Έφη Χαλιού στο “Π”: Αντεργατικό τερατούργημα, που φέρνει μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς

September 4, 2023 στις κατηγορίες ΑΠΟΨΕΙΣ,Αρθρογράφοι,γράφουν,ΠΟΛΙΤΙΚΗ,

Της
ΕΦΗΣ ΧΑΛΙΟΥ
Στελέχους του ΚΚΕ, Μέλους της Γραμματείας ΠΑΜΕ, ΓΣ ΟΤΟΕ

Ως «μάννα εξ ουρανού» για τους εργαζομένους παρουσιάζει το νέο αντιδραστικό νομοσχέδιό της η κυβέρνηση ΝΔ και ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της. Αποσιωπούν τις αντιδράσεις του ΚΚΕ και των εκατοντάδων συνδικάτων, που αποκαλύπτουν τα άρθρα του αντιδραστικού νομοσχεδίου, το οποίο φέρνει παραπέρα μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς και ζωής για τους εργαζομένους, και ιδιαίτερα τους νέους.

Αφού αυτό το νομοσχέδιο είναι τόσο φιλεργατικό, όπως και το ότι επιτρέπουν τη δουλειά έως τα 74 έτη, γιατί η ΝΔ δεν τα είχε αποκαλύψει προεκλογικά; Μα ακριβώς επειδή πρόκειται για βαθιά αντιλαϊκά μέτρα. Για το ΚΚΕ δεν υπάρχει καμία έκπληξη, καθώς όλα αυτά προβλέπονται από ευρωπαϊκές οδηγίες, από τη στρατηγική του κεφαλαίου, και εφαρμόζονται ήδη σε άλλες χώρες.

Η κυβέρνηση ομολογεί ότι οι χαμηλοί μισθοί των εργαζομένων εξανεμίζονται το πρώτο δεκαήμερο κάθε μήνα, ότι υπάρχει μεγάλη ακρίβεια στα τρόφιμα και στα βασικά λαϊκά είδη και σημαντική άνοδος των επιτοκίων στα στεγαστικά δάνεια. Ούτε λόγος, όμως, για αυξήσεις στους μισθούς. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι το απαγορεύουν. Η αναγκαστική λύση είναι οι εργαζόμενοι να ψάχνουν για δεύτερη δουλειά ή να κάνουν σωρηδόν υπερωρίες. Δεν είναι τυχαίο το ότι η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη στον αριθμό των υπερωριών για τους μισθωτούς. Η παράλληλη απασχόληση εξαπλασιάστηκε από το 2009, ενώ αντίθετα ο αριθμός των κλαδικών ΣΣΕ που υπογράφονται κάθε χρόνο μειώνεται.

Η κυβέρνηση παραδέχεται την παρανομία στην τήρηση των εργασιακών δικαιωμάτων από τις επιχειρήσεις, που δεν την αντιμετωπίζει, αλλά τη νομιμοποιεί, πετυχαίνοντας με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια: Και κάνει το χατίρι στους εργοδότες, ενισχύοντας τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, και κρατά την καταγεγραμμένη ανεργία πάνω από το 10%, ώστε να μην ξεπαγώσουν οι τριετίες αναδρομικά για όλους τους εργαζομένους. Το ίδιο συμβαίνει και με την εξαήμερη απασχόληση, το δωράκι της κυβέρνησης στους βιομηχάνους, που αντί να κάνουν προσλήψεις ανέργων θα ξεζουμίζουν τους εργαζομένους μέχρι τελικής πτώσεως για προσαύξηση 5 – 10 ευρώ την εβδομάδα.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι νομοθετεί υπέρ των εργαζομένων. Συμβαίνει, όμως, ακριβώς το αντίθετο. Κρατάει καθηλωμένους τους μισθούς (ο μέσος μισθός του 2022 είναι 25% κάτω από τον μέσο μισθό του 2011) και απογειώνει την ευελιξία, την εντατικοποίηση, την εκμετάλλευση. Νομοθετεί το δικαίωμα των εργοδοτών να εξοντώνουν τους εργαζομένους με δουλειά 13 ώρες την ημέρα, 78 ώρες την εβδομάδα, καταργώντας το διάλειμμα και υπονομεύοντας μια σειρά από δικαιώματα, όπως άδειες, επιδόματα, άδειες ασθενείας, δώρα, αποζημιώσεις απόλυσης κ.λπ.

Στη νέα επίθεση η κυβέρνηση έχει συνεταίρους. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι άφωνοι. Καθόλου τυχαίο. Αυτή την πολιτική υπερασπίζονται, στο δικό τους πλούσιο νομοθετικό – αντεργατικό έργο πατά η ΝΔ για να κλιμακώσει την επίθεσή της. Αντίστοιχα, οι ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ κάνουν σαν να μην υπάρχει το νομοσχέδιο. Στην ανακοίνωση της ΓΣΕΕ για τη ΔΕΘ δεν υπάρχει ούτε ως αναφορά. Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός ούτε θέλει ούτε μπορεί να οργανώσει την εργατική πάλη, αφού υπερασπίζεται τη στρατηγική του κεφαλαίου, τον «κοινωνικό εταιρισμό».

Το ΚΚΕ δεν θα σταματήσει στιγμή να αποκαλύπτει τις αντιδραστικές διατάξεις του νέου νομοσχεδίου. Παρά τα μεγάλα λόγια της κυβέρνησης και του υπουργείου Εργασίας, γνωρίζουν τη δύναμη του οργανωμένου λαού, τρέμουν τη μαζικοποίηση των συνδικάτων και των ταξικών αγώνων, την πάλη ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Θα κάνουμε τους φόβους τους αληθινούς.

Το ΚΚΕ θα μπει μπροστά στην οργάνωση της εργατικής – λαϊκής πάλης όχι μόνο για να μην περάσει το νέο τερατούργημα αλλά και για να καταργηθεί και αυτό στην πράξη μέσα από τους αγώνες για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων, με αυξήσεις στους μισθούς, 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο, σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Για να ικανοποιηθούν όλες οι σύγχρονες ανάγκες μας με βάση τις δυνατότητες της επιστήμης και της παραγωγής.