Μάξιμος Χαρακόπουλος στο “Π”: Περιπέτεια για τη χώρα η «κυβέρνηση ηττημένων»
Του
ΜΑΞΙΜΟΥ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βουλευτή ΝΔ Λαρίσης, πρώην Υπουργού
Αν και είθισται πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση να μιλούμε για την κρισιμότητά της, οι εκλογές της 21ης Μαΐου έχουν κολοσσιαία σημασία για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας. Κι αυτό γιατί η κάλπη θα κρίνει αν η χώρα θα συνεχίσει σε μια πορεία οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης ή θα διολισθήσει σε συνθήκες παρατεταμένης πολιτικής αστάθειας και οικονομικής οπισθοδρόμησης. Η πρόβλεψη δεν διατυπώνεται σαν κινδυνολογία αλλά ως μια ρεαλιστική αποτύπωση των πολιτικών δεδομένων.
Από τη μια μεριά υπάρχει η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας, που είναι η συνέχεια μιας συνετής πολιτικής, η οποία πέτυχε σπουδαία επιτεύγματα εν μέσω πολλαπλών και αλλεπάλληλων εξωγενών κρίσεων, όπως ήταν η πανδημία του κορονοϊού, η πρωτοφανούς διάρκειας τουρκική προκλητικότητα, που είχε στοιχεία υβριδικού πολέμου, και τέλος η εκτόξευση των τιμών της ενέργειας λόγω του ουκρανικού πολέμου.
Απέναντι σε όλες αυτές τις μάστιγες η κυβέρνηση της ΝΔ κράτησε σταθερά το τιμόνι. Όχι μόνο διασώθηκε ο παραγωγικός ιστός αλλά και η οικονομία μας καταγράφει εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης, που ξεπερνούν και τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (6,1% έναντι 3,5%). Η ανεργία μειώθηκε κατά πολύ από το θέρος του 2019, φθάνοντας στο 10,8% τον Ιανουάριο. Οι εξαγωγές μας εκτοξεύθηκαν.
Καθ’ όλο το διάστημα των κρίσεων, το κράτος παρενέβη με τεράστιες «χρηματοδοτικές ενέσεις» προς εργαζομένους, επιχειρήσεις και, εν γένει, καταναλωτές, σε σημείο που το αρχικό μοτίβο των κατηγοριών προς τη ΝΔ για ακραίο νεοφιλελευθερισμό να μετατραπεί σε μομφή για νέα «σοσιαλμανία». Ωστόσο, η επιδοματική πολιτική και τα διάφορα «pass» ενίσχυσαν τις κοινωνικές ισορροπίες, χωρίς να εκτροχιάσουν την οικονομική πολιτική. Η κυβέρνηση κατόρθωσε να αυξήσει τον κατώτατο μισθό κατά 20% από το 2019 και να δώσει αυξήσεις στις συντάξεις μετά από 12 χρόνια. Προωθήθηκαν, επίσης, μέτρα ενίσχυσης της στεγαστικής πολιτικής και της οικογένειας.
Ταυτόχρονα, άλλαξε άρδην η εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό. Το «μαύρο πρόβατο» μεταμορφώθηκε σε χώρα-πρότυπο, σε σημείο προσέλκυσης ξένων επενδύσεων, και μάλιστα παγκόσμιων επιχειρηματικών κολοσσών. Η Ελλάδα αναγνωρίζεται από όλους ως δύναμη ασφάλειας και σταθερότητας. Κατά τα χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ, αντιμετωπίσθηκε με σθένος και αποφασιστικότητα ο αχαλίνωτος τουρκικός αναθεωρητισμός. Από την αποτροπή της μεταναστευτικής εισβολής στον Έβρο μέχρι τους εξοπλισμούς για τις Ένοπλες Δυνάμεις και τις σπουδαίες διπλωματικές συμφωνίες, η χώρα απέδειξε ότι δεν έχει να φοβάται κανέναν. Και να μην υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η –τακτική ή στρατηγική ο χρόνος θα δείξει– στροφή της Άγκυρας οφείλεται στο ότι βρήκε «τοίχο».
Όλα αυτά είναι η πολύτιμη προίκα της πρώτης τετραετίας της ΝΔ, που μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για το άλμα σε ένα ανώτερο επίπεδο ανάπτυξης, εφόσον ο λαός τής δώσει ξανά την αυτοδυναμία. Κι αυτό θα κριθεί ήδη από τις πρώτες εκλογές του Μαΐου.
Απέναντι σε αυτή την προοπτική, ποια είναι η εναλλακτική; Μια «κυβέρνηση ηττημένων», μια «τερατογένεση», χωρίς καμία ταύτιση ιδεών, προγραμμάτων και θέσεων, σε κανέναν τομέα. Στην απευκταία περίπτωση που φθάσουμε σε έναν τέτοιο «παράταιρο γάμο», το πιθανότερο είναι να ξαναζήσουμε την επανάληψη των ερασιτεχνισμών στην οικονομία, τα «ανοικτά σύνορα» και εν γένει μια επιστροφή σε αυτά που όλοι ελπίζαμε ότι αφήσαμε πίσω μας για πάντα. Ποιος, αλήθεια, θα ήθελε κάτι τέτοιο ως αυριανή προοπτική για τον ίδιο και την οικογένειά του;
