Θ. Κικίνης στο “Π”: Αυτά που θα έπρεπε να συζητούν τα κόμματα για τη δημόσια εκπαίδευση προ των εκλογών

April 30, 2023 στις κατηγορίες ΑΠΟΨΕΙΣ,Αρθρογράφοι,γράφουν,ΠΟΛΙΤΙΚΗ,

Του
ΘΑΝΑΣΗ ΚΙΚΙΝΗ
Προέδρου ΔΣ Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας

Λίγες μέρες απομένουν μέχρι την 21η Μαΐου, ημερομηνία πραγματοποίησης των βουλευτικών εκλογών, και, δυστυχώς, ελάχιστο μέρος αυτής της προεκλογικής διαδρομής έχει αφιερωθεί στην ουσιαστική δημόσια συζήτηση για τα ζητήματα που πραγματικά ταλανίζουν τους εργαζομένους.

Ακριβώς αυτό συμβαίνει σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό και για τον χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης, των μαθητών και των λειτουργών της, σε ένα διάστημα που η πολιτική που ασκείται από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας την απαξιώνει και την καταδικάζει σε μαρασμό, παρά τις φωνές αγωνίας του εκπαιδευτικού και του γονεϊκού κινήματος.

Τα προβλήματα όμως υφίστανται πιεστικά και θα πρέπει η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ, που θα προκύψει στο πλαίσιο της, όποιας, νέας κυβέρνησης, να έχει ως συνειδητή επιλογή την εξέταση και επίλυσή τους σε πνεύμα συνειδητοποίησης της σημασίας που έχει η στήριξη του δημόσιου σχολείου για τον τόπο.

Επιβάλλεται, άμεσα, η ενδελεχής ενασχόληση με τα κτιριακά και τα άλλα ζητήματα που αφορούν την καθημερινή λειτουργία των σχολείων σε επίπεδο υποδομών. Δεν μπορεί να συνεχιστεί η ανυπαρξία σχεδιασμού για τον εκσυγχρονισμό των, σε μεγάλο βαθμό, ακατάλληλων σχολικών κτιρίων (κάτι που ανέδειξε με τον πιο εμφανή τρόπο η εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής), καθώς και η αδιαφορία και μετακύλιση ευθυνών στις πλάτες των εκπαιδευτικών για τα μείζονα ζητήματα της ασφάλειας και της συντήρησής τους, της αντιπυρικής προστασίας και όλων των αρμοδιοτήτων που με βάση την κείμενη νομοθεσία ανήκουν στους δήμους και τις περιφέρειες.

Είναι εξαιρετικής σημασίας για τους, κατασυκοφαντημένους από τους κύκλους του υπουργείου και τους έμμισθους ή πρόθυμους κονδυλοφόρους, εκπαιδευτικούς, οι οποίοι παλεύουν να ασκήσουν το παιδαγωγικό έργο τους στο ασφυκτικό κλίμα αυταρχισμού και γραφειοκρατίας που έχουν δημιουργήσει οι αλλοπρόσαλλες εμπνεύσεις του ΥΠΑΙΘ, να αποκατασταθεί το παιδαγωγικό και δημοκρατικό κλίμα στα σχολεία.

Να καταργηθούν οι ν. 4692/2020 και 4823/2021, που επιβάλλουν ένα αντιεπιστημονικό και ενάντιο σε κάθε σύγχρονη παιδαγωγική αντίληψη, σύστημα διοικητικού ελέγχου – χειραγώγησης με τον μανδύα, προς την ανυποψίαστη κοινωνία, της αξιολόγησης.

Να ξαναλειτουργήσει σε πνεύμα παιδαγωγικής ελευθερίας ο σύλλογος διδασκόντων, που σταδιακά υποκαθίσταται από μονοπρόσωπα όργανα ή μικρές ομάδες προσώπων μέσα στο σχολείο (διευθυντής με υπερεξουσίες, μέντορες και συντονιστές της επιλογής του κ.λπ.). Να επανέλθουν οι συνδικαλιστικές ελευθερίες που καταργήθηκαν με την εφαρμογή του ν. 4808/2021.

Θα πρέπει να υπάρξει άμεση μονιμοποίηση όσων νεοδιόριστων εκπαιδευτικών έχουν ολοκληρώσει τη δόκιμη υπηρεσία και να παύσει ο εκβιασμός της σύνδεσης αξιολόγησης – μονιμοποίησης για εκπαιδευτικούς που εργάζονται μετακινούμενοι κάθε χρόνο από άκρη σε άκρη της χώρας, εδώ και δεκαετίες, στηρίζοντας τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου.

Τα σχολεία είναι απαραίτητο να στελεχώνονται από μόνιμους εκπαιδευτικούς και όχι αναπληρωτές. Για τον λόγο αυτό πρέπει να πραγματοποιηθούν όλοι οι διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών που είναι απαραίτητοι, με γνώμονα τις ανάγκες της εκπαίδευσης των μαθητών, οι οποίοι ξεκίνησαν μετά την παρέμβαση της ΔΟΕ και την αναφορά που υπέβαλε κατά των ελληνικών κυβερνήσεων (που επέμεναν στην αποκλειστική στελέχωση με αναπληρωτές) στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2019.

Είναι στοιχειώδες το να υπάρξει εξίσωση των εργασιακών δικαιωμάτων αναπληρωτών και μόνιμων εκπαιδευτικών και του ωραρίου των εκπαιδευτικών των Ολιγοθέσιων Δημοτικών Σχολείων και Νηπιαγωγείων με εκείνου των πολυθέσιων Δημοτικών Σχολείων, καθώς και εξίσωση του ωραρίου των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Οι τάξεις πρέπει να ανασάνουν, με τη μείωση του ανώτατου αριθμού μαθητών/τριών σε 20 ανά τμήμα για το δημοτικό σχολείο και 15 για το νηπιαγωγείο.

Τα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία θα πρέπει να σχεδιαστούν με βάση τις ανάγκες των μαθητών από εκπαιδευτικούς της πράξης, με μέριμνα και για τις εκπαιδευτικές απώλειες που προκάλεσε η πανδημία, αφού η τηλεκπαίδευση σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσε να υποκαταστήσει τη διά ζώσης εκπάιδευση.

Θα πρέπει, επιτέλους, να υπάρξει αποκατάσταση των μισθολογικών απωλειών των εκπαιδευτικών, που επιβλήθηκαν με το πρόσχημα των Μνημονίων, και επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο (χορηγούνται στον ιδιωτικό τομέα).

Είναι πολλές ακόμη οι σελίδες που μπορούν να γραφτούν, λίγες όμως οι φράσεις που ακούστηκαν για την εκπαίδευση προεκλογικά, κάτι που γεννά έντονο προβληματισμό και ανησυχία.