Απειλή για τον τουρισμό μας η Αλβανία
Γράφει ο
Νίκος Παρασκευάς
Όταν μια χώρα όπως η Ελλάδα έχει ως βαριά βιομηχανία της τον τουρισμό και τείνει να αναγάγει τον κλάδο σε έναν από τους βασικότερους πυλώνες που στηρίζουν την οικονομία της οφείλει να περιφρουρήσει το τουριστικό της προϊόν και να το διαφυλάξει, ώστε να συνεχίσει να της αποφέρει έσοδα και τα επόμενα χρόνια.
Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να παρακολουθεί τις προσπάθειες που γίνονται από γειτονικές χώρες για την τουριστική τους ανάπτυξη, γιατί αυτές θα είναι οι πρώτες που θα λειτουργήσουν ανταγωνιστικά και θα επιδιώξουν να της πάρουν την πελατεία. Και εξυπακούεται ότι η παρακολούθηση δεν θα πρέπει να έχει την έννοια της θέασης, αλλά των μέτρων που πρέπει να ληφθούν για να μη χάσουμε την ηγεμονική θέση που κατέχουμε στο διεθνές τουριστικό στερέωμα.
Αφορμή για τις παραπάνω επισημάνσεις είναι μια πραγματικότητα που διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια στα βόρεια σύνορά μας και παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις για τον ελληνικό τουρισμό. Μιλάμε φυσικά για την τουριστική ανάπτυξη της Αλβανίας, που είναι αλματώδης και κάθε χρονιά σπάει το ρεκόρ της προηγούμενης. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι πέρυσι η γειτονική μας χώρα είχε αύξηση των τουριστικών ροών κατά 19%, που ήταν η μεγαλύτερη στην Ευρώπη, ενώ κάτι ανάλογο αναμένεται ότι θα προκύψει και φέτος. Συγκεκριμένα, επισκέφτηκαν την Αλβανία 7,5 εκατομμύρια τουρίστες, που κατέκλυσαν τις μήκους άνω των 300 χλμ. παραλίες των Αγίων Σαράντα, οι οποίες έχουν αξιοποιηθεί στο έπακρο από ντόπιους αλλά και ξένους επιχειρηματίες, κυρίως Ιταλούς, που έχουν δημιουργήσει εντυπωσιακές υποδομές και εγκαταστάσεις. Για φέτος υπολογίζεται ότι οι επισκέπτες θα φτάσουν τα 10 εκατ.
Πέραν όμως των υποδομών και του φυσικού κάλλους, αυτό που κάνει τη διαφορά και καθιστά την Αλβανία πόλο έλξης για τους επισκέπτες είναι οι εξαιρετικά χαμηλές τιμές. Όπως ανέφεραν τουριστικοί πράκτορες γνωστών γραφείων της χώρας μας, η διαμονή σε τετράστερο ξενοδοχείο ξεκινάει από 35 ευρώ και με πλήρη διατροφή δεν ξεπερνάει τα 45 ευρώ ημερησίως. Αν αναλογιστούμε ότι σε αντίστοιχο ξενοδοχείο σε παραλία της Πρέβεζας, που είναι στην ίδια ακτογραμμή, στο ίδιο φυσικό τοπίο, έχει 80 ευρώ την ημέρα μόνο το δωμάτιο και με πλήρη διατροφή ξεπερνάει το 100άρικο, εύκολα αντιλαμβανόμαστε τη διαφορά. Αλλά δεν είναι μόνο τα ξενοδοχεία. Γενικά οι τιμές είναι χαμηλές. Όταν για να φάει ένα ζευγάρι στην Αλβανία θέλει 20 ευρώ και στην Ελλάδα, σε τουριστικό προορισμό, πάνω από 60 ευρώ, τι άλλο να πούμε; Εκεί είναι η διαφορά και αυτό είναι το σημείο στο οποίο ο αλβανικός τουρισμός αποκτά προβάδισμα έναντι του δικού μας και πλέον αποτελεί σοβαρή απειλή.
Από δω και πέρα, στο χέρι μας είναι να ανταποκριθούμε στην πρόκληση και να διατηρήσουμε τα κεκτημένα μας. Με σοβαρότητα και συνέπεια, με πρόγραμμα και συγκεκριμένα μέτρα. Και κυρίως με ελέγχους ουσιαστικούς, που να αφορούν το προσφερόμενο προϊόν, τον εντοπισμό της αισχροκέρδειας κ.λπ. Όχι ελέγχους με τιμωρητική διάθεση προς τους επιχειρηματίες, αλλά με προσανατολισμό στο να πληρώνει ο επισκέπτης την υπηρεσία που του παρέχεται στη σωστή τιμή. Να εξαλειφθεί η λογική του να τα αρπάξουμε από τους τουρίστες για ένα τρίμηνο και με αυτά που θα βγάλουμε να περάσουμε όλο τον χρόνο, συν τις συντηρήσεις και τα όποια άλλα έξοδα προκύψουν…
Το στοίχημα του τουρισμού μπορούμε και πρέπει να το κερδίσουμε, αλλά αυτό δεν θα γίνει ως διά… μαγείας. Απαιτείται λογική, βούληση και κυρίως τακτική. Τα διαθέτουμε αυτά; Θα δείξει…
ΤΟ ΠΑΡΟΝ