Καθηλωμένη η Ελληνική πλευρά στην ίδια αποτυχημένη και επικίνδυνη πολιτική στο Κυπριακό
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
O υπουργός Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτης έκανε, συμβολικά, στην Κύπρο το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό. Μέχρι εδώ η κίνησή του ήταν πολύ σωστή. Τι πήγε όμως να πει στην Κύπρο, το οποίο είναι και το πιο σημαντικό; Δήλωσε στη Λευκωσία ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική συγκυρία για τη «λύση» του Κυπριακού.
Μένει κανείς κατάπληκτος από μια τέτοια δήλωση. Πού τη βλέπει την ιστορική συγκυρία ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών; Η Τουρκική πλευρά, αφού έσυρε την Ελληνική πλευρά στην αποδοχή της διζωνικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, που ήταν δικό της εφεύρημα και διεκδίκηση, ζητά σήμερα δύο ισοκυρίαρχα κράτη. Δηλώνει μάλιστα ότι δεν θα δεχθεί οποιαδήποτε επανάληψη διακοινοτικών συνομιλιών, εάν η Ελληνική πλευρά δεν αναγνωρίσει προκαταβολικά, ως πολιτική βάση των συνομιλιών, τα δύο ίσα κράτη και την «ισότητα κυριαρχίας».
Προχωρεί εν τω μεταξύ στη δημιουργία νέων τετελεσμένων γεγονότων, εποικίζοντας τμηματικά και το περίκλειστο μέρος της Αμμοχώστου και εγκαθιστώντας Τούρκους εποίκους και δυτικά της πόλεως, προς τη διαχωριστική γραμμή, ώστε να την απομονώσει μέσα σ’ έναν Τουρκικό κλοιό.
Συνεχίζει επίσης την πολιτική της αποστολής, μέσω των κατεχομένων, χιλιάδων Μουσουλμάνων παρανόμων μεταναστών στις ελεύθερες περιοχές, με στόχο να διαβρώσει δημογραφικά και την ελεύθερη Κύπρο, εκμεταλλευόμενη την ανεδαφική και προσχηματική πολιτική των Βρυξελλών για «μη απώθηση των αιτητών ασύλου»! Η μικρή ημικατεχόμενη Κύπρος έχει σήμερα, αναλογικά με τον πληθυσμό της, το μεγαλύτερο πρόβλημα παρανόμων μεταναστών στην Ευρώπη. Είναι ενδεικτικά, από την άποψη αυτή, τα όσα έγιναν προσφάτως στην Πάφο. Με αφορμή το κάψιμο του κορανίου στη Σουηδία, Μουσουλμάνοι παράνομοι μετανάστες, που έχουν εγκατασταθεί στην Πάφο, προέβησαν σε θορυβώδεις διαδηλώσεις στην τουριστική ζώνη της πόλεως, κραδαίνοντας κοράνια και κραυγάζοντας «Αλλάχου Ακμπάρ».
Η Ελληνική Κυπριακή πλευρά, για να μη χρεωθεί έλλειψη δήθεν ενδιαφέροντος και ζήλου για την επανάληψη των διακοινοτικών συνομιλιών, εντός του υποτιθέμενου πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών, επισπεύδει για την επανάληψή τους, παρά τη γνωστή θέση της Τουρκικής πλευράς. Ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου θα συναντηθεί προσεχώς στη Ν. Υόρκη με τον Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες για να συζητήσει μαζί του την ανάληψη πρωτοβουλίας εκ μέρους του για την επανέναρξη των συνομιλιών, πάνω στη βάση των λεγομένων 6 σημείων του πλαισίου Γκουτιέρες.
Σε πρόσφατες δηλώσεις του, ο Αντόνιο Γκουτιέρες, που έχει προνομιακές σχέσεις με τη Βρετανική διπλωματία, παρέπεμψε τα δύο μέρη, την Ελληνική και την Τουρκική πλευρά, στην ανάγκη να βρουν μεταξύ τους κοινό έδαφος για την επανέναρξη των συνομιλιών. Ο καθένας μπορεί να υποθέσει ποιο θα μπορούσε να είναι το κοινό έδαφος, όταν η Τουρκική πλευρά έχει μετακινηθεί από την ομοσπονδία στα δύο κράτη και την ίση κυριαρχία.
Τα Ηνωμένα Έθνη ήταν το προνομιακό πεδίο της Ελληνικής πλευράς, η οποία κατόρθωσε, το 1964, να αποκρούσει την Τουρκο-Βρετανική επίθεση και να διασώσει το ενιαίο Κυπριακό κράτος, με το περίφημο ψήφισμα 186 του Συμβουλίου Ασφαλείας της 4ης Μαρτίου 1964. Η Γενική Συνέλευση και το Συμβούλιο Ασφαλείας κατεδίκασαν επίσης την Τουρκική εισβολή του 1974 και την ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983.
