Καρυοφυλλιά Καραμπέτη: Ήταν στιγμές που δεν είχα 100 δραχμές να φάω…

[Εξομολογήσεις]

-Όλοι μοιραζόμασταν τις εισπράξεις
-Πενθώ για τη γενιά μου…

«Μου έτυχαν στιγμές που δεν είχα 100 δραχμές να φάω. Δεν ήμουν η μόνη. Δούλεψα σερβιτόρα σε μπαράκι, μπέιμπι σίτερ, έκανα ιδιαίτερα μαθηματικών. Είχα όμως την ευλογία να είμαι δίπλα στον δάσκαλο και μέντορά μου, τον Γιώργο Μιχαηλίδη, σε ένα υπόγειο, δίπλα στο μπιλιαρδάδικο, που το έκανε θέατρο.

Δούλευα πολλές ώρες με αυτοθυσία σε παγωμένα θέατρα όπου χτυπιόμουν, ιδροκοπούσα στην σκηνή και έπειτα κρύωνα στους παγωμένους διαδρόμους.

Τραυμάτιζα γόνατα και αρθρώσεις, τις φωνητικές χορδές σε τρίμηνες περιοδείες παίζοντας έξι παραστάσεις τραγωδίας την εβδομάδα. Έκανα ενέσεις κορτιζόνης, έπαιζα, όπως και άλλοι ηθοποιοί, με 39 πυρετό, κολλούσε ο ένας συνάδελφος τον άλλον με τα φιλιά στο στόμα. Υπάρχει συνάδελφος που έχασε το νεφρό του όταν χτύπησε για την ανάγκη μιας σκηνής που δεν ήταν χορογραφημένη.

Δεν είμαστε από ατσάλι, αλλά μαλακοί ιστοί με οστά. Όλοι μοιραζόμασταν ίσα τις εισπράξεις, ανεξαρτήτως του ρόλου που παίζαμε, ηλικίας και ιεραρχίας.

Και σήμερα υπάρχουν παιδιά με όραμα, τόλμη, φαντασία, που θέλουν να φέρουν την επανάσταση στο θέατρο. Ανήκω στη γενιά της Μεταπολίτευσης, που ξεκινήσαμε με ορμή να χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο. Η διάψευση με κάνει να πενθώ για τη γενιά μου, να θλίβομαι και να οργίζομαι για όσους μπήκαν στα πράγματα προδίδοντας τον εφηβικό τους εαυτό.  Η νεότερη γενιά διεκδικεί και υπερασπίζεται με ορμή το μέλλον της, απέναντι σε μια πατρίδα που συνεχώς την απαξιώνει».

Υπογραφή: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Ηθοποιός