… στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος, ίσως πρέπει να εξετάσουμε το γεγονός ότι το ελληνικό ελαιόλαδο γίνεται ανάρπαστο στις διεθνείς αγορές φέτος, που τόσο η Ιταλία όσο και η Ισπανία δεν έχουν τις προβλεπόμενες παραγωγές…
Εντυπωσιακό είναι το ότι και ο πιο μικρός έλληνας παραγωγός γνωρίζει ότι αλλιώς θα πουλήσει σήμερα και αλλιώς τον Νοέμβριο…
Πικρός Σεπτέμβρης
Μια επέτειος νεότερη, αλλά, δυστυχώς, συνέχεια της παλαιότερης.
Τα Σεπτεμβριανά, στις 5 – 6 Σεπτεμβρίου του 1955, όταν ένας καθοδηγούμενος τουρκικός όχλος στην Κωνσταντινούπολη προκάλεσε τα γνωστά βίαια επεισόδια σε βάρος των Ελλήνων αλλά και των Αρμενίων και γενικώς όλων των μειονοτήτων…
Έκλεψαν, λεηλάτησαν και πυρπόλησαν τα ελληνικά καταστήματα, σπίτια και σχολεία, βεβήλωσαν εκκλησίες, ακόμα και νεκροταφεία, τραυμάτισαν, βίασαν…
Όλα ξεκίνησαν με τη γνωστή τακτική της προβοκάτσιας: Επίθεση στο πατρικό του Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη, ωστόσο, όπως αποδείχθηκε, το επεισόδιο είχε σκηνοθετηθεί από την τουρκική κυβέρνηση.
Στις 14 Σεπτεμβρίου, μαζί με τη μεγάλη θρησκευτική γιορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, είναι η επέτειος της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Στην ουσία, πρόκειται για τον απολογισμό δύο ιστορικών περιόδων για την Ελλάδα: 1914 – 1918 και 1920 – 1924.
«Οι αρπαγές και οι λεηλασίες σπιτιών και περιουσιών, οι γεωργικές και κτηνοτροφικές καταστροφές, το γκρέμισμα σχολείων, ναών και άλλων ευαγών ιδρυμάτων, η καταστροφή βιοτεχνικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων, με τον παράλληλο ευτελισμό κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας, στον οποίο περιλαμβάνονταν βασανισμοί αιχμαλώτων, ακρωτηριασμοί, θανάτωση βρεφών, βιασμοί, η ηθική οδύνη υπό το κλίμα του τρόμου και της απειλής του θανάτου, αλλά και ατέλειωτες πορείες στα περιώνυμα ‘‘τάγματα εργασίας’’, με άγνωστο αριθμό ανθρώπων που χάθηκαν σ’ αυτά, οι απαγχονισμοί, τα δημόσια λιντσαρίσματα, καθώς και οι εκτελέσεις με αποφάσεις των τουρκικών Δικαστηρίων της Ανεξαρτησίας δεν έχουν μέχρι σήμερα ερευνηθεί πλήρως», γράφει η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια…
Έλλη Μητακίδου
