Γιώργος Κατρούγκαλος στο “Π”: Γιατί να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στις 21 Μαΐου;
Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΥ
Καθηγητή Δημοσίου Δικαίου,
Υποψήφιου Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Β1 Βόρειου Τομέα Αθήνας
Οι εκλογές της 21ης Μαΐου είναι από τις κρισιμότερες των τελευταίων ετών. Θα κρίνουν εάν θα συνεχίσει να κυβερνά ο κ. Μητσοτάκης και η Δεξιά ή θα έχουμε μια εναλλακτική, προοδευτική, δημοκρατική κυβέρνηση. Σε όλα τα μέτωπα το μητρώο της απερχόμενης κυβέρνησης είναι μαύρο.
Ο πρωθυπουργός διατείνεται ότι η οικονομία είναι το ισχυρό χαρτί του, αλλά στην πραγματικότητα κατά τη διακυβέρνησή του αυξήθηκαν οι ανισότητες και επιδεινώθηκε η οικονομική κατάσταση των πολλών. Όχι μόνον η Ελλάδα είναι η τρίτη φτωχότερη χώρα της Ευρώπης από πλευράς αγοραστικής δύναμης, αλλά σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΟΣΑ είναι και η τέταρτη χειρότερη χώρα από πλευράς απώλειας εισοδήματος των εργαζομένων. Ποτέ δεν ήταν τόσο μεγάλο το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, ενώ το ιδιωτικό χρέος διογκώθηκε κατά 40 δισ. και 4.250.000 συμπολίτες μας, σχεδόν οι μισοί, έχουν αρρύθμιστες οφειλές προς το Δημόσιο, τις τράπεζες ή τον ΕΦΚΑ.
Ακόμα πιο αβυσσαλέες είναι οι επιδόσεις στον τομέα της δημοκρατίας και των θεσμών, με πιο εμβληματικό αλλά καθόλου μοναδικό παράδειγμα τις υποκλοπές. Από τη δεκαετία του 1960 είχαμε να δούμε παρόμοια σύμπραξη κράτους και παρακράτους, «νομότυπων» επισυνδέσεων της ΕΥΠ και παράνομων παρακολουθήσεων από το «Predator», κατά υπουργών της κυβέρνησης, πολιτικών αντιπάλων, δημοσιογράφων και της μισής ηγεσίας του Στρατεύματος. Και δεν έχει ξαναγίνει ελληνική κυβέρνηση να αρνείται να συναντήσει Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου, όπως έγινε κατά την πρόσφατη επίσκεψη της PEGA.
Τέλος, η τραγωδία των Τεμπών ανέδειξε την πλήρη χρεοκοπία του «επιτελικού κράτους». Ακόμη και η Επιτροπή των Εμπειρογνωμόνων που επέλεξε χωρίς διαβούλευση με τα κόμματα η ΝΔ δικαιώνει σε όλα τα σημεία την κριτική που ασκήσαμε και τις ευθύνες που αποδώσαμε. Ενδεικτικά, όχι απλώς θεωρεί παράνομη τη μετάταξη του σταθμάρχη (ένα ακόμη δείγμα της πελατειακής λογικής της Δεξιάς), αλλά υπογραμμίζει και ότι κάθε «αντίθετη ερμηνεία (ότι, δηλαδή, ήταν νόμιμη η μετάταξη) θα παραβίαζε τις γενικές αρχές από τις οποίες διέπεται το Εθνικό Σύστημα Κινητικότητας, αυτές της ισότητας, της διαφάνειας και της αξιοκρατίας» (σ. 118 του πορίσματος).
Κυρίως, όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι μια ακραία ταξική κυβέρνηση. Ενώ, σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, το 88% των Ελλήνων δυσκολεύεται να πληρώσει τους λογαριασμούς του, ενώ το 66% θεωρεί ότι το 2022 ήταν χειρότερο εισοδηματικά από το 2021, την ίδια ακριβώς χρονιά οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες είχαν 34% περισσότερα κέρδη από την περσινή. Οι 15 μεγαλύτερες είχαν κέρδη άνω του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Αυτά δε τα κέρδη θα πρέπει να πολλαπλασιαστούν επί δύο, γιατί μία από τις πρώτες πράξεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν η μείωση του φόρου επί των μερισμάτων από 10% σε 5%.