Προβάλλοντας την αξίωση για αναγνώριση από τα Ηνωμένα Έθνη της κυρίαρχης ισότητας του ψευδοκράτους, με πρόσχημα την επανάληψη των συνομιλιών για «λύση» του Κυπριακού, η Άγκυρα στοχεύει στην υπονόμευση και στην ανατροπή των ψηφισμάτων της Γ. Συνελεύσεως και του Συμβουλίου Ασφαλείας, πάνω στα οποία στηρίζεται η διεθνής αναγνώριση της Κύπρου ως ενιαίου κράτους και η καταδίκη του ψευδοκράτους ως αποσχιστικού μορφώματος, υποτελούς στην Άγκυρα!
Με τα δεδομένα αυτά, είναι προφανής ο κίνδυνος να χρησιμοποιηθεί ο Γ. Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Γκουτιέρες και το πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών ως φενάκη για τη διολίσθηση της Κύπρου σε θέσεις που θα υπονόμευαν το διεθνές καθεστώς της, ως ενιαίου κράτους, με πρόσχημα τη «λύση» του Κυπριακού, πάνω στη βάση ουσιαστικά των τετελεσμένων γεγονότων.
Στο παιχνίδι αυτό πρωτοστατούν οι Βρετανοί, οι οποίοι ασκούν την επιρροή τους πάνω στις ηγεσίες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της Δεξιάς και της Αριστεράς, του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ. Το δεύτερο πρωτοστατεί στον ιδεολογικό λόγο της ενδοτικής πολιτικής, με πρόσχημα την περιβόητη «προσέγγιση με τους Τουρκοκυπρίους», που μεταφράζεται πρακτικά σε προσέγγιση με την Τουρκική κατοχή, εφόσον οι Τουρκοκυπριακές ηγεσίες δεν μπορούν να αποστασιοποιηθούν από την Άγκυρα, πολύ περισσότερο να αντιταχθούν, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι το ήθελαν.
Το ΑΚΕΛ ανέλαβε, προσφάτως, μια νέα πρωτοβουλία για τη δημιουργία μιας συνοδοιπορικής μετωπικής δυνάμεως, με τη μορφή «πλατφόρμας», προσβλέποντας στις καλές υπηρεσίες του υποψηφίου του στις Προεδρικές εκλογές πρέσβεως Μαυρογιάννη.
Το ΔΗΣΥ, παρά την ήττα στις εκλογές και την αποχώρηση του Προέδρου του Αβέρωφ Νεοφύτου και την ανάληψη της αρχηγίας του από την Πρόεδρο της Βουλής Αννίτα Δημητρίου, ακολουθεί την ίδια πολιτική στο Κυπριακό, υπερακοντίζοντας υπέρ της επαναλήψεως των συνομιλιών.
Προκάλεσε, προσφάτως, αλγεινή εντύπωση η επίσκεψή της στην Ιρλανδία σ’ ένα Κέντρο Επιλύσεως Συγκρούσεων και η δήλωσή της ότι θα ανελάμβανε πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός παρόμοιου κέντρου στην Κύπρο ως το πρόβλημα της Κύπρου να ήταν διακοινοτικό και όχι πρόβλημα Τουρκικής εισβολής και κατοχής.
Σ’ αυτό το πνεύμα ήταν και οι δηλώσεις της στο Λονδίνο, όπου προσεκλήθη ως Πρόεδρος της Βουλής. Το νέο στοιχείο στην πολιτική του Προέδρου Χριστοδουλίδη είναι η επιδίωξη για αμεσότερη και ουσιαστικότερη εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Εφόσον όμως η επίσημη πολιτική παραμένει προσκολλημένη στη στρατηγική των διακοινοτικών συνομιλιών, η Κυπριακή πλευρά θεωρεί αντιπαραγωγικό να θέσει ευθέως τα ουσιαστικά θέματα, που είναι η Τουρκική κατοχή, το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και οι κυρώσεις κατά του εισβολέως.
Υπό τις συνθήκες αυτές, τα αιτήματα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση εκφυλίζονται σε αιτήματα χωρίς πραγματική ουσία και συνδέονται μάλιστα με κατευναστικά ανταλλάγματα που αφορούν τις σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση (αναβάθμιση, π.χ., Τελωνειακής Ενώσεως, οικονομική βοήθεια προς την Τουρκία). Το χειρότερο σε αυτήν την κατάσταση είναι τα μηνύματα που στέλνονται, εκ των πραγμάτων, από την Αθήνα και τη Λευκωσία προς τους περιφερειακούς τους συμμάχους, Ισραήλ και Αίγυπτο. Η Άγκυρα χρησιμοποιεί την κατευναστική πολιτική της Αθήνας και της Λευκωσίας για να υπονομεύσει τις στρατηγικές συμμαχίες τους σε μια συγκυρία που έχουν αυξημένα προβλήματα.
Η Αθήνα, αντί να συνηγορήσει και να στηρίξει μια αλλαγή στρατηγικής στην Κύπρο, υπερακοντίζει υπέρ της ακολουθούμενης μέχρι τώρα αυτοκαταστροφικής πολιτικής. Αυτό είναι και ένα δείγμα γραφής για όλα τα εθνικά θέματα.
