Γιάννης Χουβαρδάς: Όλοι ζούμε μυστικές ζωές…

[Εξομολογήσεις]

-Η μάχη είναι αέναη και δεν κερδίζεται ποτέ…

«Έχω μια προσωπική οπτική όσον αφορά συνολικά την πράξη του Ορφέα. Επειδή έτσι κι αλλιώς μιλάμε για μύθο, όπου συγκεράζονται πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες και συγχωνεύονται πολλές διαφορετικές ιστορίες, κάτι τέτοιο είναι αυτονόητο, τόσο για μένα όσο και για το κοινό μας, που είναι βέβαιο ότι θα προσέλθει στην παράσταση με τις δικές του προσλαμβάνουσες.

Όμως ο προσεκτικός θεατής θα προσέξει, πολλές νύξεις για τη δική μου στάση και ως προς την παράτολμη κίνηση του Ορφέα να κατέλθει στον Άδη για να διεκδικήσει ξανά την αγαπημένη του και ως προς την καταλυτική του απόφαση να γυρίσει στο τέλος και να κοιτάξει πίσω του – παρά την απαγόρευση.

Αλλά είναι μόνο νύξη, ο κάθε θεατής θα είναι ελεύθερος να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Ο καθένας μας ακολουθεί δικό του προσωπικό δρόμο για να εξοικειωθεί με τα φαντάσματα του παρελθόντος.

Δεν θα ήθελα να παραστήσω τον ‘‘ινστρούχτορα των συναισθημάτων’’. Τα ‘‘όπλα’’ του χιούμορ, της δημιουργικότητας και της τέχνης σίγουρα βοηθούν, αλλά η δική μου πείρα λέει ότι τα φαντάσματα ηρεμούν για λίγο, όμως πάντα επανέρχονται με άλλες μορφές. Η μάχη είναι αέναη και δεν κερδίζεται ποτέ οριστικά.

Όλοι ζούμε μυστικές ζωές. Το ίδιο και οι άνθρωποι του θεάτρου.

Έτσι, όταν οι ηθοποιοί συναντούν ο ένας τον άλλον αλλά και τους θεατές σε μια παράσταση, αυτό που συμβαίνει μεταξύ τους είναι ταυτόχρονα μια ζωντανή επικοινωνία σε ρεαλιστικό, ‘‘φυσιολογικό’’ επίπεδο (που συνήθως μένει στην επιφάνεια των πραγμάτων), αλλά και μια μυστική, ανείπωτη, ασυνείδητη επαφή.

Αυτό το δεύτερο είδος επικοινωνίας, αν και σχεδόν ποτέ δεν ομολογείται, είναι για μένα απείρως πιο ενδιαφέρον».

Υπογραφή: Γιάννης Χουβαρδάς, Σκηνοθέτης

ΤΟ ΠΑΡΟΝ