Β. Μεταξάς στο “Π”: Εδραίωση και διεύρυνση των αγωνιστικών δεσμών του ΚΚΕ στους τόπους δουλειάς και στις λαϊκές γειτονιές

July 3, 2023 στις κατηγορίες ΑΠΟΨΕΙΣ,Αρθρογράφοι,γράφουν,ΠΟΛΙΤΙΚΗ,

Του
ΒΑΣΙΛΗ ΜΕΤΑΞΑ
Βουλευτή ΚΚΕ Μαγνησίας

Οι βουλευτικές εκλογές αποτύπωσαν έναν αρνητικό πολιτικό συσχετισμό δύναμης στη Βουλή, στον αντίποδα του οποίου βρίσκεται μόνο η σημαντική ενίσχυση του ΚΚΕ με πάνω από 100.000 ψήφους, 2,5 ποσοστιαίες μονάδες και περισσότερες βουλευτικές έδρες σε σχέση με το 2019.

Όσο μελάνι κι αν έχει πέσει για τον προσδιορισμό του αρνητικού, η ουσία του βρίσκεται στο γεγονός ότι τα κόμματα που στηρίζουν την πολιτική των επιχειρηματικών ομίλων, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ συνεχίζουν να απολαμβάνουν την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας της εργατικής – λαϊκής στήριξης. Βέβαια, στη ζωντανή επαφή και συζήτηση είναι εμφανές ότι αυτή η εκλογική στήριξη σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει και αποδοχή της αντιλαϊκής πολιτικής τους. Ότι σε μεγάλο βαθμό η εκλογική συμπεριφορά και ιδίως η μεγάλη μετακίνηση ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προς τη ΝΔ εξέφρασε τη χρόνια επίδραση της γνωστής και αμαρτωλής Σοσιαλδημοκρατίας. Εκείνης που καλλιεργεί τον συμβιβασμό, τη συναίνεση στην αντιλαϊκή στρατηγική, την άποψη ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Επειδή στο επίκεντρο της μετεκλογικής συζήτησης, μετά και την παραίτηση του κ. Τσίπρα, εκ των πραγμάτων μπαίνει η πείρα από τα χρόνια της ανόδου και της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ, έχει σημασία αυτή να εξεταστεί «με τα πόδια κάτω και το κεφάλι πάνω». Αυτό που επιβεβαιώνεται είναι πως ο χώρος της Σοσιαλδημοκρατίας, που εκφράζουν σήμερα ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, λειτουργεί αντικειμενικά ως μοχλός απογοήτευσης προοδευτικών ανθρώπων, που οδήγησε σε αυτές τις εκλογές τις εργατικές δυνάμεις να στηρίξουν τη ΝΔ. Οι διεργασίες και το σχέδιο της αναμόρφωσης αυτού του χώρου το επόμενο διάστημα μόνο νέες ψευδαισθήσεις μπορεί να δημιουργήσει. Το συμφέρον των ευρύτερων δυνάμεων, που προβληματίζονται, βρίσκεται στο να εγκαταλείψουν οριστικά αυτά τα κόμματα και να πάρουν θέση στους ελπιδοφόρους αγώνες σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Αντιλαμβανόμαστε, επίσης, τον ευρύτερο προβληματισμό για την ενισχυμένη παρουσία του ακροδεξιού και φασιστικού χώρου στη Βουλή, ζήτημα που αποτελεί μια αρνητική εξέλιξη αυτών των εκλογών. Ωστόσο, χρειάζεται και εδώ να ανατρέξουμε στην ιστορική αλλά και στην πρόσφατη, ζωντανή πλέον, πείρα. Γιατί είναι αποδεδειγμένο, πλέον, περίτρανα πως οι ρίζες του βρίσκονται στο ίδιο το σύστημα και στο κράτος. Ότι είναι κομμάτι του αστικού πολιτικού συστήματος, με διάφορα κέντρα και συμφέροντα που τον στηρίζουν και αποφασίζουν πότε θα τον βγάζουν από τη ναφθαλίνη. Ότι τροφοδοτείται από «χαϊδέματα» και τα κατά περίπτωση «βαφτίσια» του ως «αντιμνημονιακή» παλιότερα ή «αντιστυστημική» σήμερα δύναμη. Ότι βασικός τροφοδότης του είναι η επίσημη πολιτική της ΕΕ, του αντικομμουνισμού και της θεωρίας των δύο άκρων. Όλα αυτά, δηλαδή, στα οποία μόνο το ΚΚΕ στέκεται απέναντι, με συνέπεια και χωρίς μισόλογα.

Το ερώτημα, λοιπόν, για το πώς κρίνεται το αποτέλεσμα του ΚΚΕ μπορεί να απαντηθεί και στη βάση των παραπάνω. Σε αυτές τις συνθήκες, έχει πολύ μεγάλη σημασία το γεγονός ότι διαμορφώνεται μια δυναμική αμφισβήτησης του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, οργάνωσης και αγώνων απέναντι στην κυβέρνηση και στα στηρίγματά της, αλλά κυρίως απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους και στη στρατηγική τους. Ότι έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία η σημαντική άνοδος, ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα, εκεί δηλαδή όπου συγκεντρώνεται η εργατική τάξη.

Η σημαντική άνοδος του ποσοστού του ΚΚΕ από τον Μάιο στον Ιούνιο δείχνει ότι η ψήφος στο ΚΚΕ δεν είναι συγκυριακή, αλλά σχετίζεται με αγωνιστικούς δεσμούς στους τόπους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές, στα χωριά, στους χώρους της παιδείας, της υγείας, του πολιτισμού. Έχει να κάνει με την άνοδο του κύρους του ΚΚΕ, ως αποτέλεσμα της πρωτοπόρας δράσης των κομμουνιστών και αγωνιστών δίπλα στο ΚΚΕ για κάθε λαϊκό πρόβλημα, απαντώντας επιστημονικά και τεκμηριωμένα με βάση τις επεξεργασίες του για κάθε σύγχρονο ζήτημα, στο πώς μπορούν να οργανωθούν η οικονομία και η κοινωνία, ώστε να καλύπτουν τις κοινωνικές ανάγκες με το λαό στην εξουσία.

Ο δρόμος, λοιπόν, της αλλαγής των σημερινών συσχετισμών προς όφελος της λαϊκής πλειοψηφίας βρίσκεται στην ενίσχυση του ρεύματος αμφισβήτησης της αστικής πολιτικής, του ταξικού της χαρακτήρα, των κομμάτων και των κυβερνήσεων που την υπηρετούν, του κράτους του κεφαλαίου. Του ρεύματος που δεν αναζητά νέους σωτήρες από μια κυβερνητική εναλλαγή. Του ρεύματος που αναζητά λύση στα σημερινά προβλήματα μέσα από τον οργανωμένο αγώνα, τη συμμετοχή στο κίνημα, τη συλλογική δράση, την ταξική πάλη. Του ρεύματος που μπορεί να εκφράσει μόνο το ΚΚΕ.