Βασ. Ταλαμάγκας στο “Π”: Το κρίσιμο σταυροδρόμι του ΣΥΡΙΖΑ
Του
ΒΑΣΙΛΗ ΤΑΛΑΜΑΓΚΑ
Από την πρώτη κιόλας στιγμή της ίδρυσής του, το 1989, ο Συνασπισμός, ως εκλογική συμμαχία του ΚΚΕ, της Ελληνικής Αριστεράς (ΕΑΡ) και άλλων κεντροαριστερών ρευμάτων, εμφάνισε αξεπέραστα προβλήματα, µε τον πρόεδρό του Χαρίλαο Φλωράκη να ψάχνει τη λύση στην Κομμουνιστική Αριστερά.
Μετά από πολλά επεισόδια, και αφού ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατάφερε να συνεργαστεί μαζί τους στις δύο οικουμενικές κυβερνήσεις, κατέληξαν να συμφωνήσουν τον Μάρτιο του 1990 στο όνομα της Μαρίας Δαμανάκη ως προέδρου του ΣΥΝ.
Δεκαπέντε μήνες αργότερα διασπάστηκαν και το 1992 η κ. Δαμανάκη ανέλαβε την αρχηγία του αυτόνομου – ανανεωτικού ΣΥΝ, ο οποίος δεν κατόρθωσε να φτάσει το όριο του 3% και να μπει στη Βουλή το 1993. Λίγο αργότερα, η Μαρία Δαμανάκη παραιτήθηκε και το 2ο Συνέδριο ανέδειξε πρόεδρο τον Νίκο Κωνσταντόπουλο.
Άλλος σταθμός για τον χώρο ήταν ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος, έπειτα από συνεχή θητεία δύο δεκαετιών στην Ευρωβουλή, πρώτα με το ΚΚΕ και κατόπιν με τον ΣΥΝ, ανέλαβε τα ηνία του κόμματος, ενώ η Μαρία Δαμανάκη μετακινήθηκε στο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου.
Τον Μάρτιο του 2004 ιδρύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ως εκλογική συμμαχία κομμάτων και οργανώσεων, µε πρόεδρο τον Νίκο Κωνσταντόπουλο. Στις εκλογές του 2007 ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε σημαντική άνοδο των ποσοστών του, φτάνοντας στο 5,04% και, πέραν του Αλαβάνου, μέρος της επιτυχίας καρπώθηκε και ο 33χρονος τότε Αλέξης Τσίπρας.
Στο 5ο Συνέδριο το 2008, ο Τσίπρας, ως «παιδί του Αλαβάνου», εκλέχθηκε πρόεδρος µε 70,4%, έναντι 28,07% του Φώτη Κουβέλη.
Το 2010 ο Αλαβάνος ήρθε σε ρήξη µε τον Τσίπρα, λόγω της στήριξης του δεύτερου στον Αλέξη Μητρόπουλο ως υποψήφιο για την Περιφέρεια Αττικής. Από την πλευρά του, ο Φώτης Κουβέλης ίδρυσε το 2010 τη ∆ΗΜΑΡ, την οποία λειτούργησε ως κόμμα μέσα στο κόμμα έως τις εκλογές του 2012 και αργότερα συγκυβέρνησε για έναν χρόνο µε ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.
Από το 2012 μέχρι το 2015, την περίοδο της οικονομικής κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ στις εκλογές του 2015 αναδείχθηκε κυβέρνηση σε συνεργασία µε τους ΑΝΕΛ του κ. Καμμένου. Όταν έχασε τις εκλογές το 2019, όλοι πίστευαν ότι θα βρεθεί μια κοινή συνισταμένη αντιπολίτευσης απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Παρ’ όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την ικανότητα να παρακολουθεί και να κατανοεί το τι συνέβαινε στην ίδια στην κοινωνία, καθώς και την ικανότητα να εμπνέει και να καθοδηγεί ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας. Τέλος, έχασε το πλεονέκτημα να προτείνει ένα εναλλακτικό αφήγημα διακυβέρνησης.
Ο νέος ηγέτης του κόμματος, αν δεν βρει λύση στα παραπάνω, θα υπογράψει με την παρουσία του το τέλος του κόμματος, που θα διδάσκεται στη νεότερη πολιτική ιστορία ως κόμμα-διάττοντας αστέρας.
