Οι φωτιές εξελίσσονται σε ένα νέο εθνικό πρόβλημα
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
Είχα προαναγγείλει ότι θα έγραφα, την εβδομάδα αυτή, για την Κύπρο και τους κινδύνους που διαγράφονται από την εμμονή στην ίδια καταστροφική πολιτική των διακοινοτικών συνομιλιών, όταν η Τουρκική πλευρά θέτει εκβιαστικά την απαίτηση ότι οποιεσδήποτε νέες συνομιλίες πρέπει να γίνουν πάνω στη βάση δύο «ίσων» κρατών.
Αυτό επιβεβαίωσε και ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην κατεχόμενη Κύπρο.
Πιο ανησυχητικό είναι ακόμη το γεγονός των όσων λέγονται από τις ηγεσίες ορισμένων κομμάτων στην Κύπρο για τη χρησιμοποίηση του φυσικού αερίου της Κύπρου ως δήθεν «καταλύτη» για τη «λύση» του Κυπριακού. Αυτό σημαίνει, με απλά λόγια, υποχωρήσεις και στο θέμα αυτό της Ελληνικής πλευράς, ώστε να «πεισθεί» η Τουρκική πλευρά να επιδείξει διαλλακτικότητα και να συνεργασθεί για μια «λύση» διζωνικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα. Μεταξύ των προσφορών που προτείνουν οι ηγεσίες των δύο κομμάτων, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, είναι και η μεταφορά του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου με αγωγό, μέσω Τουρκίας, στην Ευρώπη. Αυτό αφορά ειδικότερα τη μεταφορά του φυσικού αερίου του Ισραήλ.
Η πολιτική Νετανιάχου ήταν μέχρι τώρα ξεκάθαρα αρνητική, γιατί το Ισραήλ δεν θέλει στρατηγική εξάρτηση από την Τουρκία σ’ ένα τόσο ζωτικό θέμα. Γιατί επίσης δεν θέλει υπονόμευση της στρατηγικής συμμαχίας του με την Ελλάδα και την Κύπρο. Τι γίνεται όμως αν Ελλάδα και Κύπρος ενημερώσουν το Ισραήλ ότι δεν έχουν αντίρρηση; Ο κίνδυνος είναι προφανής, όπως και οι συνέπειές του για τις στρατηγικές περιφερειακές συμμαχίες της Ελλάδος και της Κύπρου. Υπενθυμίζω σχετικά τις καταγγελίες που είχε κάνει ο απελθών Πρόεδρος Αναστασιάδης στον Κύπριο δημοσιογράφο Κ. Χατζηκωστή για τα όσα του είχε πει ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκη για αγωγό φυσικού αερίου Ισραήλ – Τουρκίας.
Με δεδομένη την αναβολή της Τριμερούς Συναντήσεως Ελλάδος – Κύπρου – Ισραήλ και της επισκέψεως στην Τουρκία του Ισραηλινού πρωθυπουργού, επιφυλάσσομαι να επανέλθω στο θέμα αυτό και θεωρώ σκόπιμο να αναφερθώ σήμερα στο θέμα των πυρκαγιών, που κατακαίνε την Ελλάδα και δημιουργούν μεγάλο προβληματισμό, όχι μόνο για τον τουρισμό και το περιβάλλον αλλά και για την εθνική ασφάλεια της χώρας.
Βλέποντας κανείς το πλήθος και την έκταση των πυρκαγιών, δεν μπορεί παρά να θέσει δύο βασικά ερωτήματα. Το πρώτο αφορά την πρόκλησή τους. Είναι μόνο αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής ή υπάρχει επιπλέον κακοβουλία και εμπρησμός; Το δεύτερο ερώτημα αφορά την ικανότητα της χώρας να αντιμετωπίζει, σε κάθε περίπτωση, τις πυρκαγιές είτε ως φυσικό επακόλουθο είτε ως αμέλεια, εμπρησμό και υβριδικό πόλεμο.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ανοχύρωτη χώρα, ούτε πρέπει να μπορεί οποιοσδήποτε θέλει να κατακαίει την Ελλάδα ή αυτή να κατακαίγεται ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, των υψηλών θερμοκρασιών και των χρόνιων παθογενειών και ελλειμμάτων της χώρας.
Με την έκταση που έχουν πάρει οι πυρκαγιές, εξελίσσονται σε εθνική καταστροφή και σε ένα νέο εθνικό πρόβλημα. Η καταστροφή φέτος της Ρόδου και σε μικρότερη έκταση της Κέρκυρας, που είναι μαζί με την Κρήτη οι ναυαρχίδες του Ελληνικού τουρισμού, προκαλεί μεγάλο προβληματισμό, που δεν επιτρέπει καμιά ολιγωρία και κανέναν εφησυχασμό.
Η ανεύρεση στη Ρόδο υπολειμμάτων από γκαζάκια, οι μαρτυρίες για αιφνίδια αναπήδηση φλογών σε διαφορετικά σημεία και η σύλληψη υπόπτων καθιστά πολύ πιθανή την υπόθεση οι πυρκαγιές να μην είναι τυχαίες, αλλά να οφείλονται σε εγκληματικό κακόβουλο χέρι και να εντάσσονται σε σενάρια υβριδικού πολέμου κατά της Ελλάδος.
