Σοφία Ζαχαράκη στο “Π”: Το δίλημμα της 21ης Μαΐου

April 9, 2023 στις κατηγορίες ΑΠΟΨΕΙΣ,Αρθρογράφοι,γράφουν,ΠΟΛΙΤΙΚΗ,

Της
ΣΟΦΙΑΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗ
Υφυπουργού Τουρισμού

Σε σχεδόν 40 μέρες από σήμερα όλοι οι Έλληνες θα βρεθούμε μπροστά στην κάλπη. Αλλά και μπροστά σε ένα ξεκάθαρο δίλημμα. Θα έχουμε να συγκρίνουμε δύο ολοκληρωμένες κυβερνητικές θητείες. Την τετραετία Τσίπρα και την τετραετία Μητσοτάκη.

Φυσικά, καμιά κυβέρνηση δεν τα κάνει όλα τέλεια. Όμως στο τέλος της θητείας της οφείλει να γίνει ένας δίκαιος απολογισμός. Και τα πράγματα εδώ είναι σαφή.

Υπό την πρωθυπουργία του Κυριάκου Μητσοτάκη, στα τέσσερα χρόνια που προηγήθηκαν, η Ελλάδα πέτυχε στόχους συγκεκριμένους και μετρήσιμους.

Βρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπης όσον αφορά την οικονομική ανάπτυξη. Έσπασε το ρεκόρ προσέλκυσης νέων, ξένων άμεσων επενδύσεων, με αιχμή του δόρατος τεχνολογικούς κολοσσούς, όπως οι Μicrosoft, Amazon, Google, Cisco κ.ά. Είχε τη μεγαλύτερη βελτίωση στον κόσμο ως προς τον δείκτη επιχειρηματικού κλίματος. Παρέλαβε τρία κλειστά ναυπηγεία και παραδίδει τρία ανοιχτά. Είχε την ταχύτερη τουριστική ανάκαμψη στην Ευρώπη, φτάνοντας το 2022 τα έσοδα του 2019, σημειώνοντας ιστορικό ρεκόρ εσόδων από τις τρεις μεγαλύτερες αγορές μας, επιμηκύνοντας την τουριστική περίοδο και αυξάνοντας τη δαπάνη ανά επισκέπτη, ενώ οι πρώτοι μήνες του 2023 είναι τουριστικά οι καλύτεροι στην ιστορία μας. Η κυβέρνηση αυτή ψηφιοποίησε τις υπηρεσίες του Δημοσίου και προχώρησε σε μεταρρυθμίσεις σε κομβικούς τομείς, όπως η Παιδεία και Υγεία. Διορίστηκαν περισσότεροι από 25.000 εκπαιδευτικοί και επίκεινται 3.700 νέοι διορισμοί, ενώ προωθήσαμε πολλές καινοτομίες, όπως, ενδεικτικά, την έναρξη του νηπιαγωγείου στην ηλικία των 4 ετών, και ξεκινάμε πλέον τα αγγλικά στο νηπιαγωγείο. Παρά τις κρίσεις, εκπλήρωσε στο ακέραιο τη βασική της δέσμευση, μειώνοντας πάνω από 50 φόρους και εισφορές, με κορυφαίο τον ΕΝΦΙΑ, και στήριξε τη μεσαία τάξη, ανακουφίζοντάς την από τα βάρη που η προηγούμενη κυβέρνηση τής είχε συνειδητά επιβάλει. Ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε κατά 20%, όπως αυξήθηκαν και οι συντάξεις, ενώ η ανεργία μειώθηκε από το 17% στο 10%, παρά τις παγκόσμιες δυσκολίες. Και ίσως το πιο σημαντικό για το μέλλον της πατρίδας: Η Ελλάδα θωρακίστηκε αμυντικά και διπλωματικά και είναι πλέον πιο έτοιμη από ποτέ να αντιμετωπίσει κάθε εχθρική επιβουλή. Έδειξε δε την ανθρωπιστική δύναμη και ακτινοβολία του Ελληνισμού, με την πρόσφατη παρουσία της ΕΜΑΚ στα ερείπια του μεγάλου σεισμού της Τουρκίας, κερδίζοντας τον έπαινο αλλά και τον σεβασμό από φίλους και αντιπάλους.

Όλα αυτά έγιναν εν μέσω πρωτοφανών παγκόσμιων κρίσεων. Κρίσεων στις οποίες η κυβέρνηση στήριξε την πληττόμενη κοινωνία με ένα πρωτοφανές πακέτο μέτρων. Είτε μιλάμε για την πανδημία είτε για την ενεργειακή και πληθωριστική κρίση και τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι οικονομικές μας επιδόσεις μάς επέτρεψαν να στηρίξουμε τους πολίτες την κρίσιμη στιγμή και το ίδιο θα συνεχίσουμε να κάνουμε και στο μέλλον.

Φυσικά και έγιναν λάθη και παραλείψεις. Στοίχημά μας για τη νέα τετραετία είναι, για παράδειγμα, να προχωρήσουμε ακόμα πιο έντονα και ασυμβίβαστα στην αντιμετώπιση διαχρονικών παθογενειών του Ελληνικού Δημοσίου, οι οποίες οδήγησαν και στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, και να κάνουμε όλοι μαζί αυτό το «ποτέ ξανά», που η ελληνική κοινωνία είπε, επιτέλους πραγματικότητα.

Από την άλλη, έχουμε την τετραετία Τσίπρα, που υποσχέθηκε ότι θα έσκιζε τα Μνημόνια, αλλά έφερε το τρίτο και επαχθέστερο. Που θα αύξανε τις συντάξεις, αλλά τελικά έκοψε το ΕΚΑΣ και άφησε την παρακαταθήκη της προσωπικής διαφοράς. Που θα μείωνε τους φόρους και θα διέγραφε τα δάνεια με την περίφημη «σεισάχθεια» (την οποία πάλι φέτος υπόσχεται σε νέα μορφή!) και τελικά επέβαλε νέες επιβαρύνσεις, γονατίζοντας –κατά παραδοχή των ίδιων των στελεχών του– τη μεσαία τάξη. Που υποβάθμισε τη διεθνή θέση της χώρας, αφήνοντάς την εκτεθειμένη σε ακραίους κινδύνους. Ενώ κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την περίφημη διαπραγμάτευση που έφερε τη χώρα κοντά στην έξοδο από ένα από τα σημαντικότερα συλλογικά κεκτημένα της. Τη θέση της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το δίλημμα, λοιπόν, δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρο: Θα πάμε μπροστά, αντιμετωπίζοντας τις προκλήσεις και αξιοποιώντας τις ευκαιρίες του μέλλοντος, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή θα γυρίσουμε πίσω στη στασιμότητα και στη μιζέρια του παρελθόντος του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Θα επιλέξουμε αυτοδύναμη Ελλάδα, με κυβέρνηση σταθερότητας και προόδου, ή αδύναμη χώρα, με ακυβερνησία, στασιμότητα και, εντέλει, οπισθοδρόμηση.

Στις 21 Μαΐου η κρίση ανήκει στους πολίτες. Και στην κρίση αυτή έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη.