Ο υπουργός Υγείας έπαυσε τον διοικητή του Νοσοκομείου Μεταξά, για λόγους που η υγειονομική περιφέρεια στην οποία ανήκει λέει ότι δεν υφίστανται…
Αποπομπή χωρίς… αιτία, αλλά με πολλά ερωτηματικά
Γράφει ο
Νίκος Παρασκευάς
Mε συνοπτικές διαδικασίες και κάτω από την πίεση των συνδικαλιστών, που έβαλαν ακόμα και την κ. Αχτσιόγλου να κάνει σχόλιο για να πετύχουν τον στόχο τους, δηλαδή να αποδείξουν ότι δεν λειτουργεί τίποτε σωστά, ο υπουργός Υγείας Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έπαυσε τον διοικητή του Νοσοκομείου Μεταξά Χαράλαμπο Τουμπέκη, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά τους συνδικαλιστές, οι οποίοι υποστήριζαν ότι υπήρξαν καθυστερήσεις στο πρόγραμμα των χημειοθεραπειών.
Η αρμόδια υγειονομική περιφέρεια, όμως, προηγουμένως είχε ανακοινώσει ότι μια μόνο χημειοθεραπεία καθυστέρησε, ενώ οι υπόλοιπες 80 έγιναν κανονικά. Και αυτή που καθυστέρησε έγινε σε δύο ημέρες και δεν είχε την ελάχιστη επίπτωση στην υγεία του ασθενή.
Αυτό σημαίνει ότι ο υπουργός εμπιστεύθηκε τους συνδικαλιστές και… άδειασε την υγειονομική περιφέρεια, της οποίας προΐσταται, είτε για να κατευνάσει τα πνεύματα, για να μην του δημιουργήσουν προβλήματα και σε άλλα νοσοκομεία, είτε για να δώσει ένα δείγμα γραφής των προθέσεών του, δεδομένου ότι όλοι οι διοικητές των νοσοκομείων αισθάνονται… μετέωροι μετά τις εκλογές και την αλλαγή στην ηγεσία του υπουργείου.
Δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός ότι ελάχιστες μέρες πριν το πρόβλημα με τη χημειοθεραπεία εμφανίσθηκε δημοσίευμα για κακοδιαχείριση στο νοσοκομείο.
Η αποπομπή, όμως, του Χαράλαμπου Τουμπέκη έχει κι άλλες αναγνώσεις. Γιατί όσοι ζουν στον Πειραιά και γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, όπως και οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο, έχουν διαπιστώσει ότι ο πόλεμος εναντίον του διοικητή έχει ξεκινήσει από την ημέρα του διορισμού του. Και μάλιστα από εκείνους που είχαν ταχθεί για να τον βοηθούν και να τον συνδράμουν. Και έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να πριονίσουν την καρέκλα του, προκειμένου να την πάρουν εκείνοι.
Το άδικο σε όλη την ιστορία είναι ότι ο αναπεμφθείς, στα τρία περίπου χρόνια της θητείας του, με τις πρωτοβουλίες του αλλά και με τα πενιχρά μέσα που διέθετε, έκανε το Νοσοκομείο Μεταξά αγνώριστο, πολύ υψηλών προδιαγραφών, σε σημείο που να θεωρείται το καλύτερο των Βαλκανίων στο είδος του.
Και όμως, ολόκληρο αυτό το έργο, που ανακουφίζει, περιθάλπει, δίνει κουράγιο και ελπίδα και κυρίως θεραπεύει, δηλαδή χαρίζει ζωή σε χιλιάδες συνανθρώπους μας που δεν έχουν τα μέσα και τις δυνατότητες να πάνε στο εξωτερικό κινδυνεύει να γκρεμιστεί για μικροσυμφέροντα και μωροφιλοδοξίες κάποιων, που οχυρώνονται πίσω από κομματικές ίντριγκες και διαπλοκές για να επιβιώσουν. Όσο απάνθρωπο, απίστευτο, αποκρουστικό κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο, όσο αδιανόητο κι αν φαίνεται, δυστυχώς αποτελεί τη στυγνή πραγματικότητα της Ελλάδας του σήμερα και εν πολλοίς εξηγεί την κακοδαιμονία που μαστίζει τον δημόσιο τομέα, σε όλες τις εκφάνσεις του. Είναι κάτι που επανειλημμένα έχει στηλιτεύσει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που θέλει έναν δημόσιο τομέα λειτουργικό και αδιάβλητο, απαλλαγμένο από τις αγκυλώσεις και τις παθογένειες του παρελθόντος.
Αυτήν τη στυγνή πραγματικότητα έρχεται να επιβεβαιώσει κατά τον πλέον εμφατικό τρόπο η περίπτωση του Αντικαρκινικού Νοσοκομείου του Πειραιά, του Μεταξά, καθώς τη θέση του διοικητή, όπως φαίνεται, εποφθαλμιούν κάποιοι γνωστοί – άγνωστοι στην πόλη, που με καταγγελίες, που δεν ευσταθούν, καθώς δεν βρέθηκε κάτι επιλήψιμο κατά τη διερεύνησή τους –γι’ αυτό και δεν ασκήθηκε καμιά δίωξη–, επιδιώκουν… να βγάλουν άχρηστο το νοσοκομείο, παρόλο που έχει παρουσιάσει ένα εξαιρετικό έργο, που αναγνωρίζεται από όλους.
Έτσι, άρχισαν οι δημοσιεύσεις, οι βαρύγδουπες αναρτήσεις για ελέγχους που γίνονται, για πορίσματα που εκδίδονται με το κιλό και αφορούν εντοπισμό παραβάσεων κ.λπ.
Λες και ο κόσμος δεν γνωρίζει πως τέτοιες προμήθειες, τέτοιες δαπάνες περνούν από δέκα κόσκινα, από ελεγκτικούς μηχανισμούς, από ελεγκτικά συνέδρια κ.λπ.
Λες και δεν υπάρχει Εθνική Αρχή Διαφάνειας, που διερευνά κάθε καταγγελία κακοδιαχείρισης και κάθε υποψία ατασθαλίας. Και αυτή η Αρχή επί των συγκεκριμένων καταγγελιών έχει εκδώσει πόρισμα-καταπέλτη για τους καταγγέλλοντες, που λέει ξεκάθαρα ότι όλες οι διαδικασίες που έγιναν ήταν διαφανείς και κρυστάλλινες.
Και κάτι ακόμα. Ο ίδιος ο διοικητής του Μεταξά, ο κ. Τουμπέκης, ζήτησε από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους έλεγχο για την προμήθεια rapid tests και PCRs, κάνοντας σύγκριση του αριθμού των προμηθειών και του αριθμού των εξετάσεων, από τον οποίο δεν προέκυψε η παραμικρή υπέρβαση και αποδείχθηκε ότι το νοσοκομείο προμηθεύτηκε τα τεστ στη χαμηλότερη τιμή σε όλη την Ελλάδα!
Γιατί, λοιπόν, γίνεται όλος αυτός ο θόρυβος; Ποιοι πάνε να πλήξουν εκ των έσω την προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση για να δώσει το κάτι παραπάνω στον τομέα της υγείας; Ποιοι είναι εκείνοι που για μια θέση θυσιάζουν ένα νοσοκομείο; Είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι θα επιβραβεύσει κανείς την ιδιοτέλεια; Θα πει μπράβο στους αριβίστες και στους τυφλοπόντικες;
Δυστυχώς, η τελευταία εξέλιξη σε αυτό το συμπέρασμα οδηγεί. Και είναι απορίας άξιον πώς ένας υπουργός με την εμπειρία του κ. Χρυσοχοΐδη έπαυσε από τα καθήκοντά του έναν διοικητή με τέτοιο έργο. Αντί να ρωτήσει τους συνδικαλιστές ο κ. υπουργός, μήπως θα έπρεπε να ρωτήσει τους ασθενείς, τον κόσμο που σώζεται καθημερινά στο Μεταξά;
Μήπως τελικά είναι άλλοι οι λόγοι αυτής της παύσης-express; Όλα αυτά θα φανούν στη συνέχεια. Όπως και οι προθέσεις του κ. Χρυσοχοΐδη. Γιατί, έτσι κι αλλιώς, αυτή η υπόθεση αποτελεί το πρώτο crash test της θητείας του…
