Βασ. Βιλιάρδος στο “Π”: Η τραγωδία της κυβερνητικής θητείας 2019 – 2023

July 3, 2023 στις κατηγορίες ΑΠΟΨΕΙΣ,Αρθρογράφοι,γράφουν,ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ,

Του
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΙΛΙΑΡΔΟΥ
Βουλευτή Ελληνικής Λύσης Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών,
Οικονομολόγου, ΑΣΟΕΕ Αθηνών, Πανεπιστήμιο Αμβούργου

Ξεκινώντας από τις βασικότερες οικονομικές «επιδόσεις» της ΝΔ, που φαίνεται ότι δεν γνωρίζουν οι Έλληνες που την ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές, το κρατικό χρέος αυξήθηκε κατά 44 δισ. ευρώ στη διάρκεια της κυβερνητικής της θητείας –400,3 δισ. ευρώ στα τέλη του 2022–, ενώ έκτοτε συνεχίζει ακάθεκτο την ανοδική του πορεία.

Αναφέρεται βέβαια ως βασικός δείκτης το δημόσιο χρέος των 355 δισ. ευρώ περίπου, σε σχέση με το πληθωριστικό ΑΕΠ, χωρίς να υπολογίζεται το ενδοκυβερνητικό χρέος των 46,7 δισ. προς τους οργανισμούς του Δημοσίου, όπως στα ασφαλιστικά ταμεία, αυξημένο πάνω από 20 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2019, αν και σαφώς πρόκειται για υποχρεώσεις.

Δεν προσμετρώνται δε ούτε οι εγγυήσεις του Δημοσίου, που έχουν πλησιάσει τα 30 δισ. ευρώ, όταν το 2019 ήταν λιγότερες από 10 δισ. ευρώ, ούτε ορισμένες άλλες υποχρεώσεις. Αυτό το δημόσιο χρέος πάντως έχει μειωθεί στο 171% περίπου του πληθωριστικού ΑΕΠ, από 180% το 2019 – αν και σε σχέση με το πραγματικό ΑΕΠ, δηλαδή χωρίς τον πληθωρισμό, έχει αυξηθεί στο 184% του ΑΕΠ.

Όσον αφορά την ανάπτυξη, ήταν της τάξης των 9 δισ. ευρώ ή 4,5% σε σχέση με το 2019, με τη διαφορά όμως ότι δόθηκαν πάνω από 50 δισ. ευρώ με δανεικά στη στήριξη της κατανάλωσης, όχι λόγω της πανδημίας, αλλά εξαιτίας της λανθασμένης πολιτικής των lockdowns. Λανθασμένη επειδή δεν εφαρμόσθηκε με τον ίδιο αυστηρό τρόπο σε χώρες όπως η Σουηδία ή η Ελβετία, με αποτέλεσμα να μην επιβαρυνθεί σε τέτοιο βαθμό η οικονομία τους, ενώ είχαν ταυτόχρονα κατά πολύ λιγότερους θανάτους. Ακόμη όμως και αυτά τα 9 δισ. ευρώ «παρήχθησαν» από τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα υπερκέρδη τους, αφού οι πραγματικοί μισθοί στην Ελλάδα μειώθηκαν κατά 6,7% μόνο το 2022, σύμφωνα με τη Eurostat.

Περαιτέρω, το ιδιωτικό χρέος αυξήθηκε πάνω από 40 δισ. ευρώ την ίδια χρονική περίοδο, στα 406 δισ. ευρώ στα τέλη Ιουνίου του 2022, σύμφωνα με την αναφορά του πρώην υπουργού Οικονομικών κατά τη διάρκεια μιας επιτροπής της αρμοδιότητάς του. Το ακαθάριστο εξωτερικό χρέος αυξήθηκε κατά περίπου 137 δισ. ευρώ, στα 547 δισ. ευρώ, ενώ το εμπορικό έλλειμμα εκτοξεύθηκε στα 38,3 δισ. ευρώ –χωρίς τα καύσιμα, στα 25,8 δισ. ευρώ–, στο χειρότερο επίπεδό του από το 2008, ενώ όλοι γνωρίζουμε τι συνέβη αργότερα.

Το γεγονός αυτό τεκμηριώνει, εκτός του ότι εισάγουμε πολύ περισσότερα από όσα εξάγουμε, πως ο παραγωγικός ιστός της χώρας μας συνεχίζει να συρρικνώνεται, όπως επίσης η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας, παρά τους πολύ χαμηλούς μισθούς – σημειώνουμε πως ο ετήσιος μισθός στην Ελλάδα ήταν στα 15.800 ευρώ, έναντι 33.500 ευρώ του μέσου μισθού της Ευρώπης.

Στο γράφημα πάντως φαίνεται η κατάρρευση του κατά κεφαλήν εισοδήματος των Ελλήνων, σε σύγκριση με την άνοδό του σε ορισμένες πρώην κομμουνιστικές χώρε, κάτι που θα έπρεπε να μας προξενεί μεγάλη ντροπή. Έχουμε δε σήμερα το τρίτο χειρότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στην ΕΕ, ξεπερνώντας μόνο τη Σλοβακία και τη Βουλγαρία.

