Γ. Πέρρος στο “Π”: Οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους να ακυρώσουν το νέο αντεργατικό «έκτρωμα»

August 14, 2023 στις κατηγορίες ΑΠΟΨΕΙΣ,Αρθρογράφοι,γράφουν,ΠΟΛΙΤΙΚΗ,

Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΡΡΟΥ
Μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και της Γραμματείας του ΠΑΜΕ

Οι τρόποι που σκαρφίζεται η κυβέρνηση, η οποία αποτελεί το πολιτικό προσωπικό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, για να αυξήσει τον βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων δεν είναι πλέον ούτε ευφάνταστοι ούτε πρωτόγνωροι.

Μετά τις συνεχείς επιθέσεις σε 5ήμερο και 8ωρο την περασμένη δεκαετία, μετά τη 10ωρη εργασία χωρίς υπερωριακή αμοιβή που θεσπίστηκε με τον «νόμο Χατζηδάκη», η κυβέρνηση φέρνει νέο εμβληματικό «έκτρωμα», που θα επιτρέπει δουλειά μέχρι και 16 ώρες την ημέρα, βαφτίζοντάς το και αυτό «δικαίωμα», όπως άλλωστε κάνει και με τη δουλειά μέχρι τον τάφο. Βάζουν στόχο τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, πάνω στον οποίο «χτίστηκαν» οι μισθοί, η ασφάλιση, οι συντάξεις, τα επιδόματα ανεργίας κ.λπ.

Είναι αδιανόητο την εποχή που οι παραγωγικές δυνατότητες και η επιστήμη κάνουν εφικτή τη μείωση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου οι εργαζόμενοι να τσακίζονται και να πεθαίνουν στη δουλειά, όπως ο μηχανικός στο εργοστάσιο της ΕΒΓΑ μετά από αμέτρητα συνεχόμενα 12ωρα στην αμμωνία, ο εργάτης με διαγνωσμένη καρδιοπάθεια μετά το 8ωρο στα Ναυπηγεία Ελευσίνας μέσα στο λιοπύρι και οι δεκάδες διανομείς από τροχαία σε καύσωνες και χιονιάδες. Και αυτό το ονομάζουν «δικαίωμα», «επιλογή» του εργαζομένου.

Δεν αποτελεί επιλογή κανενός εργαζομένου να δουλεύει σε δύο και τρεις εργοδότες για να συμπληρώσει τον άθλιο μισθό που παίρνει και να τα φέρει βόλτα με τις αυξημένες ανάγκες που έχει ο ίδιος και η οικογένειά του. Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει ότι οι παρεμβάσεις που έγιναν στον χρόνο εργασίας δεν θα έχουν τελειωμό, γιατί κριτήριο για αυτές είναι το καπιταλιστικό κέρδος.

Δικαίωμα δεν είναι να σακατεύεσαι για το κέρδος του εργοδότη, αλλά να δουλεύεις λιγότερες ώρες με αξιοπρεπές εισόδημα αντί να επιβιώνεις σε μια χαμοζωή. Δικαίωμα δεν είναι η απεργοσπασία, αλλά η δυνατότητα να παλεύεις οργανωμένα για να βελτιώσεις τους όρους και τις συνθήκες δουλειάς.

Χρειάζεται, λοιπόν, οι εργαζόμενοι να χαρακτηρίσουν εχθρό τους όχι μόνο αυτή την κυβέρνηση αλλά και όσους αναμασούν τις «οδηγίες της ΕΕ» και τα περί «ευρωπαϊκού κεκτημένου» και έτσι όχι μόνο υπερασπίζονται ή δίνουν ανοχή στο σχέδιο νόμου του Γεωργιάδη, αλλά τελικά ομολογούν την πιο βαθιά σήψη και χρεοκοπία του βάρβαρου αυτού συστήματος. Γιατί όλες μα όλες οι ευρωπαϊκές οδηγίες και αποφάσεις έχουν επιβάλει τα εξαντλητικά ωράρια, την υπερεργασία ήλιο με ήλιο, την κατάργηση της σταθερής δουλειάς, το κυνήγι της επιβίωσης κυριολεκτικά μέχρι τον θάνατο.

Δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε άσχετο το ότι από όλες τις χώρες της ΕΕ η Ελλάδα είχε πέρυσι το υψηλότερο ποσοστό εργαζομένων με υπερωρίες (12,6%) και είναι «πρωταθλήτρια» στους εργαζομένους με πάνω από 49 ώρες εργασίας την εβδομάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat.

Δεν χρειάζεται καμία ανοχή, λοιπόν, και καμία αναμονή, κανένας εφησυχασμός, όπως κάνει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που εξωραΐζει την Ευρωπαϊκή Ένωση των μονοπωλίων και τις ευρωπαϊκές οδηγίες, που τάχα είναι προς το συμφέρον των εργατών. Το ίδιο έκανε και με τον «νόμο Χατζηδάκη».

Ό,τι μέχρι σήμερα έμοιαζε παράνομο λόγω των ελάχιστων προστατευτικών προβλέψεων που είχαν κρατήσει οι εργαζόμενοι με τον σκληρό αγώνα τους και έχοντας στο πλευρό τους το κόμμα τους, το ΚΚΕ, την τελευταία δεκαετία έρχονται σαν τους κλέφτες να το θεσμοθετήσουν.

Ταυτόχρονα, ομολογούν τον φόβο τους για το οργανωμένο Εργατικό Κίνημα και τις μαζικές κινητοποιήσεις, γι’ αυτό και χρησιμοποιούν την καταστολή με φυλακίσεις και εξοντωτικά πρόστιμα σε απεργούς.

Γι’ αυτό και αξιοποιούν τα φερέφωνά τους, τους ρουφιάνους τους, στις επιχειρήσεις. Οι εργαζόμενοι δεν πτοούνται, όμως, από όλα αυτά. Έχουν και πείρα και γνώση, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές.

Είναι βέβαιο πως και ο σημερινός υπουργός θα ακολουθήσει τον δρόμο των προκατόχων του, όπως έγινε και με τον Λάσκαρη, τον Κατρούγκαλο και πολλούς άλλους. Η εργατική τάξη θα τον κατατάξει εκεί που του αξίζει, όπως και τα κόμματα που θα ψηφίσουν αυτό το αίσχος.

Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες έχουν αποδείξει ότι μπορούν με την οργάνωση και τον αγώνα τους να ακυρώσουν άλλο ένα αντεργατικό «έκτρωμα». Και αντί να δουλεύουν ατέλειωτα 16ωρα, να επιβάλουν υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με πραγματικές αυξήσεις, μείωση των ωρών εργασίας και σύγχρονα δικαιώματα σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς.