Χτύπησε την καμπάνα το δυστύχημα στο Αγκίστρι – Τουρισμός δεν είναι μόνο…
…ξενοδοχεία και μπαρ, πάνω απ’ όλα πρέπει να είναι η ασφάλεια των επισκεπτών
Γράφει ο
Νίκος Παρασκευάς
Το τραγικό συμβάν στο Αγκίστρι, όπου έχασε τη ζωή της μια 20χρονη κοπέλα από τον Βόλο με ηλεκτρικό ποδήλατο, χτύπησε δυνατά το προειδοποιητικό καμπανάκι για τα χειρότερα που μπορεί να δούμε, αν δεν ληφθούν μέτρα.
Πρώτα πρώτα πρέπει να σημειωθεί ότι σε όλα τα νησιά του Σαρωνικού, ειδικά τα Σαββατοκύριακα, που γεμίζουν από κόσμο, τα ηλεκτρικά ποδήλατα και τα πατίνια κάνουν… θραύση. Νεαροί και νεαρές, από παιδιά μέχρι εφήβους, νοικιάζουν τα οχήματα και ξεχύνονται στους δρόμους. Επειδή, δε, οι δρόμοι είναι στενοί, σε κάποια σημεία κακοτράχαλοι και φυσικά άγνωστοι στους επισκέπτες, γίνονται παγίδες θανάτου. Όλα στον βωμό του κέρδους.
Έχουν ξεφυτρώσει σε όλα τα νησιά εταιρείες που νοικιάζουν ηλεκτρικά ποδήλατα και πατίνια και τα διαθέτουν αδιακρίτως σε όποιον τα ζητάει, αφού δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο που να καλύπτει τη λειτουργία τους. Κανένας δεν γνωρίζει αν τα οχήματα αυτά πρέπει να κινούνται σε συγκεκριμένους διαδρόμους, αν πρέπει να κινούνται στους δρόμους ανάμεσα στα άλλα οχήματα, αν οι οδηγοί τους πρέπει να έχουν συγκεκριμένο όριο ηλικίας, αν πρέπει να γνωρίζουν βασικά σήματα ή να έχουν γνώσεις του ΚΟΚ κ.λπ.
Ένα άλλο σημείο που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι τα νησιά και ο κάθε τόπος που θέλει να λέγεται σοβαρός τουριστικός προορισμός οφείλει να έχει τις απαραίτητες υποδομές για να υποδεχθεί έναν αριθμό ατόμων που μπορεί να είναι και 20 φορές πάνω από τον αριθμό των μονίμων κατοίκων του. Και όταν λέμε υποδομές, δεν εννοούμε κρεβάτια και μαγαζιά εστίασης, αλλά δρόμους, τόπους που να μπορούν να συγκεντρωθούν γκρουπ για να πάνε κάπου, χώρους στάθμευσης οχημάτων κ.λπ. Δεν είναι δυνατόν ένας δρόμος που είναι φτιαγμένος για να εξυπηρετεί 2.000 οχήματα τον χρόνο, ξαφνικά, για έναν μήνα, να καλείται να εξυπηρετήσει 7.000 τροχοφόρα. Γι’ αυτό έχουμε σωρεία ατυχημάτων στους δρόμους των νησιών το καλοκαίρι. Φέρνει λεφτά στις τοπικές κοινωνίες ο τουρισμός, αλλά, αν δεν υπάρχει κατάλληλη οργάνωση και προετοιμασία, φέρνει και δεινά…
Το τρίτο ζήτημα που ανεφύη από το τραγικό συμβάν στο Αγκίστρι είναι η έλλειψη υποδομών υγείας. Ένας αγροτικός γιατρός δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες 7.000 ανθρώπων, γιατί τόσοι είναι κάθε καλοκαίρι στο συγκεκριμένο νησί, τουλάχιστον τα τριήμερα ή τα Σαββατοκύριακα. Και αφού δεν υπάρχει επαρκής ιατρική κάλυψη, θα έπρεπε να υπάρχει η υποδομή να μεταφερθεί αμέσως σε νοσοκομείο του Πειραιά ένας σοβαρά τραυματίας
. Ούτε αυτό όμως υπάρχει. Το μοναδικό ασθενοφόρο που βρίσκεται στο νησί άργησε απελπιστικά να πάει στον τόπο του συμβάντος, γιατί βρισκόταν σε άλλο σημείο, πολύ μακριά, ενώ και το πλωτό ασθενοφόρο καθυστέρησε, για άγνωστο λόγο, να φτάσει από την Αίγινα στο Αγκίστρι για να παραλάβει την άτυχη κοπέλα, η οποία μέχρι που μπήκε στο πλωτό βρισκόταν στη ζωή, δηλαδή δύο περίπου ώρες μετά το ατύχημα ζούσε, δεν πέθανε ακαριαία. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να πει ότι αν είχε την κατάλληλη περίθαλψη από τις πρώτες στιγμές δεν θα ζούσε τώρα;
Αυτά βέβαια είναι όλα θεωρίες και το μόνο γεγονός παραμένει ότι ένα νέο παιδί σκοτώθηκε άδικα. Από εκεί πρέπει να αρχίσουν οι αρμόδιοι και να ξετυλίξουν το… κουβάρι, για να φτάσουν στους λόγους που έγινε το δυστύχημα και να τους εξαλείψουν σε όποιον βαθμό μπορούν.
Το καμπανάκι χτύπησε, και μάλιστα πολύ δυνατά. Το άκουσαν, όμως, αυτοί που πρέπει; Εκεί είναι το θέμα…
