Ροδόπη: Γαλατικό χωριό…
Γύρω γύρω ήλιος και στη μέση… ροζ! Αυτή είναι η Ροδόπη, η μόνη εκλογική περιφέρεια που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το… σύμπαν έγινε μπλε…
Μέχρι και η Κρήτη «μπλέδιασε», και αυτό αποτελεί ιστορικό γεγονός…
Όχι ότι οι 20 μονάδες διαφορά δεν είναι, αλλά όλα έχουν τη σημειολογία τους.
Και όλοι ασχολούνται με αυτήν τη διαφορά –και είναι λογικό–, όχι όμως με τη… διαφοροποίηση της Ροδόπης.
Γεγονός είναι ότι ένα… τρελόνερο, κάπου κάπου, το πίνουμε. Αλλά αυτό από μόνο του δεν μπορεί να εξηγήσει το φαινόμενο.
Και ίσως όλοι γνωρίζουν πως, αν… καταπιαστούν με το συγκεκριμένο φαινόμενο, θα πρέπει να το πάνε μέχρι τέλους…
Και αυτό δεν τους συμφέρει…
Μικρές, προεκλογικές, ιστορίες…
Στις φετινές εθνικές εκλογές η Ροδόπη έδωσε τα ρέστα της… Σε όλα τα επίπεδα…
Δεν είναι μόνο οι συσχετισμοί, τα μαγειρέματα και οι… θυσίες, καθώς όποιος έχει ασχοληθεί λιγάκι με την περιοχή μπορεί να αντιληφθεί και (δυστυχώς) να εξηγήσει τα τεκταινόμενα…
Όμως σημειώσαμε νέο ρεκόρ, με τα πρωτόγνωρα που ζήσαμε πριν και λίγο μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου…
Χαρακτηριστική είναι η απόφαση του δημάρχου Αρριανών να… σκάψει την πλατεία δύο ημέρες πριν από την εκλογική διαδικασία!
Τι είχε συμβεί; Την προηγούμενη, σε σύσκεψη με τον περιφερειάρχη Χρήστο Μέτιο, ο δήμαρχος έμαθε ότι εκταμιεύεται κονδύλι για την ανάπλαση της πλατείας.
Δεν πρόλαβε να… τελειώσει η συνάντηση και ο Ριντβάν έβαλε μπρος τις μπουλντόζες.
Γιαπί η πλατεία.
Γιατί τέτοια πρεμούρα; Μα, για να μην έχει χώρο ο Ιλχάν Αχμέτ να κάνει την προεκλογική του ομιλία…
Σίγουρα, αν δεν ήταν τόσο… πραγματικό, θα ήταν απολύτως… παιδικό.
Αλλά δεν…
Επίσης, εντυπωσιακή ήταν η νίκη του Οζγκιούρ Φερχάτ, που κέρδισε την έδρα του ΣΥΡΙΖΑ στη Ροδόπη.
Φυσικά, δεν περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό. Τόσα… κορμιά έπεσαν από την αρχή του χρόνου γι’ αυτήν τη νίκη.
Στα… ενδιαφέροντα αυτής της εξέλιξης είναι ότι το εκλογικό του κέντρο ήταν βαμμένο… ροζ. Και μάλλον η… ενέργειά του παρέσυρε όλο τον νομό.
Επιπροσθέτως, την ημέρα των εκλογών έπεσαν στο εκλογικό του κέντρο κάτι… καινούριοι τύποι, που δεν άφηναν κανέναν να περάσει, αν πρώτα δεν τον «σκανάριζαν».
Ξένοι ήταν, ψηφοφόροι δεν ήταν…
Η δεξαμενή…
Δεν είναι περίεργο που ο Φερχάτ… πήρε την έδρα. Έλαβε το 50% των μειονοτικών ψήφων και… αρκετές από τις πλειονοτικές – αποτέλεσμα του «εμφυλίου» που βασάνισε τον ΣΥΡΙΖΑ καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του κόμματος στην αντιπολίτευση…
Συνολικά μάζεψε 12.208 ψήφους.
Αποτελέσματα
Παρά το… ροζ, στη Ροδόπη όλοι θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι.
Και αυτό διότι μία έδρα πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ, μία στη ΝΔ και μία στο ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, που «αναστήθηκε» κι αυτό, τηρουμένων των αναλογιών…
Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης κράτησε τις δυνάμεις του –10.390 ψήφους δεν είναι και λίγες, ανεξαρτήτως αν έχει δώσει και καλύτερες… σοδειές–, επικυρώνοντας (για άλλη μια φορά) τη δυναμική του στην περιοχή αλλά και στο κόμμα (για να μην ξεχνιόμαστε).
Τώρα, στον δεύτερο γύρο, ζητά… προσωπικές ψήφους – μιλώντας, επί της ουσίας, καθαρά. Διότι οι ψήφοι του είναι, εδώ και αρκετές τετραετίες (αν όχι από την αρχή), προσωπικές.
Ο μεγάλος νικητής –και συγκινημένος–, ωστόσο, είναι ο Ιλχάν Αχμέτ.
Ο βουλευτής επανεξελέγη με το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, παρά τις προσπάθειες… ένθεν κακείθεν, που… μόχθησαν για το αντίθετο.
Το τουρκικό προξενείο, θεωρητικά, κήρυξε τον πόλεμο στον βουλευτή, που τόλμησε να το πιάσει στο στόμα του, χρησιμοποιώντας διόλου κολακευτικά λόγια, στις αρχές του χρόνου.
Ο βουλευτής έχασε αρκετή από τη δύναμή του – ο ίδιος έπαιρνε πάντα γύρω στις 10.000 ψήφους και απλώς διαπραγματευόταν και το… ξύγκι: 10.200, 10.300, 10.500.
Έπεσε στις 5.689 ψήφους, αλλά μάλλον το… χάρηκε περισσότερο από κάθε άλλη φορά, καθώς ήταν… προσωπικές και βγήκαν με… τον ιδρώτα του προσώπου του, πόρτα πόρτα, και όχι όπως παλιά…
Όλα καλά;
Και, έτσι, όλοι είναι ικανοποιημένοι…
Και το γαλατικό χωριό συνεχίζει με τους καινούριους και τους παλιούς του, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Και ούτε γάτα ούτε ζημιά, καθώς υπάρχουν και οι επαναληπτικές, ενώ οι πρωταγωνιστές έχουν πάρει θέσεις μάχης για έναν ιδιότυπο αγώνα επικράτησης αλλά και εντυπώσεων (ποιος μπορεί να τις αγνοήσει άλλωστε;).
Τίποτα δεν μπορεί να ταράξει τη… μακαριότητα (αν και ο όρος «αβδηριτισμός» ταιριάζει καλύτερα, απλώς πονάει) που μας περιβάλλει.
Και ας γίνονται οι πλατείες γιαπί…
Και ας ελέγχουν τον… αέρα ξένοι τύποι…
Αυτοί είμαστε.
ΕΛΛΗ ΜΗΤΑΚΙΔΟΥ