Η νέα προοδευτική κυβέρνηση, αντιθέτως, θα κινηθεί με βάση τα συμφέροντα των πολλών, όχι των λίγων. Κωδικοποιεί το οικονομικό της πρόγραμμα ο Αλέξης Τσίπρας με τέσσερις απλές φράσεις: Αύξηση μισθών, μείωση τιμών, ρύθμιση χρεών, δίκαιο και δημοκρατικό κοινωνικό κράτος. Όλοι οι εργαζόμενοι έχουν να κερδίσουν από το πρόγραμμα αυτό: Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι από την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 880 ευρώ και την απελευθέρωση των τριετιών, οι δημόσιοι υπάλληλοι από την άμεση αύξηση κατά 10% του μισθού τους, και οι δύο από την αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή. Στους συνταξιούχους θα επιστραφεί η 13η σύνταξη που τους έκλεψε ο κ. Μητσοτάκης και τα 2,5 δισ. αναδρομικά, ενώ θα δοθεί η αύξηση του 7,7% (την οποία εμείς είχαμε νομοθετήσει) και σε όσους έχουν προσωπική διαφορά. Θα επιβάλουμε δεσμευτικούς κανόνες στις τράπεζες και στα funds, με «κούρεμα» και του κεφαλαίου της αρχικής οφειλής, ενώ θα προστατεύσουμε ήδη με ΠΝΠ την πρώτη κατοικία και θα μειώσουμε στον ελάχιστο συντελεστή τον ΦΠΑ στα τρόφιμα.
Δεν είναι, όμως, η ουσία του προγράμματός μας οι αυξήσεις και οι οικονομικές παρεμβάσεις, όσο σημαντικές και να είναι αυτές και όσο μεγάλη ανάσα και να δίνουν στους πολίτες, που 15 χρόνια τώρα στενάζουν κάτω από το βάρος των διαδοχικών κρίσεων. Η ουσία του –και όχι απλώς ένα ακόμη σύνθημα– είναι «Δικαιοσύνη παντού». Αποκατάσταση του κοινωνικού κράτους, πάνω από όλα του ΕΣΥ και της Παιδείας. Κατάργηση της ατιμωρησίας όσων διασπάθισαν δημόσιο χρήμα και των αντισυνταγματικών ασυλιών. Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον καθορισμό του ελάχιστου νόμιμου μισθού. Κατάργηση των ελευθεριοκτόνων νόμων Θεοδωρικάκου για τις συγκεντρώσεις και Χατζηδάκη για τις απεργίες και τον συνδικαλισμό. Δικαιοσύνη πάνω από όλα στις δομές του βαθέος κράτους. Αυτό δεν χαρακτηρίζεται μόνον από την πατρωνία και τον πελατειασμό του ρουσφετιού στη βάση του αλλά και στην κορυφή του, με τη διαπλοκή πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Όταν μιλά ο Αλέξης Τσίπρας για τους «αρμούς της εξουσίας», εκεί αναφέρεται, στο πλέγμα αδιαφανών πολιτικών που, πέραν της νομιμότητας, μοιράζει στα «δικά μας παιδιά» και στους λίγους και ισχυρούς τα λάφυρα της κατάκτησης της κυβερνητικής εξουσίας.
Για όλα αυτά δεν θέλουν να συζητάμε η κυβέρνηση και τα συστημικά Μέσα. Έστρεψαν σκόπιμα τον προεκλογικό διάλογο σε fake news, όπως η βίλα Ραγκούση ή η υποτιθέμενη συνάντηση Τσίπρα – Βαρουφάκη. Κανείς, όμως, δεν πρέπει να ξεγελαστεί. Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Για εμάς, για τα παιδιά μας και για τον τόπο. Η μαζική συμμετοχή θα κρίνει τις εκλογές. Στο χέρι μας είναι η 21η Μαΐου να σημαδευτεί από μια νέα, μεγάλη νίκη του λαού μας.
