Γ. Γαβρίλης στο “Π”: Προσκλητήριο δημοκρατίας, συμμετοχής και κινητοποίησης για έναν Πειραιά για Όλους

July 31, 2023 στις κατηγορίες ΑΠΟΨΕΙΣ,Αρθρογράφοι,γράφουν,ΔΗΜΟΤΙΚΑ,

Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΑΒΡΙΛΗ
Υποψήφιου Δημάρχου Πειραιά με την παράταξη «Πειραιάς για Όλους»

Οι δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου αποτελούν πρόκληση για να διατυπωθεί μια διαφορετική πολιτική – αυτοδιοικητική πρόταση, που θα απαντά σε δύο κρίσιμα ζητήματα: Στο ζήτημα της ενεργού συμμετοχής των πολιτών αντί της ανάθεσης από ένα σώμα ψηφοφόρων, και μάλιστα με ένα εκλογικό σύστημα ενισχυμένης αναλογικής. Και στο ζήτημα της διατύπωσης ενός προγράμματος που θα «συνομιλεί» με τους δημότες και δεν θα αποτελεί μια εκ των άνω εκφώνηση, σε ένα πλαίσιο τυπικής διαχείρισης. Στην πραγματικότητα, αυτό που περιγράφουμε συνιστά την πρόκληση επαναθεμελίωσης της Αυτοδιοίκησης στα νέα δεδομένα.

Στον Πειραιά αυτή η ανάγκη προκύπτει από τις προκλήσεις στις οποίες πρέπει να απαντήσει η πόλη και οι δημότες της για μια σειρά κρίσιμων ζητημάτων. Εκτιμάμε ότι χρειάζεται να επαναπροσδιοριστεί η σχέση της πόλης με το λιμάνι (Cosco) προκειμένου να ανατραπεί η ετεροβαρής σχέση που διαπιστώνεται σήμερα, τα αποτελέσματα της οποίας καταγράφονται στην οικονομική ζωή της πόλης αλλά και στο περιβάλλον. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Η νέα Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της Cosco δεν συζητήθηκε, δεν αναλύθηκε δημόσια, μαζί με τους κατοίκους. Η πόλη μοιάζει, δυστυχώς, να μην έχει άποψη και λόγο, αλλά μόνο να εισπράττει τις επιπτώσεις από τα επιχειρηματικά σχέδια.

Στο λιμάνι παράγεται πλούτος που δεν διαχέεται στην πόλη, με αποτέλεσμα ο Πειραιάς να καταγράφει υψηλά ποσοστά ανεργίας, φαινόμενα φτώχειας και μια υπόκωφη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, ιδίως αν διαβάσουμε τους αριθμούς για τις αποκοπές ρεύματος και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Σε αυτά η δημοτική αρχή οφείλει να έχει λόγο, να παρεμβαίνει και να στηρίζει έμπρακτα το δικαίωμα στη στέγη και στην εργασία και τα εν γένει κοινωνικά δικαιώματα.

Πρόκειται για έναν δήμο που καταγράφει τα χαμηλότερα ποσοστά πρασίνου ανά κάτοικο και ασφυκτιά από την έλλειψη δημόσιων – κοινόχρηστων χώρων. Μόλις 1,56 τ.μ. πρασίνου αντιστοιχούν κατά μέσο όρο στους πολίτες του Πειραιά έναντι 2,5 τ.μ. στο λεκανοπέδιο. Τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά μεγέθη είναι μεγαλύτερα από 8 τ.μ. ανά κάτοικο.

Απέναντι στο πρόβλημα αυτό οι συνήθεις παρεμβάσεις αναπλάσεων δεν συνιστούν απάντηση. Χρειάζεται η διεκδίκηση και η κατοχύρωση νέων ελεύθερων χώρων πρασίνου, αναψυχής και ερασιτεχνικής άθλησης, που θα αναστρέψουν το αρνητικό ισοζύγιο. Αυτό μπορεί να προκύψει μέσα από απαλλοτριώσεις, ιδίως από το απόθεμα των πρώην βιομηχανικών και λιμενικών χώρων (Λεύκα, Νέο Φάληρο, Παλατάκι, στρατόπεδα, περιοχή Λεύκα – Άγ. Διονύσιος κ.ά.).

Ο Δήμος Πειραιά πρέπει να αναζητήσει μια νέα πολιτιστική ταυτότητα. Το Δημοτικό Θέατρο, το Αρχαιολογικό Μουσείο, με την περιορισμένη «επισκεψιμότητα», το Βεάκειο κατά τους θερινούς μόνο μήνες δεν επαρκούν. Η πόλη πρέπει να αναζητήσει και να εκφωνήσει το δικό της σχέδιο, σε αντιδιαστολή με τη βολική συνήθεια να ακολουθεί τα σχέδια που εκφωνούνται από άλλους ερήμην της. Η αποκατάσταση του Αρχαίου Θεάτρου Ζέας, η ανάδειξη και η αξιοποίηση των παλαιών εγκαταστάσεων του σιδηροδρόμου στη Λεύκα μέχρι το κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού (Μουσείο Σιδηροδρόμων), η ίδρυση και η λειτουργία ενός Μουσείου της Ιστορίας της πόλης του Πειραιά, οι παρεμβάσεις για την απόδοση νέων χρήσεων σε εγκαταλελειμμένα διατηρητέα κτίρια του Δημοσίου και η ενίσχυση της ερασιτεχνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας αποτελούν την απάντηση στο πολιτιστικό έλλειμμα της πόλης.

Οι υποδομές της πόλης σε σχολεία, δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς και δομές υγείας (πρωτοβάθμια και νοσοκομεία) είτε είναι γηρασμένες και ανεπαρκείς είτε χρειάζονται επείγουσα ενίσχυση. Τα περισσότερα σχολικά κτήρια έχουν κατασκευαστεί πριν από 60 – 70 χρόνια.

O σχεδιασμός της πόλης δεν μπορεί να αφήνεται στην εξουσία του real estate. Αντίθετα, η πόλη χρειάζεται ένα τολμηρό, ριζοσπαστικό σχέδιο πολεοδομικής ανασυγκρότησης, με σεβασμό στο περιβάλλον (χερσαίο και θαλάσσιο), στην πολιτιστική κληρονομιά και στις ανάγκες της.

Στις λίγες αυτές γραμμές αναφερθήκαμε σε γνωστά προβλήματα της πόλης του Πειραιά. Η απάντηση σε αυτά θα προέλθει όταν η πόλη συλλογικά εκφωνήσει το δικό της σχέδιο, τις δικές της προτεραιότητες. Σε αυτό θέλουμε να συμβάλουμε με την υποψηφιότητά μας, σε ένα προσκλητήριο δημοκρατίας, συμμετοχής και κινητοποίησης της μεγάλης σιωπηλής πλειοψηφίας των δημοτών της πόλης, για να αποκτήσει η πόλη μας μια εναλλακτική πρόταση.