Τρύφωνας Αλεξιάδης στο “Π”: Τι (δεν) πρέπει να κάνει η επόμενη κυβέρνηση
Του
ΤΡΥΦΩΝΑ Ζ. ΑΛΕΞΙΑΔΗ
Βουλευτή Β’ Πειραιά, Αν. Τομεάρχη Οικονομικών ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
Η πολιτική αλλαγή και η σύνθεση της νέας κυβέρνησης είναι σίγουρα στο επίκεντρο των συζητήσεων, αφού όλοι πλέον καταλαβαίνουν ότι έχουμε τον πρώτο πρωθυπουργό από το 1974 που δείχνει και ο ίδιος σίγουρος ότι δεν θα εκλεγεί πρωθυπουργός στις εκλογές που προκήρυξε ο ίδιος. Ο στόχος του για αυτοδυναμία αποτελεί ανέκδοτο, ενώ ακόμη και οι πλέον φιλοκυβερνητικές δημοσκοπήσεις δεν ανιχνεύουν αυτοδυναμία, ούτε σε δεύτερες εκλογές!
Επιτέλους, λοιπόν, θα έχουμε κυβέρνηση συνεργασίας και βασικό ερώτημα για κάθε κόμμα και κάθε υποψήφιο βουλευτή είναι τι είδους κυβέρνηση θα στηρίξουν στη νέα Βουλή.
Δεν χρειάζονται θολές απαντήσεις, μεταφυσικά προαπαιτούμενα και άλλα… περίεργα, αλλά καθαρές κουβέντες ενώπιον του λαού και πριν από την κάλπη. Αναλογικά με τη δύναμη που θα τους δώσει ο πολίτης, όσοι θέλουν και μπορούν πρέπει να συγκροτήσουν μια δυνατή κυβέρνηση, με προοδευτικό πρόσημο, που θα αντιμετωπίσει τα σοβαρά διαχρονικά προβλήματα της πατρίδας μας και τα όσα καταστροφικά προσέθεσε η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της ΝΔ την περίοδο 2019 – 2023.
Σκοπός του άρθρου αυτού είναι η κατάθεση προτάσεων για το τι πρέπει (και τι δεν πρέπει) να κάνει η νέα κυβέρνηση, ώστε να ανοίξει ο διάλογος και να αντιμετωπιστούν έγκαιρα τα προβλήματα:
1. ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
Από τους υπουργούς μέχρι τα μέλη των ΔΣ φορέων και οργανισμών, πρέπει κατ’ ελάχιστον:
– Να μην υπάρχει οποιαδήποτε σκιά, οικονομική εκκρεμότητα, περίεργες ρυθμίσεις χρεών – δανείων κ.λπ. Η φορολογική – ασφαλιστική – τραπεζική ενημερότητα είναι το ελάχιστο. Τα πολιτικά πρόσωπα της νέας κυβέρνησης πρέπει να είναι οι σημαίες του «ηθικού πλεονεκτήματος», ειδικά σε μια περίοδο σύγκρουσης με μεγάλα συμφέροντα και αποκάλυψης των μεγάλων σκανδάλων της περιόδου 2019 – 2023.
– Να έχουν στοιχειώδη εμπειρία σε θέματα διοίκησης και οργάνωσης, όπως και βασικό σχέδιο για τον τομέα που θέλουν να αναλάβουν.
– Να έχουν επιστημονική – εργασιακή συνάφεια με το αντικείμενο που θα αναλάβουν.
2. ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
Για να μην ταλαιπωρηθούμε ξανά τα επόμενα χρόνια με το πόσο ήταν το αποθεματικό, πόσοι είναι οι εργαζόμενοι στον τομέα της Υγείας, ποια είναι η κατάσταση στην ασφάλεια των τρένων κ.ά., πρέπει να υπάρξει ανά υπουργείο, γραμματεία, γενική διεύθυνση, υπηρεσία, φορέα κ.λπ. ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ του τι παραλαμβάνει η νέα κυβέρνηση (προσωπικό, προβλήματα, οικονομικά στοιχεία κ.ά.). Η ψηφιοποίηση της καταγραφής και η κατ’ ελάχιστον τριμηνιαία επικαιροποίησή της θα καθιστούν εύκολο στον πολίτη να ελέγχει τι γίνεται σε όλους τους τομείς. Έτσι, όταν έρθει η ώρα των μεθεπόμενων εκλογών, η κυβέρνηση θα δημοσιοποιήσει αναλυτικά τι παρέλαβε – τι έκανε – τι θα παραδώσει.
3. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Μια κυβέρνηση συνεργασίας απαιτεί συλλογικές – δημοκρατικές λειτουργίες στο εσωτερικό της, που να εξασφαλίζουν τον αναλυτικό και ειλικρινή διάλογο πριν από τις αποφάσεις. Χωρίς ηγεμονισμούς, προσωπικές ατζέντες, μικρομεγαλισμούς, φαινόμενα που δεν ταιριάζουν σε μια κυβέρνηση που έχει σκοπό να σώσει την κοινωνία και όχι να αναδείξει παραγοντίσκους και ηγεμόνες κάθε είδους. Στο πλαίσιο αυτό, ο κοινωνικός διάλογος είναι αναγκαίο να προηγείται κάθε νομοθετήματος. Όχι με τη μορφή της ανάρτησης σχεδίου νόμου για δήθεν διάλογο λίγες μέρες πριν από την κατάθεσή του στη Βουλή. Διάλογος με παραγωγικούς – κοινωνικούς φορείς πριν από τη σύνταξη του νομοσχεδίου. Στην κατεύθυνση αυτή προτείνω:
α. Την ανάδειξη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ) σε βασικό πυλώνα διαλόγου πριν από τη σύνταξη νομοσχεδίων.
β. Τη θέσπιση ειδικών φορέων διαλόγου σε συγκεκριμένους τομείς, για τη διαρκή εξέταση, ανάλυση, τεκμηρίωση και καταγραφή θέσεων και προτάσεων. Για τα θέματα φορολογίας, π.χ., πρέπει να δημιουργηθεί στο υπουργείο Οικονομικών Συμβούλιο Φορολογικής Πολιτικής, που θα έχει μόνιμη δομή και λειτουργία και θα είναι το αναγκαίο προαπαιτούμενο πριν από κάθε φορολογική – τελωνειακή ρύθμιση. (Αναλυτικά η πρόταση εδώ: https://bit.ly/3Uctwm – Περιοδικό ΟΕΕ «Οικονομικά Χρονικά» – αρ. τεύχους 150 – Ιούλ. / Αύγ. / Σεπτ. 2015.)
4. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Ο Κανονισμός της Βουλής (παρά τις θετικές αλλαγές που έγιναν την περίοδο 2016 – 2019) πρέπει να τροποποιηθεί και να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και στην ενίσχυση του ρόλου των βουλευτών αλλά και της ίδιας της Βουλής: Από την επανεξέταση του προεδροκεντρικού μοντέλου λειτουργίας μέχρι την πλήρη ψηφιοποίηση κάθε λειτουργίας, από την πλήρη κάλυψη των γραμματειακών αναγκών των βουλευτών μέχρι την κατάργηση προκλητικών «προνομίων» και εξαιρέσεων από φορολογικές διατάξεις που ισχύουν για όλους τους πολίτες. Πρέπει να γίνουν πολλά.
Για να ανοίξει ο διάλογος πριν από τις εκλογές, ώστε η μεγάλη προοδευτική πλειοψηφία που θα στηρίξει την επόμενη κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ να έχει καταγράψει τα όρια, τις προθέσεις και τις δυνατότητες.