Όσον αφορά το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, όπου η λέξη «έλλειμμα» είναι συνώνυμη με τις ζημίες στις επιχειρήσεις, έφτασε στα 20,1 δισ. ευρώ, ενώ σύμφωνα με το ΔΝΤ ήταν το χειρότερο ως προς το ΑΕΠ τόσο στην ανεπτυγμένη όσο και στην αναπτυσσόμενη Ευρώπη. Αυτό τεκμηριώνει πως όλα τα τουριστικά μας έσοδα φεύγουν στο εξωτερικό, ενώ είναι, μεταξύ άλλων, το αποτέλεσμα του εγκλήματος της μη σύνδεσης του τουρισμού μας με την εγχώρια παραγωγή.

Συνεχίζοντας, το έλλειμμα του προϋπολογισμού μας, η ζημία του κράτους μας δηλαδή, ήταν της τάξης των 40 δισ. ευρώ μέσα σε τρία μόλις χρόνια, ενώ παραμένουμε η μοναδική χώρα στην ΕΕ χωρίς επενδυτική βαθμίδα. Σε σχέση δε με το πρωτογενές αποτέλεσμα του προϋπολογισμού μας, όπου η κυβέρνηση θριαμβολογεί για την «επιτυχία» του 0,1% του ΑΕΠ το 2022, το 2019 ήταν της τάξης του 3,9%, όταν, παράλληλα, η υπερφορολόγηση των πολιτών, μέσω της διατήρησης των ίδιων φορολογικών συντελεστών στις αυξημένες τιμές, είναι άνευ προηγουμένου.

Η ακρίβεια βέβαια είναι εκτός ελέγχου, με τις αυξήσεις των τιμών στα ίδια προϊόντα στα σούπερ μάρκετ να φτάνουν έως και το 98% μέσα σε ενάμιση έτος, καθιστώντας τα απλησίαστα για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Τέλος, όσον αφορά τον δείκτη της οικονομικής αποδοτικότητας, η Ελλάδα έχασε επτά θέσεις το 2022 και βυθίστηκε στην 58η σε σύνολο 63 χωρών. Υποχώρηση σημειώθηκε και στην επιχειρηματική αποτελεσματικότητα, με την Ελλάδα να χάνει δύο θέσεις, ευρισκόμενη πλέον στην 48η θέση.

Κλείνοντας, οφείλουμε να σημειώσουμε πως η εταιρεία αξιολόγησης Fitch όχι μόνο δεν μας αναβάθμισε, αλλά έγραψε τα εξής:

«Οι αξιολογήσεις της Ελλάδας στη διακυβέρνηση, στους δείκτες ανθρώπινης ανάπτυξης και στο κατά κεφαλήν εισόδημα συγκαταλέγονται μεν στους υψηλότερους, μεταξύ των χωρών που δεν έχουν επενδυτική βαθμίδα, αλλά αντισταθμίζονται από τα υψηλά επίπεδα δημοσίου, ιδιωτικού και εξωτερικού χρέους, καθώς επίσης από τις μειωμένες δυνατότητες μεσοπρόθεσμης ανάπτυξης και τις ευπάθειες του τραπεζικού τομέα».

Δηλαδή, μπορεί μεν να φαινόμαστε οι καλύτεροι από τους χειρότερους, αλλά τελικά δεν είμαστε καλύτεροι από τους χειρότερου, λόγω του δημοσίου, ιδιωτικού και εξωτερικού χρέους, των περιορισμένων δυνατοτήτων ανάπτυξης, καθώς επίσης των τραπεζών. Εν προκειμένω, τα «κόκκινα» δάνεια είναι πάνω από το 8%, έναντι 1,7% στην ΕΕ, παρά το ξεπούλημα στα funds, ενώ ο αναβαλλόμενος φόρος των 17 δισ. στα κεφάλαιά τους είναι αέρας.

Συμπερασματικά λοιπόν, η κυβερνητική θητεία ήταν μια τραγωδία, αφού όλοι οι οικονομικοί μας δείκτες είναι στο κόκκινο, ενώ η όποια αναβάθμιση της πιστοληπτικής μας ικανότητας θα στηριχθεί μόνο σε πολιτικές ή/και γεωπολιτικές σκοπιμότητες, όπως είναι η συνέχιση του ξεπουλήματος των πάντων, η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου κ.ο.κ.

Σημαίνουν, αλήθεια, όλα αυτά πως δεν υπάρχουν λύσεις για την Ελλάδα; Ασφαλώς όχι, αφού η Ελλάδα είναι μια πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, αλλά έχει βρεθεί στο σημερινό κατάντημα λόγω της ανεπάρκειας και της διαφθοράς των κυβερνήσεών της. Αρκεί βέβαια να αποκτήσει μια δημοκρατική, πατριωτική κυβέρνηση που θα αγαπάει πραγματικά την πατρίδα της, αλλάζοντας αμέσως τόσο το χρεοκοπημένο οικονομικό μας μοντέλο όσο και το ληστρικό, αδιαφανές και άδικο φορολογικό μας σύστημα.