Ακόμη όμως και στην περίπτωση αυτή, όπως και στην περίπτωση ενός απροκάλυπτου πολέμου, η χώρα δεν πρέπει να έχει ένα σχέδιο ασφαλείας, με το οποίο να μπορεί να αντιμετωπίζει τέτοια ενδεχόμενα και να περιορίζει ουσιαστικά την επέκτασή τους;
Στο σημείο αυτό υπεισέρχονται δυστυχώς οι παθογένειες του κράτους και οι ανεύθυνες ανοχές απέναντι στην αυθαιρεσία. Η χώρα αφέθηκε, επί μισό περίπου αιώνα, ανοχύρωτη απέναντι στην αυθαίρετη δόμηση και την καταπάτηση δημοσίων εκτάσεων. Βλέπω ακόμη και τώρα στο διαδίκτυο μια ανάρτηση που δείχνει φωτογραφία ενός καμένου βουνού στην Αργολίδα, το οποίο προσφέρεται προς πώληση για οικοδόμηση κατοικιών. Επενέβη κάποιος από το αρμόδιο υπουργείο ή την περιφέρεια; Δεν το γνωρίζω. Εάν γινόταν, ίσως να αναφερόταν με μια νέα ανάρτηση.
Το πρόβλημα δεν περιορίσθηκε στη Ρόδο και στην Κέρκυρα, που είναι τα εμβλήματα του Ελληνικού τουρισμού. Απλώθηκε σε όλη την Ελλάδα. Οι εκτάσεις που καίγονται είναι πρωτοφανείς, με δύο ανθρώπινα θύματα, δυστυχώς, μέχρι τώρα. Στη Ρόδο κάηκαν τα τρία τέταρτα σχεδόν του νησιού. Η μικρότερη πυρκαγιά καταμετρά δεκάδες χιλιάδες στρέμματα, τα οποία έρχονται να προστεθούν στις περσινές καταστροφές και στις παλαιότερες, που αφάνισαν ολόκληρες περιοχές.
Πώς είναι δυνατόν οι πυροσβεστικές δυνάμεις να μην μπορούν να έχουν καλύτερα αποτελέσματα και οι φωτιές να μαίνονται ανεξέλεγκτες επί πολλές ημέρες; Ο καθένας, βεβαίως, γνωρίζει ότι το κρίσιμο θέμα για το σβήσιμο μιας πυρκαγιάς είναι η έγκαιρη ανίχνευσή της και η άμεση επέμβαση πυροσβεστικών δυνάμεων. Αυτό παραπέμπει στην ανάγκη σύγχρονων μέσων και συστηματικής οργανώσεως, που να καλύπτει κατά προτεραιότητα τις περιοχές που είναι περισσότερο εκτεθειμένες σε κίνδυνο πυρκαγιάς αλλά και το σύνολο της χώρας.
Παραπέμπει επίσης στην ανάγκη συστηματικής ενημερώσεως και κινητοποιήσεως του πληθυσμού. Το σβήσιμο των πυρκαγιών δεν είναι μόνο θέμα των πυροσβεστών και των πυροσβεστικών αεροπλάνων. Είναι υποχρέωση και καθήκον και όλων των πολιτών, που επαγρυπνούν, κινητοποιούνται και συμβάλλουν στο σβήσιμο των πυρκαγιών και στον έλεγχό τους όσο μπορούν. Θρηνούμε τον χαμό δύο ιπταμένων μας, που δεν δίστασαν να αναλάβουν υπέρμετρους κινδύνους για να εκπληρώσουν το καθήκον τους.
Η καλύτερη απόδοση τιμής στη μνήμη τους είναι η διαμόρφωση μιας εθνικής αποτελεσματικής πολιτικής, που θα υπηρετήσει τους στόχους, για τους οποίους θυσιάστηκαν. Η πολιτική αυτή απαιτεί τρεις κυρίους άξονες:
α. Εγκατάλειψη των νοοτροπιών και των πολιτικών που σημάδεψαν τις πέντε τελευταίες δεκαετίες. Την αυθαίρετη δηλαδή δόμηση, την καταστροφή και αρπαγή του δάσους για οικοπεδοποίηση και την καταπάτηση του δάσους και των κορυφογραμμών των βουνών για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Το τελευταίο είναι μια νέα και πολύ επικίνδυνη μάστιγα.
β. Διαμόρφωση ενός νέου, πιο αποτελεσματικού δόγματος δασοπυροσβέσεως, εκσυγχρονισμός των μέσων και μεθόδων πυροσβέσεως, προσαρμοσμένες στις Ελληνικές συνθήκες και στο Ελληνικό εδαφικό ανάγλυφο.
γ. Μαζική εθνική προσπάθεια για αναδασώσεις και αναγέννηση των καμένων εκτάσεων, με πρωτοπόρα τα σχολεία, ώστε η προσπάθεια αυτή να γίνει συνείδηση και ζήλος των νέων γενεών. Αναμένουμε από τους υποψηφίους περιφερειάρχες να περιλάβουν τις ιδέες αυτές στο εκλογικό τους πρόγραμμα.
