Γιατί η πραγματική Αριστερά πρέπει να βγει ενισχυμένη από την κάλπη – Του Ν. Στραβελάκη
Του
ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗ,
Οικονομολόγου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Η αυριανή εκλογική αναμέτρηση είναι κρίσιμη. Κάποιοι θα πουν, αφού δεν κρίνεται η πρωτιά ή ο χαρακτήρας της κυβέρνησης που θα προκύψει, ποιος ο λόγος να ψηφίσει κάποιος, ιδιαίτερα αν δεν ψηφίζει ΝΔ; Διαφωνώ. Θεωρώ ότι οι συνολικοί συσχετισμοί που θα διαμορφωθούν σήμερα θα επηρεάσουν τις κοινωνικές αναμετρήσεις που έχουμε μπροστά μας.
Κατ’ αρχάς, από τις εξελίξεις στο πεδίο της οικονομίας είναι προφανές ότι η εικόνα της οικονομικής μεγέθυνσης και της μελλοντικής ευμάρειας που πλασάρει η ΝΔ είναι απλώς ένας τρόπος υφαρπαγής της ψήφου των πολιτών. Το ότι η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, η γερμανική, βρίσκεται επισήμως σε ύφεση, την ίδια ώρα που ο πληθωρισμός στη χώρα αυτή είναι στο 7,5%, δείχνει ότι ο στασιμοπληθωρισμός είναι εδώ. Σε αυτό οφείλονται τα υψηλότερα επιτόκια τόσο για το δημόσιο όσο και για το ιδιωτικό χρέος. Στο ίδιο κλίμα, η εαρινή έκθεση της Κομισιόν περιγράφει έναν νέο γύρο λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας. Ιδιαίτερα για τις υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα, όπου το δημόσιο χρέος είναι περίπου στο 200% του ΑΕΠ (χρέος 401,5 δισ. / ονομαστικό ΑΕΠ 208 δισ.).
Σε αυτές τις συνθήκες, τα επιπλέον 65 δισ. που δανείσθηκε η κυβέρνηση Μητσοτάκη το διάστημα 2019 – 2023 (335 δισ. ήταν το χρέος που παρέλαβε), πάνω στα οποία βάσισε τη σχετική σταθεροποίηση του ΑΕΠ αυτό το διάστημα, είναι πλέον άπιαστο όνειρο. Αντίστοιχα, άπιαστο όνειρο είναι και όλα αυτά που έχει τάξει για την ανακούφιση των ανθρώπων στο κάτω άκρο της εισοδηματικής πυραμίδας, που υποφέρουν από τον πληθωρισμό και την ακρίβεια.
Η λιτότητα, απ’ ό,τι φαίνεται, θα είναι ιδιαίτερα έντονη στο πεδίο των κοινωνικών παροχών. Οι ιδέες του κ. Πνευματικού για την αναδιάρθρωση των υπηρεσιών της Δημόσιας Υγείας δεν έχουν φύγει από τη στόχευση της Νέας Δημοκρατίας, παρότι ο ίδιος έχει απομακρυνθεί. Η επιδίωξη της Δεξιάς είναι η πλήρης αποψίλωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και η ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών του. Τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά, αφού ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού θα στερηθεί τις υπηρεσίες υγείας και την πρόσβαση στα φάρμακα. Σε μια χώρα, μάλιστα, με υψηλό ποσοστό ανεργίας, αυτή η πολιτική ισοδυναμεί με κοινωνική μάστιγα.
Αλλά και στην παιδεία, και ιδιαίτερα στην ανώτατη παιδεία, την κατ’ εξοχήν άμυνα της νεολαίας απέναντι στη φτώχεια, η ατζέντα της Δεξιάς είναι ιδιαίτερα οδυνηρή. Θέλουν να εξομοιώσουν τα πανεπιστημιακά πτυχία με τα πτυχία κάθε λογής ΙΕΚ, τα οποία, μάλιστα, θέλουν να βαφτίσουν «πανεπιστήμια», καταργώντας τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος. Την ίδια ώρα, σπαταλούν τους περιορισμένους πόρους σε χουντικής εμπνεύσεως «θεσμούς», όπως η Πανεπιστημιακή Αστυνομία.
Η μόνη κατηγορία δαπανών για την οποία η πολιτική της Δεξιάς δεν υπολογίζει το κόστος είναι οι αμυντικές δαπάνες. Παρότι πηγαίνουμε ολοταχώς σε «διάλογο» με την Τουρκία, υπό «αμερικανική επικυριαρχία», για τη χάραξη των ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην Κρήτη, η χώρα συνεχίζει να σπαταλά δισεκατομμύρια σε στρατιωτικές δαπάνες. Εδώ ταιριάζει η παλιά ατάκα του ελληνικού κινηματογράφου: «Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη».
Πέρα από τις άμεσες επιπτώσεις της δεξιάς πολιτικής, υπάρχει και μια έμμεση επίπτωση, που ίσως είναι σημαντικότερη. Είναι η προσπάθεια αποκτήνωσης της κοινωνίας. Μετά τα Τέμπη, την είδαμε σε όλο της το μεγαλείο στην τραγωδία στην Πύλο με τους 650 νεκρούς. Ενώ τα διεθνή Μέσα και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ αναδεικνύουν εγκληματική αμέλεια από την πλευρά του Λιμενικού, η ΝΔ, σε αγαστή σύμπνοια με την Ακροδεξιά, προσπαθεί να περιφρουρήσει την «εικόνα της Ελλάδας». Όπου Ελλάδα θεωρούν το Λιμενικό, την Αστυνομία και εν τέλει τη Νέα Δημοκρατία.
Είναι σαφές ότι το επόμενο διάστημα οι δύο Ελλάδες, η Ελλάδα της ανισότητας, της διαπλοκής, του ατομισμού, της αναλγησίας, του ρατσισμού και του σεξισμού, και η Ελλάδα των αγώνων και της συλλογικής δράσης, της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας και της ανθρωπιάς, θα συγκρουσθούν εφ’ όλης της ύλης. Σε αυτήν τη μάχη, όσο πιο αδύναμη είναι η κυβέρνηση και όσο πιο δυνατή η πραγματική Αριστερά τόσο το καλύτερο για τους κοινωνικούς αγώνες, που θα κρίνουν και την έκβαση. Γι’ αυτό, μαζικά στις κάλπες.
